Armen profiteren niet van economische groei in India

De UPR is een beoordeling van de mensenrechtensituatie in elke individuele staat in India door de Mensenrechtenraad in Genève. De beoordeling vindt vandaag (donderdag) plaats.

Zelfs als er beleid is, is de implementatie ervan onvoldoende en is het moeilijk resultaten te analyseren, stelden de organisaties gisteren.

“Volgens de officiële cijfers bedroeg de gemiddelde groei 8,2 procent tussen 2007 en 2011. De armoede nam slechts met 0,8 procent af. Daar komt nog bij dat de meetmethoden verdacht zijn. Ze zijn gebaseerd op een armoedeniveau van 50 (dollar)cent per dag (40 eurocent). Dat is een belediging voor de armen”, zegt Miloon Kothari van de Werkgroep voor Mensenrechten in India (WGHR).

De WGHR is drie jaar geleden opgezet door mensenrechtengroepen, met als doel de UPR, het ‘mensenrechtenexamen’ van de Mensenrechtenraad dat eens in de vier jaar wordt gehouden, voor te bereiden.

Recht op voedsel

Indiase niet-gouvernementele organisaties (ngo’s) wijzen in een rapport van 170 pagina’s op ongelijke ontwikkeling. Ook wordt volgens hen niet gekeken vanuit mensenrechtenperspectief.

Kothari beweert dat het armoedecijfer bijna op 55 procent van de bevolking ligt, als de standaarden uit het Human Development Report 2012 gevolgd worden. “Men is geobsedeerd door groei. Groei moet geen doel op zichzelf zijn, maar een manier om doelen op het gebied van onderwijs en gezondheidszorg te halen.”

De eerste consequentie van armoede is schending van het recht op voedsel. India heeft het hoogste aantal ondervoede mensen ter wereld, ongeveer 21 procent van de bevolking. Tweeënveertig procent van de kinderen jonger dan vijf jaar heeft ondergewicht.

“De realiteit is dat we voldoende graan hebben en een erg slecht distributiemechanisme”, zegt Kothari. De landbouwsector krijgt onvoldoende steun, zegt hij, en biotechnologie maakt de situatie volgens hem er niet beter op.  Ook ziet hij vrijhandelsakkoorden, waarvoor het publiek en parlement niet worden geconsulteerd, als een nieuwe bedreiging.

Dalits

Op het gebied van water en sanitatie telt India het grootste aantal mensen – 51 procent van de bevolking – dat buiten zijn behoefte doet. Zestig procent van de huishoudens op het platteland heeft geen toilet. Die situatie treft vooral dalits, die 16 procent van de bevolking uitmaken, zegt Asha Kotwal, algemeen secretaris van de All India Dalit Women’s Rights Forum.

Ze wijst ook op discriminatie en geweld tegen dalits, zoals moord, verkrachting en vernedering. “Het wordt tijd dat de wreedheid van het kastensysteem aan de kaak gesteld wordt”, zegt Kotwal. “De cultuur van straffeloosheid heeft invloed op de hele Indiase samenleving. De overheid, de rechtbank en de media discrimineren op grond van kaste. Snelle groei betekent meer uitsluiting voor ons.” Antidiscriminatiewetgeving kan een stap in de goede richting zijn, zegt ze.

Multinationals

De economische ontwikkeling in India, die zwaar leunt op exploitatie van natuurlijke hulpbronnen, heeft ook miljoenen inheemse Indiërs van hun huis en haard verjaagd, zegt Prafulla Samantra, voorzitter van People’s Empowerment Movement.

“In Centraal-India zijn staten zoals Orissa en Andhra Pradesh steeds vaker het doelwit van multinationals die er willen investeren.  In de Bosrechtenwet van 2006 worden sommige rechten van de plaatselijke bevolking erkend, maar de wet is nog niet volledig geïmplementeerd. Bedrijven blijven zich intussen land en bos toe-eigenen.”

De ngo’s wijzen er ook op dat India zich niet wil houden aan internationale mensenrechtenverplichtingen. “India heeft nog steeds de conventie tegen marteling niet geratificeerd”, zegt mensenrechtenadvocaat Vrinda Grover. “Dat is zorgelijk omdat marteling routineus wordt toegepast door de politie in dit land, vooral in conflictregio’s in het noordoosten, Jammu en Kasjmir en Centraal-India.”