"Jaarlijks honderden doden door strenge grensbewaking VS"
Jesse Strauss
15 juli 2011
Het aantal migranten dat omkomt in het grensgebied tussen Mexico en de VS is opgelopen tot enkele honderden per jaar. Het is te wijten aan het strenge beleid dat de risico's zo enorm zijn geworden, vinden humanitaire organisaties in Arizona.
De zon is verzengend en de grond is droog in de Sonorawoestijn aan de grens tussen Arizona en Mexico. De lijken van immigranten die hier sterven van de honger en de dorst zijn vaak niet eens meer intact. “Wat we vinden, kun je beter menselijke overblijfselen noemen”, zegt Kat Rodriguez van het Human Remains Project (HRP). Het HRP houdt het aantal mensen bij dat omkomt op de grens. Van oktober 2010 tot maart 2011 heeft het project de overblijfselen van 88 lichamen gevonden.
Verdubbeld
Van 1995 tot 2005 is het aantal omgekomen migranten verdubbeld, blijkt uit cijfers van de Government Accountability Office. De meesten doden vallen in Arizona, waar in 2005 maar liefst 472 slachtoffers werden gemeld. “Maar het wordt breed erkend dat er voor elk lichaam een paar anderen niet worden gevonden”, zegt Adam Aguirre van No More Deaths, een kerkelijke organisatie die eerste hulp biedt en water achterlaat in droge gebieden.
Schattingen lopen ver uiteen. Volgens de American Civil Liberties Union (ACLU) telde de Amerikaanse regering in 2009 overblijfselen van 390 lichamen, terwijl de Mexicaanse regering uitging van 725. Sinds 1994 zijn er 3900 migranten omgekomen (Amerikaanse schatting) of zelfs 5600 (Mexicaanse schatting). De belangrijkste doodsoorzaken zijn de hitte, dorst en honger.
De autoriteiten doen hun best om levens te redden, zegt een woordvoerster van de grenspolitie in Tucson, Crystal Amarillas. “We hebben een elite-eenheid die gespecialiseerd is om medische hulp te bieden aan mensen in nood. De schuldigen zijn de gevoelloze mensensmokkelaars die naïeve buitenlanders willens en wetens door verraderlijk terrein sturen en blootstellen aan extreme omstandigheden.”
Dwaas beleid
Rodriguez en Aguirre vinden echter dat het beleid de ellende zelf in de hand werkt door de grens potdicht te maken en de immigranten zo naar de meest gevaarlijke plekken te dwingen. “Het idee dat je het de kop kunt indrukken door een steeds strengere aanpak is, eerlijk gezegd, dwaas”, zegt Aguirre. “Het is bedoeld als soort van afschrikmiddel, maar het werkt niet.”
Bovendien leidt de “gemilitariseerde” aanpak tot gevaarlijke situaties, zeggen ze. “Er zijn verschillende ongelukken geweest met vrachtwagens [vol migranten]”, zegt Rodriguez. “Een overlevende vertelde ons dat ze werden achternagezeten door een grenspatrouille. Daaruit bleek dus dat die patrouille na het ongeluk is doorgereden.”
Volgens Amarillas zijn het juist de organisaties die het probleem verergeren. “De humanitaire groepen geven de immigranten een vals gevoel van veiligheid. Wat als hun water toch niet te vinden? We steunen hun aanpak niet. Ze nemen het recht in eigen hand.”
In elk geval werkt het strenge beleid niet, zoveel wordt door de treurige cijfers wel aangetoond. Een serieuze herziening van het beleid is echter nog niet ophanden.