Hoewel de voetbalclub K Merksem SC al negentig jaar bestaat, was hij zes jaar geleden op sterven na dood. ‘Toen zijn we beginnen opboksen tegen de negativiteit. En met resultaat: op zes jaar tijd stegen we van 169 naar 560 leden’, vertelt voorzitter Michel Pradolini.
‘Vroeger was de Bredabaan in Merksem een luxestraat. Nu is die in verval, net als de rest van Merksem. Ruim dertig procent stemt hier op het Vlaams Belang. Dat wil toch zeggen dat er een zekere verbittering heerst. Wij proberen naar buiten te treden met positieve signalen. We doen niet aan politiek, maar we willen tonen dat diversiteit wel mogelijk is.’
De club telt maar liefst 64 verschillende nationaliteiten. ‘Al die verschillende kleuren en culturen zien tijdens een training, dat is echt kicken’, zegt Pradolini glunderend.
‘De oudere jongens hou je voor een stuk van straat door ze een vrijetijdsbesteding te geven’, vertelt Vanessa Mertes, afgevaardigde van een ploeg jongens van zeventien jaar en ouder. ‘We proberen ze discipline bij te brengen. Je merkt dat velen dat van thuis uit missen.’
‘Het begin is soms wat moeilijk voor sommigen. Maar eens ze het gewoon zijn, hebben ze er geen moeite meer mee’, vult Veerle Stalmans aan. Ook zij is afgevaardigde van een ploeg. Samen met Mertes is ze bovendien verantwoordelijk voor het sociaal beleid van de club.
‘Het is niet gemakkelijk om tegen vooroordelen te moeten vechten als je moet spelen tegen clubs waar die vooroordelen ook echt uitgesproken worden –vooral door de volwassenen aan de zijlijn’, vertelt Stalmans. Jammer dat scheidsrechters daar niet tegen ingrijpen, vindt Mertes. ‘Fair play geldt enkel voor de spelers. De supporters mogen alles.’
‘Het draait hier ook om meer dan voetbal’, zegt Pradolini. ‘Volgens mij is dat een van de redenen waarom we zoveel leden hebben.’ Elke zondag gaan enkele clubleden bijvoorbeeld te voet enkele bewoners van het bejaardentehuis in de buurt halen om naar de wedstrijd te komen kijken. Bovendien gaan de kleinsten vier keer per jaar op bezoek bij die ouderen. Dan knutselen ze samen of doen ze een voorstelling. De oudere jongeren gaan met kerst de bejaarden met de rolstoel halen om samen naar de kerstmarkt te gaan.
Diversiteit vormt de rode draad van de club en dat vertaalt zich ook in de organisatie. ‘Een kerst- of Sinterklaasfeest is bij ons geëvolueerd naar een multicultureel feest. Er zijn kraampjes met stoofvlees, maar evenzeer met Marokkaanse thee’, vertelt Mertes. Maar je merkt het ook in de details. Zo is er in de kantine een aparte spoelbak voor de frisdrankglazen die niet gebruikt wordt om de bierglazen af te spoelen.
Het is echter niet altijd gemakkelijk om iedereen te betrekken bij de club, zegt Stalmans. ‘De moslima’s komen bijvoorbeeld niet naar activiteiten waar veel mannen zijn. We zullen daar volgend jaar aan tegemoet proberen te komen door een activiteit te organiseren die enkel voor vrouwen bedoeld is. De verschillen lijken groot, maar dat zijn ze eigenlijk niet.’
Pradolini noemt de club een levenswerk. ‘Niet zozeer voor onze generaties, maar voor de generaties die komen. Het is bijna crimineel om in deze omgeving je kinderen niet op de voordelen en de mogelijkheden van diversiteit te wijzen.’