“‘Les Ballets C de la B steunt culturele boycot Israël’

‘Ik ben écht niet zo’n held en het is telkens met een bezwaard gemoed dat ik in actie kom wanneer ik het gevoel heb dat dit moet. Nog moeilijker wordt het wanneer ik collega artiesten — wiens werk ik heel bijzonder waardeer — in dat verband moet tegen spreken, wanneer zij beweren dat dit soort acties of statements ofwel niet onze taak zijn, ofwel absoluut geen aarde aan de dijk brengen.’

Mijn (artistieke) samenwerking met Joodse én Palestijnse artiesten zowel in de Bezette Gebieden als hier in België, laten mij echter geen keuze.

Wat we niet horen is hoe aan Joodse kolonisten en andere extremisten nooit aflatende provocaties worden toegelaten.

Al sedert mijn eerste bezoek aan de Bezette Gebieden — in 2001 en dit tijdens de tweede intifada — ben ik ervan overtuigd geraakt dat het oplossen van het conflict in dit gebied van de wereld cruciaal zou kunnen zijn en een enorme boost zou kunnen geven aan een positieve ontwikkeling in de hele regio en bij uitbreiding aan de hele Oost-West verhoudingen. Dat is uiteraard bijzonder naïef en utopisch, maar ik geloof dat het goed is dergelijke utopieën te koesteren. Ik zie namelijk weinig of geen voorbeelden van hoe de bestaande politieke én militaire structuren de voorbije 60 jaar wél beweging in de zaak kregen/krijgen.

Het is dan ook dáárom dat ik meer dan ooit wil pleiten voor een delicaat maar bijzonder burgerinitiatief: de ondersteuning van de (culturele) boycot van Israël.

Recent hot news uit dit gebied komt er maar op het moment dat er ontoelaatbare wreedheden worden gepleegd op Joodse burgers. Wat daartoe concreet aanleiding heeft gegeven wordt ons echter niet verteld. Het lijkt telkens alsof er weer een Palestijnse extremist in een vlaag van zinsverbijstering de messen trekt en onschuldige Joodse burgers attaqueert. Wat we bijvoorbeeld niet horen is hoe ondertussen aan Joodse kolonisten en andere extremisten nooit aflatende (vaak gewelddadige) provocaties worden toegelaten, daarenboven onder voortdurende bescherming van Israëlische militairen en dát in de Palestijnse wijken, aan de Al Aqsa moskee en bij uitbreiding permanent en óveral in de Bezette Gebieden.

Fotograaf Filip Claus maakte onlangs een filmpje over een dergelijk evenement in de stad Hebron. Dat is een Palestijnse stad op de Westbank (zogenaamd Palestijns gebied!) met ongeveer 200.000 inwoners, waar 800 illegale kolonisten wonen die permanent bewaakt en ondersteund worden door ongeveer 2000 (!) Israëlische militairen. De Joodse kolonisten maken er regelmatig “toeristische wandelingen” in het Palestijnse gedeelte van de stad en dit onder begeleiding van een klein leger van Israëlische soldaten … Een dagelijkse (!) stuitende provocatieve aanwezigheid.

http://hebronfilipclaus.tumblr.com/post/129851206653

Nog steeds en élke dag worden illegale nederzettingen gebouwd in Palestijnse gebieden.

Het is één van de continue pesterijen, naast de véél ingrijpender acties. Nog steeds is Gaza een openluchtgevangenis, nog steeds en voortdurend worden gronden, huizen en bezittingen van Palestijnen systematisch en illegaal ingepalmd of gewoon vernietigd. Nog steeds en élke dag worden illegale nederzettingen gebouwd in Palestijnse gebieden. Nog elke dag worden Palestijnen gepest, gediscrimineerd, opgepakt, opgesloten of — indien “nodig” — gewoon neergeschoten. Het OCHA (Office for the Coordination of Human Affairs), een humanitaire organisatie van de Verenigde Naties, publiceert bijvoorbeeld regelmatig de schokkende cijfers van de “onzichtbare slachtoffers” die daar jaarlijks vallen.

Je kunt je daarbij afvragen hoe het komt dat Palestijnen daar op het eerste zicht zo gelaten op reageren. De gigantische militaire bescherming, de continue juridische en administratieve bevoordeling van Joodse kolonisten, en de selectieve berichtgeving hier bevorderen dit.

Zoals velen al lang voorspellen leidt dit onafwendbaar tot de radicalisering langs beide kanten die we al geruime tijd en duidelijk zien toenemen. En zoals velen al lang voorspellen staan we ook nu weer voor het begin van een intifada. De derde wordt ze genoemd. En als die, zoals even voorspelbaar, op een gruwelijk wreedaardige manier wordt neergeslagen, zal het misschien voor éven weer wat kalmer worden … om te wachten op de vierde intifada en de vijfde, de zesde … etc. Tenzij er veel meer en duidelijke druk wordt uitgeoefend op de Israëlische regering(en) om aan échte, constructieve en blijvende oplossingen te werken. Een (culturele) boycot is geweldloos maar irriteert gewéldig en is met vurige pleitbezorgers als bisschop Desmond Tutu in héél goed gezelschap.

Alain Platel is oprichter van, regisseur en choreograaf bij Les Ballets C de la B

* les ballets C de la B speelt haar voorstellingen niet in Israël en steunt daarmee actief de culturele boycot van het land. Tot op heden beschouwen wij de situatie en de behandeling van de Palestijnen in Israël en de Bezette Gebieden als fundamenteel onrechtvaardig. Zolang de Israëlische regering — in samenspraak met de Palestijnse autoriteiten — geen afdoende maatregelen heeft genomen om aan — wat wij noemen — de onderdrukking, vernedering en racistische behandeling van het Palestijnse volk een einde te maken, beschouwen we als gezelschap dat een voorstelling spelen in Israël een indirecte steun is aan die bezetting en onderdrukking.