Lize Van Dyck (Fairtrade Belgium)
“‘De naakte waarheid? Onze kleren zijn vuil’
De kleren maken de man (en vrouw). In een wereld van snelle indrukken en impulsen blijft dit eeuwenoud gezegde volharden. Zoals miljoenen andere vrouwen (en almaar meer modebewuste mannen) houdt Lize Van Dyck van kleren en kan ze oprecht gelukkig worden van een nieuwe vondst en aanvulling voor haar (uitpuilende) kleerkast. Des te belangrijker wordt het verhaal dat verscholen zit onder al die laagjes stof.
De redenering: ‘ik voel me wat minder en heb nood aan iets nieuws’ is me niet vreemd. Blijkbaar maken je hersenen een stof -dopamine- aan waar je gelukkig van wordt bij het shoppen. Zo zijn we intussen geconditioneerde massaconsumerende schakeltjes in het groter systeem geworden. Ook al kennen we de beelden van de sweatshops, we blijven er liever blind voor, want wat niet weet, niet deert.
Vanuit een groeiend besef dat de kleren die ik droeg eigenlijk niet te matchen waren met mijn wereldverbeteraarsstatuut, ging ik op zoek naar de naakte waarheid. En wat blijkt: onze kleren zijn enorm vuil. Jaarlijks worden ongeveer 80 miljard kledingstukken vervaardigd. Eén T-shirt maken vergt 2720 liter water, gelijk aan wat een persoon drinkt op een periode van 3 jaar. Een jeans verbruikt drie keer zoveel. 20% van de industriële watervervuiling komt door het verven en behandelen van textiel. De kledingindustrie is verantwoordelijk voor 10% van de totale CO2-uitstoot (= 4 keer zoveel als de vliegtuigindustrie).
Eén T-shirt maken vergt 2720 liter water, gelijk aan wat een persoon drinkt op een periode van 3 jaar.
Om nog maar te zwijgen van de menselijke kost. Droogte door klimaatverandering, lage prijzen, hoge schulden en schadelijke pesticiden zijn dagelijkse bedreigingen voor katoenboeren (met extreem hoge zelfmoordcijfers in bepaalde regio’s als gevolg).
Textielarbeiders (mannen, vrouwen én kinderen) hebben dan weer te kampen met gevaarlijke en ongezonde werkomstandigheden, zonder sociale rechten. De mode-industrie van vandaag is gebaseerd op snel vervangbare wegwerpproducten. Een systeem waarin we vastzitten, van katoenboer, naar naaister, tot consument.
Achter mijn ‘€10-daar-kan-je-toch-niet-voor-sukkelen-T-shirt’ zit dus een verschrikkelijk verhaal verscholen.
© Fairtrade International
We kunnen deze story line nochtans zelf mee veranderen, want er zijn wel degelijk alternatieven. Hieronder wat we wél en eenvoudig kunnen doen om onze innerlijke fashionista én geweten te sussen zónder iets te moeten opgeven:
Koop minder. Ontdek hoe enorm bevrijdend consuminderen kan zijn en hoeveel budget en tijd vrijkomt voor zaken die er echt toe doen (de dingen die je niet kan kopen).
Koop 2de hands of herstel je kleren: tweedehandswinkels, rommelmarktjes en vintage shops genoeg! Daarnaast is het zo leuk om van oude kleren iets nieuws te maken. Naaicursussen en repair cafés poppen in elke stad uit de grond.
Koop biologisch en eerlijk: almaar meer merken zetten in op Fair Trade kledij. Ontdek zowel online als offline de leukste merken op fairfashion.be. Fair Trade staat al lang niet meer gelijk aan geitenwollensok. Dat bewijzen merken als People Tree, Armed Angels, Mud Jeans, Veja en Ethletic.
Informeer je! Bekijk de enorm confronterende maar tegelijk inspirerende fashion-docu ‘The True Cost’ en lees meer op de websites van Fairtrade Belgium, fairfashionchallenges.be en Fair Wear.
Maak deel uit van de Fashion Revolution en vraag #WhoMadeMyClothes aan jouw favoriete merk. Praat hierover met vrienden en familie, roep beleidsmakers op om te kiezen voor eerlijke kledij (zoals de stad Gent, die bezig is met Fairtrade katoenenwerkkledij voor alle stadswerkers).
Lize Van Dyck is communicatiemedewerker bij Fairtrade Belgium.