Een standbeeld voor Schauvliege

Een standbeeld voor Schauvliege, zeg ik! Jawel, niet meer of niet minder dan dat. Hè? Met haar beslissing in de zaak Essers beukt ze als eerste politica in de geschiedenis de buitendeur van het theater open. Voor haar geen maskers meer, geen doorzichtige excuses, geen halfslachtige antwoorden. Ze kiest nu openlijk voor de eerlijkheid. Niemand zal nog twijfelen aan waar ze echt voor staat.

Moedig als ze is, laat ze het politieke poppenspel voor wat het zijn mag. Wat ze nu nog zegt, meent ze écht. Wat nog rest, is de overtuiging pur sang. We kappen het bos! In haar hoogdagen op het podium wist minister Schauvliege de meest uiteenlopende stellingen in één standpunt te vatten.

Milieuactivisten verweet ze zelf te vervuilen. Willekeurige grond kleurde ze als bos in. Afgelegen winkelcentra liet ze passen in kernversterkend beleid. Dat tijdperk is nu voorbij. Of toch bijna. Als een ultieme, theatrale stuiptrekking, verzoent ze bos en beton nog een laatste keer.

Haar argumentatie is zo lek als een condoom over een cactus.

Maar zoals wel vaker bij grote artiesten, is een laatste optreden net die show teveel. ‘Ik heb een goed evenwicht gevonden tussen economie en ecologie’, zo noemt ze de nieuwe deal met transportbedrijf Essers. Het is niet wat we van haar verwachten, maar deze keer gaat het écht mis. Haar argumentatie is zo lek als een condoom over een cactus.

Het klinkt nochtans toch als een Schauvliege-klassieker, nee? Misschien wel, maar deze keer verliest de actrice haar publiek met een te forse overacting. Economie stelt ze voor als een inhoudsloos streven naar winst, groei en jobcreatie. Een bedrijf uitbouwen, beperkt zich in haar ogen tot de cijfers de hoogte injagen. Creativiteit en inlevingsvermogen blijken geen eigenschappen meer te zijn voor de ondernemer van vandaag.

Ecologie langs de andere kant reduceert ze tot een zwart-wit Excel-bestandje met de gekapte bomen aan de min-zijde en haar compensatiebomen aan de plus-kant. In realiteit is die visie echter een grandioze belediging ten aanzien van de onmetelijke complexiteit en de intrinsieke waarde van de natuur waarin we leven.

Alsof minister Schauvliege de kracht heeft om een heel web van ecosystemen op één plaats te vernietigen en ergens anders vanuit het niets weer te voorschijn te halen

Alsof minister Schauvliege de kracht heeft om een heel web van ecosystemen op één plaats te vernietigen en ergens anders vanuit het niets weer te voorschijn te halen.

Om die grote Verdwijnsel-Verschijnsel bezwering klaar te krijgen moet ze naast Toneelschool haast wel in Zweinstein zijn gepasseerd.

Als Limburgers zijn we fier om in de groenste provincie van Vlaanderen te wonen. Maar als plots een Amerikaanse multinational als Ford een enorme kater nalaat, is minister Schauvliege niet te beroerd nog meer zout in de wonde te strooien en een vervuilende sector als die van Essers te laten uitbreiden ten koste van één van onze meest waardevolle stukken groen.

Vindt u dat al schofferend? De toekomst zonder die uitbreiding kan nog kneuteriger. Dan staan we volgens haar als Limburgers collectief op één-twee-drie met een wit kapje op ons hoofd potten te bakken, terwijl de rest van het land met een ijsje in de hand grinnikend komt toekijken.

Het evenwicht dat minister Schauvliege ziet tussen economie en ecologie is niet meer of minder dan een bleek beleid van betonnen bossen. Op de bestuursraad van Essers na, is er geen kat die daarop zit te wachten. Zeker als er alternatieven zijn voor een economische boost die zich nestelt in het groene hart van de Limburgers, in plaats van er een mes in te steken.

Een voorbeeld. Het SALK investeringsbudget ligt klaar en we hebben zowel de ruimte als de mensen om van Limburg een leidende regio te maken in hernieuwbare energie. Waarom niet?

Onderzoek toonde eerder al aan per geïnvesteerde euro deze sector meer jobs oplevert dan andere. Naast werknemers kunnen ook andere burgers mee participeren in de opbrengst van de energieverkoop. Maar bovenal, we kunnen samen de schouders zetten onder een project waar we fier op zullen zijn in plaats van vernederd toe te zien op minister Schauvliege die de bijl zet in onze identiteit.

Gert-Jan Vanaken is student geneeskunde