“‘Laten we de Palestijnen een stille dood sterven?’

Het is vrijdagochtend. In de verte horen we een minaret oproepen tot het vrijdaggebed. We zien de muur met erachter een grote nederzetting en nauwelijks enkele honderden meters ernaast een nieuwe in opbouw. Duidelijk met dezelfde ambities als zijn grote broer.

We zijn in Bi’lin. Een van de vele Palestijnse dorpjes waar de muur een kronkel maakt en zo serieus buiten de afgesproken Green Line” kleurt. We maken ons klaar voor de wekelijkse betoging. Al vele jaren proberen de mensen van het dorp op deze manier hun land terug te krijgen.

Terwijl we de muur naderen zien we ook het grote machtsvertoon van het Israëlisch leger. Een grote legertank met enorme traangasgranaten en soldaten wachten ons op, uiteraard met geweren waarin lifebullets zitten, want net werd een nieuwe wet goedgekeurd dat ze op eenieder met een steen mogen schieten.

Daartegenover staan wij dus, een groep van een dertigtal mensen met alleen Palestijnse vlaggen en onze stem. ‘Free, Free Palestine’, weerklinkt eventjes over de berg. Dit zijn zichtbare ongelijkheden tussen de Israëli’s en de Palestijnen: lifebullets versus stenen en enorme traangasgranaten versus onze stem. Het zijn die ongelijkheden die ons aangezet hebben om mee te lopen met de inwoners van Bi’lin. We zijn het beu.

Oslo is dood

De gearceerde zone op de Westelijke Jordaanoever is zone C. De rode vlekken zijn gemengd (zone A/B)

TUBS (CC BY-SA 3.0)​

Elke dag van onze trip leerden we meer over het apartheidssysteem dat de Israëlische staat in de bezette Palestijnse gebieden toepast. Iedereen heeft de mond vol van de Oslo akkoorden uit de jaren ‘90, maar wist u dat deze maar vijf jaar geldig waren? Toch is er in het grootste deel van de Westelijke Jordaanoever nog steeds Israëlische politie en leger aanwezig. En het worden er elke dag zelfs meer, terwijl Oslo net het omgekeerde beloofde.

De vallei van de Jordaan is een mooi voorbeeld van hoe Israël via deze politiek steeds meer land inneemt dat aan de Palestijnen toebehoort. Deze plek bestaat namelijk voor 95% uit zone C. Concreet betekent dat dat Palestijnen geen toegang hebben tot natuurlijke bronnen zoals water en landbouwgrond, en dat ze geen huizen mogen bouwen.

De Israëli’s daarentegen kunnen en doen dit wel. Zij mogen nederzettingen bouwen, fabrieken uitbaten en militaire gebouwen neerpoten. Hier halen ze ook veel winst uit, want het gebied is zeer vruchtbaar. Illegale winst want dit zijn allemaal schendingen van artikel 39 uit de Vierde Conventie van Geneve dat zegt dat je je eigen inwoners niet mag verplaatsen naar bezet gebied.

Tijd voor actie

Israël blijft zijn beleid echter verderzetten en dagelijks komen er meer caravans die een nieuwe nederzetting aankondigen. De Palestijnen blijven echter niet bij de pakken zitten. Het zijn allemaal stuk voor stuk verzetsmensen. To Exist is To Resist.

Een ding dat steeds terugkwam in onze gesprekken met activisten was Boycott, Divest and Sanction ofwel de BDS-beweging. Dit houdt een boycot in van Israël en Israëlische en internationale bedrijven die meehelpen om de mensenrechten van de Palestijnen te blijven schenden.

Ook vraagt de beweging het desinvesteren van geld uit diezelfde Israëlische en internationale bedrijven. Als laatste houdt de sanction in dat overheden de druk op Israël groot houden door niet meer met hen samen te werken in militaire handel, vrijhandelakkoorden te schorsen en hen uit internationale fora (zoals FIFA) te zetten.

‘Als BDS niet doorgaat, wat doet de wereld dan nog voor de Palestijnse zaak?’

Geen individuele boycot dus en al helemaal geen anti-Joodse maatregel. Het gaat om de boycot van een staat die een apartheidsregime voorstaat. BDS is een eenvoudige, niet-gewelddadige maatregel die bovendien duidelijk wel druk uitoefent. Waarom zou Israël anders iedereen die BDS steunt uitroepen tot vijand van de staat?

Net vandaag ligt er in de Commissie Buitenlandse Betrekkingen van het Federaal Parlement een resolutie over Palestina voor. We zijn enorm blij dat onze vertegenwoordigers deze problematiek serieus nemen, maar hopen ook dat de uitkomst iets concreet is.

Daarom roepen we (écoloj en Jong Groen) samen met de Jongsocialisten en Comac onze parlementsleden op om de apartheidspolitiek die de staat Israël in de bezette Palestijnse gebieden voert, te veroordelen en onverwijld BDS te steunen. Want zoals dr. Sama Jbar het verwoordde ‘Als BDS niet doorgaat, wat doet de wereld dan nog voor de Palestijnse zaak? Laten we de Palestijnen een stille dood sterven?’

Belinda Torres-Leclercq & Stefanie De Bock (co-voorzitsters Jong Groen)
Esther Ingabire & Nicolas Raimondi (co-voorzitters écoloj)
Aaron Ooms (voorzitter Jongsocialisten)