Johan D'hulster
“‘In naam van de aardappeloorlog-actievoerders’
Ik was er bij, afgelopen zondag in Wetteren, om mijn afkeuring te uiten tegen het ggo-aardappelveld. Ik ben beroepsmatig groenteteler, met een carrière van 32 jaar hard werken, en samen met mijn vrouw baat ik een bedrijf uit dat zichzelf bewezen heeft op het vlak van bodemvruchtbaarheid, gezonde en hoogproductieve gewassen, vrij van chemie en met een grote mate van autonomie op het vlak van eigen zaadgewinning.
De afgelopen 7 jaar heb ik mijn schaarse vakantiedagen doorgebracht in India, waar ik honderden boeren ondersteun in hun strijd om de ontzaglijke rijkdom en spiritualiteit van hun traditionele landbouwmethoden te vrijwaren van inmenging van Westerse kunstmest, chemie en gen-tech zaden.
Al doende bouwde ik een visie op rond de impact van landbouwsystemen op cultuurpatronen, maatschappijweefsel, geluk of ongeluk, overvloed of honger.
Ik ben niet het soort mens die gretig deelneemt aan betogingen of manifestaties, en het heeft me wat overtuigingskracht gekost om me naar Wetteren te begeven. Ik ben daar ook niet over het hek geklommen om die patatten te gaan uittrekken. Ik was een stille getuige van de actie.
Maar geloof me vrij, ik ben er heel dankbaar en vol appreciatie voor de actievoerders van thuisgekomen. Ik heb er die dag gezien, wat niet in de media ter sprake gekomen is, hoe in jongeren de intense honger leeft naar voedsel dat voortkomt uit een betrouwbare landbouw, een landbouw die haar wortels dicht bij de natuur houdt, en op de maat van de mens gesneden is. Een hunker naar een landbouwmodel waar bodem, plant en dier als levende wezens beschouwd worden, met een eigen integriteit, waar respect voor opgebracht kan worden.
De jongeren die ik zondag in Wetteren gezien heb voelen zich op de ziel getrapt door een beleid en een wetenschap, die ronduit kiest voor een industrieel landbouwmodel, waar bodem, plant en dier verlaagd worden tot productiemechanismen die beheerst en hermaakt kunnen worden, en naar de hand gezet van zij die er het meeste munt kunnen uit slaan.
De technologie van genetische manipulatie is daarin het sluitstuk van een ziekmakende oplossing voor een verziekt landbouwsysteem.
Een plant hoort thuis in de interactie met haar omgeving. Iedere vorm van veredeling hoort daar rekening mee te houden, daarom hoort een veredelaar dicht bij een boer te staan.
De werkelijkheid is dat vele veredelaars mijlenver van de praktijk van de landbouw zijn komen te staan. Ze overschrijden ethische grenzen door planten en dieren te reduceren tot DNA structuren, tot inhoud van reageerbuisjes, vanuit de pretentie dat het allemaal maakbaar is. Ze verschuilen zich achter het heilige huisje van de wetenschap, alsof daar alles vanaf hangt. Alsof de wetenschap het summum van ons bestaan is, alle waarheid in pacht heeft, en van de enig juiste paradigma’s uitgaat. Vele veredelaars, professoren en landbouwstudenten zijn nog nooit op een boerderij geweest, en kennen niet de dagelijkse verwondering van de op de levenswetten gebaseerde en sublieme ordening en schoonheid van de bouwstenen van onze natuur.
Het ggo-aardappelveld te Wetteren is dan ook een dode industriële plek, met een bordje er bij: “hier groeien de aardappelen van de toekomst”. Omgeven door prikkeldraad en 60 politieagenten.
Ieder rechtgeaard mens, met een ziel en passie in het lijf — en zo heb ik veel dergelijke mensen gezien zondag — weet dat het bedrog is. En komt van binnen uit in opstand. Dit is niet de toekomst die we voor ons zien. Dit is niet de voeding die we wensen. Dit is niet het landbouwmodel waar we voor kiezen. Wetenschap mag en kan, maar dit soort wetenschap die de ziel van het leven negeert, hoeven we niet.
Er was geen agressie onder de actievoerders. Daar werd zeer bewust, met klare en heldere communicatie van enige vorm van geweld af gezien. Er was wel heel veel creativiteit, het was heel ludiek, er was een samba-orkestje, er waren veel clowns.
Ik zag er veel jongeren van elders in Europa, veel vrouwen, kinderen, veel waardige mensen de politie tegemoet treden. Ik ontmoette er ook een collega boer uit Wales, die 60 hectare aardappelen had en er zijn boterham niet mee kon verdienen. Hij voelde zich de slaaf van de agrobusiness, wetenschap en chemie. Hij schakelt nu over op een consument gerichte groenteteelt, en experimenteert nu met robuuste biologisch veredelde aardappelrassen.
Zijn wij allemaal Taliban-fundamentalisten, terroristen en idioten, zoals we nu door de heren van fatsoen veelvuldig in de media afgeschilderd worden? Ik durf er aan te twijfelen. Omdat we kiezen voor echtheid, integriteit van leven, biodiversiteit. De actievoerders hadden ten minste de moed om daar voor te gaan.
Je zou voor minder over het hek springen.
Johan D’hulster is uitbater van het biotuinbouwbedrijf ‘De Akelei’ in Schriek