Fiere afrokapsels in São Paulo

Dit was de eerste ‘mars van de fierheid op afrokrulletjes’ in São Paulo. Zoals altijd, en volgens de Braziliaanse traditie, werd er een tegenbetoging georganiseerd voor ‘fierheid op stijlhaar’. De kritiek was: Waarom geen mars organizeren voor de ‘roodharigen’? Dit werd perfect gecounterd door meisjes die hun afrokapsel rood schilderden.

Nood aan gelijke kansen

Sinds 1992 groeit het protest voor de erkenning van de Afro-Braziliaanse identiteit van onderuit. Afro-Braziliaanse meisjes krijgen weinig kansen in Brazilië. Er komt echter verandering in en steeds meer ‘geweldloze’ marsen vinden plaats in Brazilië.

De overheid probeert ook steeds vaker deze groep te bereiken met een gelijkekansenbeleid. Het is namelijk zo dat de meeste Afro-Braziliaanse meisjes vandaag op een publieke middelbare school zitten en de doorstroming naar een publieke universiteit die voor kwaliteit staat voorlopig nog moeilijk gaat.

Steeds meer Afro-Braziliaanse vrouwen komen op voor hun rechten.

Afrokrulletjes. Ik verwoord het zo omdat het schattig is en menselijkheid het beste wapen is tegen discriminatie. Dit is ook hoe Ghandi het Britse koloniaal systeem heeft bestreden. De basistheorie van geweldloosheid is dat je in een negatief systeem gewoon positieve energie moet steken.

Dit doet deze groep jonge meisjes door vrolijke marsen te organiseren om hun plaats op te eisen binnen de Braziliaanse samenleving. Het is spijtig dat er altijd bakken kritiek komt op dit soort marsen, terwijl het vaak gewoon wandelingen door de stad zijn, een eenvoudige manier om hun identiteit te manifesteren.

Steeds meer Afro-Braziliaanse vrouwen komen op voor hun rechten, steeds meer meisjes strijken hun haren niet meer plat voor ze naar de universiteit gaan, maar laten ze op een natuurlijke manier krullen omdat dat een deel van hun identiteit vormt. Een identiteit die moet dienen als een motor voor sociale verandering. Net zoals fietsen in de stad duurzaamheid promoot.

Non Ducor, Duco!

Het is duidelijk dat steeds meer gemeenschappen in São Paulo kiezen het heft in eigen handen te nemen. Dit zorgt er wel voor dat de burgemeester van São Paulo, Haddad van de PT, als bliksemafleider dient terwijl de conservatieve gouverneur van São Paulo buiten schot blijft. Terwijl net hij verantwoordelijk is voor het watertekort in de stad en onder andere de lage lonen voor leraars en ambtenaren.

Het spreekwoord van de stad is ‘Non Ducor, Duco’. Deze slogan promoot mensen om het heft in eigen handen te nemen, maar anderszijds doet het veel tegenbetogingen ontstaan omdat mensen in de hogere klassen denken dat ze hun succes aan zichzelf te danken hebben. Zo ontstaan er een elite die discriminatie gewoon niet begrijpt.

Maar de strijd van de meisjes gaat verder op een postieve en speelse manier… 

Willemjan is fotograaf, bekijk zijn werk op zijn website.