Neil Young gaat strijd aan met Canadese olie-industrie
Renee Lewis
15 januari 2014
De Canadese zanger Neil Young heeft zich achter de strijd tegen de Canadese teerzandindustrie geschaard. De opbrengst van zijn Honor and Treaties-tour, die deze week is gestart, gaat naar een juridische strijd van de inheemse bevolking tegen de oliewinning uit teerzand door Shell.
Bij de start van zijn Canadese tour afgelopen zondag gaf Neil Young een persconferentie om zijn standpunt toe te lichten. “We vermoorden deze mensen. Hun bloed kleeft aan de handen van het moderne Canada”, zei hij. Bij de persconferentie waren ook Allen Adam, chief van Athabasca Chipewyan First Nation (ACFN) en milieuactivist David Suzuki aanwezig. First Nations is een verzamelterm voor de Canadese inheemse bevolking die niet tot de Inuit of Métis behoort.
De opbrengst van de tour van Neil Young gaat naar de juridische strijd van de Athabasca-gemeenschap in Alberta tegen de teerzandindustrie. De zanger noemde de industrie “op hol geslagen, hebzuchtig, destructief en respectloos.” De exploitatie van teerzand is volgens hem “een milieuramp die vergeleken kan worden met Hiroshima.”
“Ik ben bij de inheemse bevolking op bezoek geweest”, zei Young. “Ik reed met mijn elektrische auto bij de teerzanden en het stonk er ontzettend. Mijn keel en ogen brandden, terwijl ik nog 40 kilometer verwijderd was van het daadwerkelijk terrein bij Fort McMurray.”
Rigoureuze milieuwetten
De overheid in Alberta had bij publicatie van dit artikel nog niet geantwoord op een verzoek te reageren. Volgens de website van het Departement voor Energie in Alberta levert de teerzandindustrie de inwoners van Alberta in economische zin veel op. De energiesector was in 2012 goed voor 22 procent van het bruto binnenlands product, meldt het departement.
Alberta kan bovendien in de komende 25 jaar 256 miljard euro aan royalty’s en 89 miljard euro aan belastinginkomsten verwachten uit de oliewinning, zegt het Canadian Energy Research Institute (CERI).
Volgens critici heeft de oliewinning uit teerzand echter catastrofale gevolgen voor het milieu. Fort McMurray ligt aan de rand van de Jackpine Mine. In juli vorig jaar keurde de regering uitbreiding goed, waarna de plaatselijke bevolking naar de rechter stapte om dat besluit aan te vechten. Volgens eerder afspraken mocht de oliewinning namelijk niet de activiteiten van de inheemse bevolking hinderen. Die gebruikt het gebied vooral om te jagen en vissen.
Jason MacDonald, een woordvoerder van de Canadese premier Stephen Harper, zei maandag tegen de zender CBC dat de grondstoffensector van fundamenteel belang is voor de economie van het land. “Zelfs de levensstijl van een rockster is tot op zekere hoogte afhankelijk van de middelen die ter beschikking komen door werk van duizenden hardwerkende Canadezen”, zei hij. Volgens McDonald kent Canada zeer strenge milieuwetten en zal de regering er op toezien dat dat zo blijft.
David Suzuki zei dat de inheemse bevolking de overheid slechts vraagt een eerder getekende overeenkomst te respecteren. “Het gaat hier om enkele van de armste mensen in Canada. Zij zeggen ons dat er meer belangrijk is dan geld: lucht, water en alle levende organismen op de planeet.”
David en Goliath
De 1200 leden van de Athabasca Chipewyan willen dat de rechter het uitbreidingsbesluit terugdraait. “Het is een David en Goliath-verhaal”, zegt Eriel Deranger, woordvoerder voor Athabasca First Nation. Expansie van de de mijn kan volgens haar in strijd zijn met federale visserijwetten. “Dat wist de overheid toen de expansie werd goedgekeurd.”
David Schindler, emeritus-hoogleraar aan de Universiteit van Alberta, zegt dat er al aanzienlijke schade is aangericht in de regio door eerdere mijnbouwactiviteiten. “Er wordt gesproken over de verwoesting van 20 kilometer van de rivier Athabasca. Dat is behoorlijk wat water”, zegt hij. “Er zwemmen daar zo’n 10.000 vissen, maar het water wordt gezien als een riool.”
Het project heeft volgens hem negatieve gevolgen voor dieren zoals de bizon, kariboe, de visserij en de waterwegen.
Shell Canada zegt geregeld met de inheemse bevolking te spreken over projecten, opleidingen, zakelijke kansen en culturele activiteiten. Deranger neemt die bijeenkomsten echter niet serieus. “Aan de meeste van onze zorgen wordt geen aandacht besteed. De doorgang van de projecten staat voorop en onze rechten worden daarbij niet gerespecteerd”, zegt ze.