Textielarbeiders in Bangladesh vrezen voor veiligheid

Nieuws

Textielarbeiders in Bangladesh vrezen voor veiligheid

Textielarbeiders in Bangladesh vrezen voor veiligheid
Textielarbeiders in Bangladesh vrezen voor veiligheid

Sumi Khan

26 april 2013

Na de instorting van een fabrieksgebouw deze week en branden vorig jaar maken arbeiders in Bangladesh zich steeds meer zorgen over hun veiligheid.

Het land is geschokt na de instorting van het Rana Plaza, de ergste tragedie in de textielsector, die berucht is om de onveiligheid. De regering heeft een nationale dag van rouw afgekondigd.

Intussen zijn er 275 lichamen geborgen. Reddingsteams hebben 61 mensen levend van onder het puin gehaald, en zijn nog altijd op zoek naar overlevenden.

Gewaarschuwd

Eerder deze week waren verschillende diepe scheuren ontdekt in de muren van het gebouw, dat verschillende textielfabrieken telde. De politie had de evacuatie bevolen, maar de bedrijven hadden meer dan tweeduizend mensen aan het werk gehouden.

De woede groeit onder de bevolking over de gebrekkige veiligheidsstandaarden in de industrie, die vooral kleding produceert voor grote westerse merken.

“We zijn geschokt”, zegt de 22-jarige textielarbeidster Asma Begum. “We willen onze collega’s, onze broers en zussen beschermen. De gebouwen zouden veiliger moeten worden, maar dat is niet het geval.”

Rechten

“Als eigenaars en arbeiders de arbeidswet van 2006 zouden volgen, dan zou iedereen tevreden zijn en kunnen werken in veiligheid”, zegt arbeider Dipak Barua. “Het kabinet heeft maandag een voorstel goedgekeurd om de rechten van de arbeiders te versterken.”

“Dit is een zwarte dag in onze geschiedenis”, zegt haar collega Helal. “Alle textielarbeiders en hun gezinnen lopen risico. Ze zouden zich bewust moeten zijn van hun rechten. De eigenaar is zeker aansprakelijk in deze tragedie.”

Brand

In november 2012 kwamen bij een uitslaande brand in een textielfabriek enkele wijken verderop 112 mensen om het leven. De tragedie leidde tot meer aandacht voor de omstandigheden waarin westerse kledij gemaakt wordt.

“We weten niet waarom sommige eigenaars de arbeiders niet als mensen blijken te zien”, zegt Sritikona Das, ploegbaas in een van de fabrieken.