“‘De schaduwwerkers van Bujumbura’
Je kan persoonlijk deelgenoot worden van een uniek kunstproject in een stad zonder museum.
Een maand geleden vond in Bujumbura, Burundi, de 11de conferentie plaats van de Vereniging van Fijne Afrikaanse Koffies. Een uitstekende gelegenheid voor mij om het terrein van koffie-opkopers in de regio te gaan verkennen, in het vooruitzicht van de opstart van ons grote programma voor de verbetering van de kwaliteit van de Oost-Congolese arabica koffie. Alleen… het inschrijvingsgeld alleen kostte al 1000 $, en het gebeuren was geboekt in één van de duurste hotels van de stad. Met die hotelkost erbij werd het dus echt wel onbetaalbaar.
Om de financiële lasten enigszins te beperken zond ik een bericht aan Hilde in Bujumbura om me te helpen ergens onderdak te kunnen krijgen, en binnen de kortste keren had ze me in contact gebracht met Rosalie en haar man Ladislas, die me samen met hun vier schatten van kinderen met open armen hebben ontvangen alsof ik een oude vriend des huizes was.
Over enkele maanden keren ze terug naar Archennes, waar ze een chambre d’hôte gaan openen in hun gezinswoning. In Bujumbura hebben ze alvast hard geoefend, waarvan het uitpuilende gastenboek een welsprekende getuige is: ik heb stevig moeten bladeren om nog een onbeschreven hoekje te vinden.
Onzichtbaar leger
Het eerste wat opvalt in hun woning, zelfs in de tuin, zijn de grote foto-afdrukken aan de muren, meestal in zwart-wit. Stuk voor stuk creaties van Rosalie, die als beroepsfotografe ook bezig is met artistieke projecten. Bleek al snel dat die foto’s proefopstellingen waren voor een indrukwekkend openbaar kunstproject, waarvan de voorbereiding pas van start was gegaan.
“De werkers in de schaduw”, heet haar project. Als moeder van vier kinderen moet ook Rosalie beroep doen op huishoudhulp. Haar personeel bestaat uit een kinderverzorgster, een kok/onderhoudsman, een tuinman en een nachtwaker. Al snel drong het tot haar door dat in de hele stad Bujumbura elke dag een heel leger van deze mensen voor dag en dauw uitrukt naar de werkplek waar ze de hele dag gaan verblijven. Een onzichtbaar leger, de werkers in de schaduw. En zij heeft zich voorgenomen hen zichtbaar te maken.
Dat doet ze met de middelen die ze het best beheerst: haar fotografie. Ze nodigt schaduwwerkers uit in haar studio, kiest samen met hen de beste foto, en laat die dan meer dan levensgroot afdrukken. Op een dag in april zal de stad onverwachts een vijftigtal portretten ontdekken, die het onzichtbare leger in de schijnwerpers zal brengen. Langs de drukke hoofdwegen zullen ze de voorbijgangers aankijken, toelachen, bewust maken van hun bestaan. In een stad zonder museum zal de kunst zich in het straatbeeld begeven. Het effect op de massa zal geweldig zijn. Op de elite wellicht nog groter!
Omdat dit een acommercieel en puur esthetisch project is, doet Rosalie beroep op vrije giften. Ze heeft in totaal slechts 7000 € nodig. Daarvan heeft ze vanavond al 4.430 € weten in te zamelen. Ze is dus vol goede moed alvast begonnen met het maken van de opnames. De grootste kost is immers 6000 € voor de aanmaak van 600 m² foto’s.
Heb je wat met Bujumbura, vind je dit ook zo een geweldig kunstproject of wil je graag één van de 50 exclusieve catalogi van de straattentoonstelling in je bezit krijgen, twijfel dan niet, en stort meteen, zoals ik, je bijdrage via de website kisskissbankbank. Hartelijk dank!
Heel erg benieuwd naar het resultaat!