Welke kant moet Nepal uit?

Gisteren (22 januari) liep opnieuw een deadline af voor het bekomen van een nieuwe grondwet in Nepal, hoewel alle politieke partijen die deelnamen in de verkiezingen van 2013 zich ermee akkoord hadden verklaard.

Zes eerste ministers en twee verkiezingen later blijft een ideologische kloof tussen de oppositie- en regeringspartijen ervoor zorgen dat een nieuwe grondwet uitblijft. Het geduld van de Nepalezen raakt ondertussen op.

Over het hele land krijgen mensen steeds meer het gevoel dat het politieke proces geen relevantie meer heeft in hun leven en dat ze monddood gemaakt worden door de eeuwigdurende impasse.

Het is onzeker hoe de politieke partijen het vertrouwen van de burgers zullen terugwinnen na hun rampzalige prestaties.

Stemmers kwamen in een recordaantal opdagen, wat resulteerde in een nationale opkomst in de verkiezingen van 2013 van gemiddeld 78,34%. Maar vandaag is het onzeker hoe de politieke partijen het vertrouwen van de burgers zullen terugwinnen na hun rampzalige prestaties.

De geloofwaardigheid van de politieke klasse staat op het punt om een historisch dieptepunt te bereiken. Met de deadline in zicht, trokken horden mensen de straat op om hun leider te dwingen hun belofte waar te maken en voor een nieuwe grondwet te zorgen. Vandaag hebben velen het gevoel dat het sociaal contract tussen burgers en politici werd verbrijzeld.

Terwijl het vallen van de eerste dominosteen resulteerde in woede, hebben de meeste Nepalezen nu besloten politiek simpelweg links te laten liggen. Ze hebben noch de tijd, noch de energie om te luisteren naar speeches van politieke leiders die voor veel rook, maar weinig vuur zorgen.

Terwijl het vallen van de eerste dominosteen resulteerde in woede, hebben de meeste Nepalezen nu besloten politiek simpelweg links te laten liggen.

© Bibbi Abruzzini

Een grondwettelijke tour de force

Een nieuwe grondwet wordt gezien als een noodzakelijke stap in het democratiseringsproces van Nepal, dat begon in 2006 wanneer een einde werd gemaakt aan een tienjarig conflict tussen overheidstroepen en Maoïstische strijders. Bij het conflict lieten 17.000 mensen het leven en moesten nog eens 100.000 mensen hun thuis achterlaten. Uiteindelijk resulteerde het conflict in de ondergang van de 240-jarige monarchie.

Het vredesakkoord van 2006 dat getekend werd door zowel de Maoïsten als de overheid beëindigde de burgeroorlog. Een interim-grondwet werd een jaar later aangenomen met het vormen van een grondwetteljike vergadering als uitdrukkelijk doel.

Ondanks enige vooruitgang blijft politieke instabiliteit het land kwellen, met als duidelijkste symptoom de meest recente gefaalde poging om een nieuwe grondwet te bekomen.

Elke verlenging van de interim-grondwet resulteert in toenemende onrust onder het volk en de relaties tussen de politieke partijen raken verzuurd.

© Bibbi Abruzzini

Dit artikel werd vertaald uit het Engels door Jago Kosolosky.