“‘Ibrahim Osman, nieuwkomer en Bekende Oostendenaar’
Maak kennis met Ibrahim Osman. Hij woont nog geen drie jaar in Oostende en is er al een figuur. Noem een evenement of organisatie en hij is er vrijwilliger. Hij koos voor Oostende omdat de stad hem herinnert aan zijn thuis in Eritrea, waar hij zeekomkommers ving met zijn vader.
Ibrahim aan de slag als vrijwilliger
© FMDO
Dit is het verhaal van Ibrahim Osman, die nog geen drie jaar in Oostende woont en er al een echt figuur is. Noem een evenement of organisatie en hij doet er vrijwilligerswerk. Omdat hij er nieuwe vrienden maakt, werkervaring opdoet en zowel Nederlands als “Ostêns” leert. Hij koos voor Oostende omdat de stad hem herinnert aan zijn thuis in Eritrea, waar hij zeekomkommers ving met zijn vader.
Hallo, ik ben Ibrahim Osman. Ik ben 27 jaar oud en afkomstig uit Soedan. Kort na mijn geboorte verhuisde mijn gezin met mij naar Eritrea waar ik tot mijn twaalf jaar naar school ben geweest.
Daarna hielp ik mijn vader op het schip waarvan hij kapitein was. We vingen samen zeekomkommers om te verkopen. We verkochten ze op de markt van Eritrea maar ook aan heel veel verschillende landen in de wereld waar we met ons schip dan naartoe voeren. In Europa is de zeekomkommer onbekend, maar in veel Aziatische landen is het een kostbaar ingrediënt dat wordt gebruikt in gerechten of als medicijn.
Voor alles heb je precies een papier nodig. Misschien staan hier daarom zo weinig bomen?
Drie jaar geleden kwam ik naar België om hier een nieuw leven te beginnen, weg van de gevaren van Soedan en Eritrea. Omdat ik altijd dicht bij de zee heb gewoond, koos ik ervoor om opnieuw in een badstad te wonen. Zo voel ik me toch een beetje thuis, ook al zijn hier geen zeekomkommers.
En er zijn ook heel wat andere verschillen. Mensen praten bijvoorbeeld veel sneller tegen elkaar in Soedan en Eritrea dan in België. In Soedan en Eritrea praat je met vreemden op café en word je zo vrienden. Toen ik dat in België probeerde, keken mensen me vreemd aan. Ik heb geleerd dat het hier omgekeerd werkt: eerst word je vrienden en dan pas ga je samen op café.
Ook zijn er veel meer papieren in België, voor alles heb je precies een papier nodig. Misschien staan hier daarom zo weinig bomen?
Ibrahim samen vrijwilliger Kosai tijdens opnames voor Gert Late Night in O.666
© FMDO
Door alle reizen met mijn vader op het schip heb ik altijd contact gehad met mensen uit verschillende culturen en gecommuniceerd in verschillende talen. Ook in Oostende is er een mix van culturen aanwezig en daarom doet Oostende me ook denken aan mijn vroegere thuis.
Ik woon hier nu al 2,5 jaar, ik volg hier Nederlandse les en doe ook heel veel vrijwilligerswerk via het project 8400 Talenten van FMDO en Economisch Huis Oostende. Zo help ik onder andere bij FMDO, SamenDivers, O.666, De Grote Post, De Antenne, Lichtbaken en het Rode Kruis.
Stutjes met koas, moatn, salutjes en toetnoasteki. Ik hoor deze woorden nu dagelijks, maar heb ze nooit op school geleerd.
Ik ben helemaal alleen naar België gekomen, maar via al deze engagementen heb ik al heel veel nieuwe vrienden gemaakt en voel ik me niet meer zo eenzaam als in het begin. Ik vind het ook echt heel leuk om mensen te kunnen helpen. Ook op ons schip namen we soms toeristen mee die wilden duiken om de zeekomkommers en andere wonderen uit de zee te zien. Omdat het onder water gevaarlijk kan zijn door de haaien, gingen mijn vader of ik dan altijd mee.
Door het contact met al deze mensen, oefen ik ook de taal. Op school leer ik Nederlands maar op mijn vrijwilligerswerk leer ik nu ook Ostêns! Het is echt belangrijk vind ik om ook buiten school Nederlands te oefenen want op straat klinkt het altijd anders. ‘Rechte noar us é’ zeggen ze bijvoorbeeld de vrijdagavond na mijn barshift in O.666. ’s Middags eet ik stutjes met koas, ik schrijf met een stylo, en na een avondje met moatn zeg ik salutjes en toetnoasteki. Ik hoor deze woorden nu dagelijks, maar heb ze nooit op school geleerd.
Toen ik in België aankwam, had ik heel veel stress omdat ik hier niets of niemand kende. Maar er zijn toch heel veel gelijkenissen met mijn vroegere thuis en er zijn heel veel lieve mensen die mij hier op weg helpen en thuis doen voelen.
Nu mijn Nederlands beter is, wil ik starten aan een opleiding mecanicien in België. Op het schip van mijn vader heb ik heel vaak als mecanicien gewerkt. Ik hoop ook opnieuw te kunnen duiken zoals vroeger want ik ben benieuwd wat ik op de bodem van de Noordzee kan ontdekken. En ik zou ook graag gitaarles volgen hier.
Op de boot speelden we ook altijd muziek ’s avonds. Na 2,5 jaar in België heb ik het gevoel dat ik aan mijn dromen kan beginnen.
Salutjes en toetnoasteki!
Ibrahim
Ibrahim die kookt voor vrienden uit Oostende
© FMDO