“‘Bericht aan de bevolking’

“Zet je auto niet dubbel geparkeerd met de sirene op, omdat jouw kinderen anders te laat zouden komen op school of omdat je zelf anders te laat zou komen op het werk. Rij geen één-richtingsstraat in in de verboden richting onder het mom van gehaast te zijn.
Het is aan de autoriteiten om het goede voorbeeld te geven.
Loop niet rond met illegale wapens, of de wet zal je sanctioneren.
De wet moet toegepast worden. De wet is de stutpaal van de democratie, van de veiligheid.
Politie: Jij bent er om de wet toe te passen. Dat is jouw verantwoordelijkheid. Indien je dit niet doet, zal de wet je sanctioneren.”
Nationaal Paleis, 18 september 2006, in naam van de Prezident.
Kiwo Ayiti, zooo herkenbaar en zooo anders tegelijk:
Radyo Kiwo: Elke avond op kamp steken de aspiranten een toneeltje waar de grappige gebeurtenissen en uitspraken van de dag de revue passeren. Ons Carnavalskamp kreeg vb. al gauw de bijnaam “pelgrimage”, omdat we (voor de derde keer…) in panne vielen met de bus en de laatste kilometers te voet moesten afleggen. Voor mij werd dan weer een ander koosnaampje verzonnen: “wat doe ik in deze huid?-Lies”
Enkele leuke bijnamen: Speld (voor een heel fijn speelclubmeisje) – Zombi (voor een tito-jongen die mentaal wat zwakker is, maar die niets liever doet dan naar de Kiwo gaan) – Kadaffi (bleek dan toch zijn échte naam te zijn) – Chuby (een korte, maar ongelooflijk sprankelende leider, naar een frisdrank in een gedrongen flesje).
Speelse vorming: een contradictio in terminis? Vorige zaterdag bracht ik op een speelse manier de inhoud van onze “in-leidingscursus” aan, zoals we dat in de Chiro in Vlaanderen gewoon zijn. Enkele reacties: “Het waren wel leuke spelletjes, maar kan je ons ook de liedjes leren die erbij horen?”, “Oh, ik wist niet dat je met spel ook een boodschap kon overbrengen.”, “Voor een vorming op nationaal niveau, hebben we toch wel wat veel gespeeld.” In hun “Grote Principes” spreken ze nochtans ook over de gemeenschapsgerichte, de aktief-participatieve en intuïtieve methode, maar in de praktijk grijpen ze toch liever naar een “conferentie” dan naar een informatief of simulatiespel.
Chiro vs Kiwo: Om de leiding tot creativiteit te dwingen, had ik een uitdaging bedacht. Ik zou een spel uitleggen en daarna zij. Uiteindelijk mochten de leden dan kiezen welk spel ze het leukst vonden. Zij versloegen mij met een spel “kontje draaien” (jaloeziewekkend wat die Haïtiaanse meiden met hun achterwerk kunnen) en ik haalde een enorme slag thuis met een moraliserende versie van “knuffeltikkertje”. De conclusie was uiteraard dat zowel Kiwo als Chiro té gekke bewegingen en zijn en dat we nog veel van elkaar kunnen leren ;-)