“‘CIARA en de Venezolaanse voedselpolitiek’
Na de dood van Chávez halen nu de voorbereidingen voor de presidentsverkiezingen op 14 april 2013 onze informatiezoektocht naar Misión AgroVenezuela wat overhoop. Afspraken worden uitgesteld en/of afgezegd en de verkiezingskoorts is al aanwezig, al begint de officiële campagne pas op 2 april. Toch slaagden we er gisteren in Katrin van CIARA Aragua te pakken te krijgen voor een interview. Na heel wat praktijkervaringen, onder andere enkele bezoeken aan een ‘base agroproductiva socialista’, zaten we met wat vragen en waren we blij om een interview in een kantoor - met airco - af te nemen.
CIARA?
Een alternatief economisch model komt niet zomaar uit de lucht vallen. De Bolivariaanse regering heeft hiervoor verschillende instituties in het leven geroepen en bestaande hervormd, om samen met het volk de productieverhoudingen te hervormen. CIARA is daarvan een voorbeeld. Het stimuleert standslandbouw op kleinschalige basis en op een duurzame manier - zonder gebruik van chemische producten. CIARA moedigt zoveel mogelijk mensen in de steden aan een eigen perceeltje of landbouwtafel te bewerken, zodat ze zelf hun groenten, fruit, kruiden et cetera kunnen kweken.
Dit is een vertaling van de nationale strategie om tot een endogene ontwikkeling te komen. Prioriteit van de regering is de voedselzekerheid en -soevereiniteit van Venezuela verzekeren: ervoor zorgen dat iedereen voldoende te eten heeft zonder hiervoor afhankelijk te zijn van import uit het buitenland. Om dit mogelijk te maken moet de landbouwproductie naar omhoog. Doel van de Bolivariaanse Revolutie is de productiecapaciteit op nationale schaal verhogen door enerzijds zoveel mogelijk Venezolanen - op kleine schaal - te stimuleren om aan landbouw te doen en door anderzijds de kleine en middelgrote boeren te ondersteunen in hun productie. Om op korte termijn echter de voedselzekerheid te kunnen garanderen, subsidieert de regering – voorlopig - geïmporteerde basisproducten. Zoals bleek uit ons interview draagt CIARA, samen met de stedelijke bevolking van Venezuela, bij tot de voedselsoevereiniteit en voedselzekerheid van het land.
Misión AgroVenezuela
In de beginperiode van de revolutie (eerste helft van de jaren 2000) heeft de regering allerlei misiones, sociale projecten, opgestart om de dringende noden van de bevolking te beantwoorden. Je zou kunnen zeggen dat het gaat over parallelle instituties, buiten de bestaande ministeries, om de passieve en vaak corrupte bureaucratie die Chávez van zijn voorgangers heeft geërfd te omzeilen. Voorbeelden van dergelijke misiones zijn Misión Robinson (uitroeien van analfabetisme), Misión Barrio Adentro (gratis basisgezondheidszorg), Misión Ribas (mogelijkheid voor iedereen om middelbaar diploma te behalen), Misión Sucre (universitaire studies toegankelijk voor iedereen) enz.
Vandaag worden de meeste misiones gecoördineerd door de ministeries en dus binnen het staatsapparaat. De recentere misiones beantwoorden bovendien aan minder dringende en specifieke noden voor de bevolking. Ze bouwen mee aan het revolutionair proces gericht op endogene ontwikkeling en participatieve democratie. Zo is er Misión AgroVenezuela; en hier komen we tot het centrum van ons onderzoeksproject! Deze misión heeft als doel alle actoren betrokken bij de ontwikkeling van het nieuw landbouwmodel te verenigen en in dit proces zoveel mogelijk de lokale gemeenschappen te betrekken. CIARA speelt dus een belangrijke rol, zowel binnen misión AgroVenezuela als binnen de bolivariaanse landbouwpolitiek. Meer info in onze volgende blog!