“‘Day 1,5’
Gisteren rond 19 uur Belgische tijd (13 uur alhier), maakte ons vliegtuig een zachte landing op de tarmac van JFK International Airport. Na het blije weerzien met onze valiezen, het plaatsen van de nodige vingerafdrukken en het vinden van de juiste air-train-lijn belandden we in de grote straten van het grootse New York.
We vonden ons hotel, inclusief ons kamertje met stapelbed en hardwerkende chauffage op het kruispunt van 3rd avenue en 34th street. Na een verkwikkende douche gingen we even rondlopen, op zoek naar de VN-gebouwen: onze tweede thuis de komende twee weken.
Een korte kennismaking met de Amerikaanse superbowl-gekte en een wat teleurstellende lasagne later zijn we tenslotte belachelijk vroeg in ons bed gekropen. Gelukkig maar…
Vanmorgen, om iets voor 7 opgestaan om zeker een douchekamer te kunnen bemachtigen alvorens ons naar de “Belgische permanente vertegenwoordiging bij de Verenigde Naties” of “de missie” te begeven: een bescheiden optrekje op het 41e verdiep.
We hadden er een inleidend gesprek met Peter Verbrugghe (Belgisch diplomaat betrokken bij de VN-vergaderingen die wij opvolgen) en twee stagiairs: Jonathan en Dani. Meneer Verbrugghe maakte duidelijk dat Denis en ik ons deze twee weken, binnen de grenzen van de Belgische belangenbehartiging weliswaar, zeer zelfstandig zullen kunnen bewegen. Vooral de eerste week lijkt een kleine droom te zullen vervullen: als volwaardige onderhandelaars schuiven we in naam van België aan tafel met diplomaten van over de hele wereld om een nieuwe jeugdresolutie op te stellen. Uitgebreid nieuws daarover volgt ongetwijfeld de komende dagen.
Ook onze speech over jeugdwerkloosheid werd door Meneer Verbrugghe besproken en goedgekeurd. Wanneer we deze ten berde zullen brengen is momenteel nog onduidelijk.
Na de bijeenkomst werden we door Jonathan (die hier al een maand is) naar het VN-kantoor gebracht om onze toegang tot de VN-gebouwen te regelen. Met een grote glimlach op ons gezicht en een adviser-badge rond onze nek konden Denis en ik een dik uur later de zaal binnenlopen waar de Security Council zetelt en onze persconferentie oefenen (in geval deze ooit zou moeten plaatsvinden). Wat een ontdekkingstocht.
We overliepen nog een aantal afspraken met Dani, de stagiaire met wie we het meest contact zullen hebben de komende dagen, regelden nog wat praktische zaken en zijn nu terug even “thuis” om ons verder voor te bereiden voor morgen, overmorgen and the many days thereafter.