“‘De “unieke” parel van de Antillen’
Palmenstranden die je alleen maar hoeft te delen met een varken, enkele honden en een “gratelle” (een buitenaards lijkende paarse kwal). Een “gids” die zélf ook voor de eerste keer de tocht naar de adembenemend blauwe bassins maakt. En prachtige complimenten zoals “Je hebt een mooie vacht!” (zonder ook maar een greintje ironie). Tja, ik laat al een half jaar het haar op mijn benen welig tieren ;-) Leve de Haïtianen!
Je mag hier plassen waar je maar wil, je vuil gooien waar je het maar kwijt geraakt, een huisje neerzetten waar je maar een plekje vindt… Al deze vrijheden geven aan Haïti haar onnavolgbare aanblik en specifiek aroma ;-) Carnaval: Een bom aan creativiteit, die -toegegeven- ook een bom duiten kost. Mijn mama en mijn peter, die mij hier kwamen opzoeken, zullen hier met plezier over getuigen…
Na Jommeke nu ook “Lies in de Far West”
De weg naar het verre Westen van Haïti gaf me een Eftelinggevoel, maar dan levensécht: met de “boomstam” door de rivier en even later met de “bobslee” door het sprookjesbos. Het leverde ook prachtige taferelen op zoals een oudere dame die uitermate sierlijk een gladde modderhelling opwandelt, op blote voeten, met haar schoenen in de hand en een volgeladen rugzak balancerend op haar hoofd. De met reizigers volgestouwde pickups die dit avonturentraject wagen, worden smalend “rache pwèl” (epileertoestel) genoemd, omdat ze geen dakje hebben en je dus overgeleverd bent aan stekende zon, slagregen en de grillen van de wind.
Wij mochten eigenlijk niet klagen, want een groepsleider vertelde mij dat hij 8 uur te voet ging om naar onze vergadering ter voorbereiding van 50 jaar Kiwo te komen… Helaas troffen we een zwaar verdeeld verbond aan: de Kiwo’s uit de provinciehoofdstad, nochtans Port-de-Paix genoemd ;-) willen blijkbaar liever niets te maken hebben met wat zij de “cowboys” uit de Jean Rabel noemen. De eerste pogingen om het strijdbijl te begraven werden ondernomen, nu maar hopen dat we binnenkort de vredespijp kunnen smoren….
Op de terugtocht, deze keer weer in zo’n sardienenbus, wist ik ternauwernood mijn menselijke waardigheid te behouden dankzij Immodium Instant, een geoefende sluitspier en een maandverband (dat voor de gelegenheid als pamper functioneerde ;-).
Een “verdraaid” Carnavalkampmenu:
Wekanimatie: Je rugzak zwemt in een nachtemmer. Gelukkig is kinderpipi een “zegening”…
Ontbijt: Spaghetti (mét tabasco voor de liefhebbers)
Middag: Elke dag rijst met bonen(saus) met kip en zelfs met zalm!
Avond: Pap
Doet sperma je tanden rotten?
Is het waar dat als je “buiten spuit” er wind in je teelballen kan komen, waardoor je onvruchtbaar wordt? Klopt het dat als je met een meisje vrijt terwijl ze haar maandstonden heeft, deze daarna onmiddellijk zullen uitblijven? Dreig je je orgastische capaciteiten te verliezen, als je teveel masturbeert? Het zijn maar enkele van de “fantastische” verhalen, die hardnekkig circuleren, die blijkbaar de seksualiteitsontplooiing van de Haïtiaanse jeugd aan banden proberen te leggen. Uitermate boeiend wel voor een seksuologe-antropologe om hier aan de Kiwojeugd op kamp seksuele opvoeding te mogen geven.
Mijn favoriete uitdrukking: Pise gaye pa kime! (Verspreid pissen geeft geen schuim)
Een slang naar school laten gaan is één, ze ook nog doen zitten is twee.
Een geit met meerdere meesters sterft aan z’n paaltje. (In de Kiwo moeten we vermijden om meerdere mensen verantwoordelijk te maken voor hetzelfde, dan is het risico groot dat iedereen op elkaar rekent en er niets gebeurt. )
Een hond heeft vier poten, maar hij kan toch geen vier wegen tegelijkertijd doen. (Iets dat ik toch op een mooie dag zal moeten leren…)