“‘Deze burgemeester is een arme, bange, blanke man’

Op weg van kantoor naar huis zonet luister ik naar de radio en spits mijn oren wanneer men een burgemeester aan het woord laat over de acties tegen “transmigranten” in zijn gemeente.

Ik word al behoorlijk kregelig wanneer ik de man hoor zeggen dat hij verleden week in zijn gemeente een “opruiming” heeft georganiseerd van 66 transmigranten. “Opruimen” ”opkuisen”, waar hebben we dat nog gehoord? Mensen ruim je niet op.

“Die transmigranten waren helemaal niet agressief of zo hoor, eerder meegaand” vertelde de man. “we hebben ook niet de volledige dossiers opgemaakt en zo want dat zou ons vele uren, ja misschien zelfs wel dagen kosten” Nou, waren er soms niet-begeleide minderjarigen bij? Zo ja, zijn die gemeld aan de Dienst Voogdij van de FOD Justitie en DVZ?  Werden hun rechten gevrijwaard? Als alle dossiers niet ten gronde zijn afgewerkt tja…

“Arme bange blanke man”, dat is wat me te binnen schiet.

Maar ronduit hallucinant werd het toen de brave man vermeldde dat het toch niet zo mooi oogt in zijn gemeente wanneer er een groep van een 15-tal mensen over de straat loopt (nochtans “niet agressief”) van vreemde origine.

Binnenkort begint de school weer vertelde de man en dan komen ook de schoolkinderen misschien een groep van een 15-tal personen van vreemde origine tegen. Ja dat zou misschien een onveiligheidsgevoel kunnen teweeg brengen bij de bevolking…

“Arme bange blanke man”, dat is wat me te binnen schiet.

De volgende stap

Maar dit is absoluut niet onschuldig. Wat is de volgende stap?

Ogen ouderen dan binnenkort ook niet mooi in de gemeente?  Mag de jeugd van chiro of scouts nog door het dorp? Want zeg nu zelf, dat is toch ook een zootje ongeregeld…

Mogen rolstoelgebruikers nog wel door de Hoofdstraat?  Wat met toeristen?  Wat doen we daar mee?

En mensen met een puntneus ?

Leven opbouwen

Ik ben voogd van een aantal niet-begeleide minderjarige vreemdelingen, de jongeren die ik momenteel begeleid komen onder andere uit Eritrea, Angola, Nigeria, Afghanistan en Pakistan….

We proberen hier samen met hen te bouwen aan een goede toekomst in hun nieuwe thuisland.  De school, de begeleiders, ik als voogd, we proberen hen ook duidelijk te maken dat ze welkom zijn, dat dit echt hun nieuwe thuis is waar ze kansen krijgen om te studeren en nadien hun leven kunnen opbouwen.

Ik moet dagelijks vaststellen dat dit “warme welkom” maar schijn is. Want wat zeg ik tegen hen over de gemeente van deze burgervader? Te mijden? Er zeker niet met vrienden naartoe gaan want jullie “ogen niet mooi”?

Wat een contrast met mijn bezoek aan een buitenlandse ambassade vorige week…. Ik werd er persoonlijk ontvangen door de ambassadeur, met open armen, veel warmte en een oprechte welkom. De gastvrijheid straalde van de man af…

Op welke planeet zijn we met België eigenlijk beland?