“‘Ecuador: de crisis voorbij?’
Dik een week nadat er grote paniek uitbrak in Ecuador, lijkt het land weer rustig te zijn geworden. Bedriegt de schijn?
Op de dag dat de ‘staatsgreep’ plaatsvond – over of het gebeurde daadwerkelijk een staatsgreep genoemd kan worden zijn de meningen nog steeds zeer verdeeld – sprak men van 1 dode en een tiental gewonden. In sommige media zijn nu cijfers terug te vinden als 10 doden en honderden gewonden. Waar ligt de waarheid, wie doet de tellingen?
Correa beschuldigt zijn politieke voorganger Gutierrez ervan achter het plan te zitten. Gutierrez zegt van niks te weten en Correa te zullen aanklagen wegens smaad.
Voorzichtige stemmen wijzen erop dat tijdens het hele gebeuren enkel beelden van het staatskanaal te zien waren: de informatievoorziening werd beperkt tot wat de regering wilde dat we te zien zouden krijgen. Anderen beweren dan weer dat deze staatsgreep al lang en breed gepland was door Washington.
Correa waarschuwt: het is nog niet voorbij. De ‘samenzwering’ tegen hem kan nog steeds tot een nieuwe poging tot staatsgreep leiden. 46 politiemensen worden nog steeds vastgehouden, de straten rondom het paleis Carondelet blijven onder zware militaire bewaking staan (ik werk op een steenworp afstand van het paleis, moet elke ochtend langs een cordon zwaarbewapende militairen; ik zie ze in internetcafé’s zitten chatten als ik ga lunchen en ik zie ze flirten op straathoeken. Het land lijkt in oorlog maar de wereld draait door). De VN heeft de veiligheidsfase van het land weer teruggeschroefd, maar ze blíjft hoger dan eerst.
Op maagdelijke muren zijn slordige slogans verschenen (‘Wie bewaakt de bewakers?’, ‘Het volk steunt je, Correa.’, ‘voor de democratie!’), bijna allemaal pro-president. Tegelijkertijd gaan op internet artikelen rond met de ‘echte waarheid’: “dit hele gedoe is niks meer of minder dan een uit de hand gelopen staking, Correa heeft het als een staatsgreep doen uitschijnen omdat hem dat goed uitkwam, en van een gijzeling was geen sprake – Correa mocht de hele tijd het ziekenhuis uit maar koos voor spektakel.”
Iedereen veroordeelde publiekelijk de harde opstand en steunde de regering en de democratisch verkozen president in inderhaast uitgestuurde perscommuniqués: de leiders van Latijns Amerika, Obama, de sociale en inheemse bewegingen in het land. Tegelijkertijd vlogen de beschuldigingen over en weer: Bolivia en Venezuela wezen naar Amerika; kwatongen legden vergezochte linken tussen de anti-regering-ingesteldheid van de indigenabeweging en de huidige opstand: Correa zelf beschuldigde Gutierrez.
Terwijl voor de man in de straat het leven al lang weer zijn gewone gang heeft genomen, blijven knellende vragen onopgelost: was de situatie een uit de hand gelopen protestactie, handig uitgebuit door Correa, die onder zijn aanhangers zijn populariteit sterk toegenomen ziet? Of was het een georchestreerde politieke zet? En zo ja, wie zat er dan achter? De VS? Gutierrez? Was het een eenmalig protest of slechts het begin van een hernieuwde strijd om de macht?
Mij is slechts 1 ding duidelijk: iedereen heeft een mening, en iedereen denkt de waarheid in pacht te hebben, maar op het einde van de dag heerst er enkel verwarring. Niemand weet precies wat er gebeurd is, en nog veel minder weten we wat er komt. We kijken uit en wachten af…
http://noticias.latam.msn.com/xl/latinoamerica/articulo_afp.aspx?cp-documentid=25848483
http://www.dewereldmorgen.be/artikels/2010/10/04/ecuador-kroniek-van-een-aangekondigde-staatsgreep