Luisa Soria tipt anderstaligen
“‘Een boterham in België’
Luisa is een straffe Belgische vrouw met Peruviaanse roots. Nederlands leren is voor haar geen evidentie. Het was en is nog steeds vaak stresserend maar toch bovenal grappig. Via een van haar anekdotes krijgen jullie een inkijk in de wereld van een anderstalige en zowel de leerkrachten Nederlands als de anderstaligen krijgen er elk nog een gratis tip bovenop.
Hallo mijn naam is Luisa Soria, ik woon sinds twee jaar in België en mijn moedertaal is Spaans. Ik ben dus een anderstalige.
‘What the hell is this’ , was het eerste wat ik dacht toen ik, na tien jaar, opnieuw Nederlands hoorde. Tot tien jaar geleden woonde ik namelijk in Nederland, waarna ik terug naar mijn moederland Peru ben getrokken. En nu ben ik dus in België. Maar Nederlands uit Nederland is voor mij echt een andere taal dan Nederlands uit België. Dus bij deze meteen ook een oproep aan de leerkrachten Nederlands in België: gebruik in het examen luisteren audiofragmenten met een Belgisch en geen Nederlands accent.
Het was dus niet gemakkelijk voor mij om de taal te leren. Soms was het echt stresserend, maar eigenlijk was en is het nog altijd vooral grappig, zeer grappig.
Ik was nooit bang om in het Nederlands te praten, ook al hoor je duidelijk mijn Spaans accent nog. Maar no way dat mensen mochten doorhebben dat ik niet alles kon begrijpen. ‘Engels? Nee meneer, in het Nederlands is goed hoor’, hoorde je me steevast zeggen.
Ik was nooit bang om in het Nederlands te praten, ook al hoor je duidelijk mijn Spaans accent nog
In augustus werd ik uitgenodigd door de directeur van de school waar mijn dochtertje naartoe gaat. Ze zou namelijk naar de eerste kleuterklas gaan. Ik was heel blij met de uitnodiging want ik had honderd vragen over het schoolsysteem in België. Hij legde me gelukkig alles uit over hoe het hier werkt.
Hij deed echt zijn best om duidelijk en langzaam te praten, maar toch kon ik niet alles volgen. Over het lunchpakket bijvoorbeeld. Het enige wat ik ervan onthouden had was ‘boterham’ en ‘water’. Boter? En ham? Op brood dus waarschijnlijk? ‘Moet zij dat dan elke dag eten’, vroeg ik me af. Ik was bang om door de mand te vallen dat ik iets niet begrepen had, dus zweeg ik en knikte.
Twee weken later was het zover: mijn dochtertje haar eerste schooldag. In haar brooddoos stak ik zoals dat hoort in België: brood met boter en ham. Elke dag opnieuw, zoals de directeur me gevraagd heeft. Maar na een maand begon ik op te merken dat mijn dochter Sienna meer en meer terug thuiskwam met een volle brooddoos.
Ik voelde me zo dom, maar had mijn lesje geleerd
Toen ik haar erop wees en zei dat mensen dat eten in België en dat mama het met heel veel liefde klaarmaakte en dat het daarenboven ook heel duur is, antwoordde ze me: ‘Mama ik wil nooit meer een boterham met ham eten.’ En toen had ik het door. Een boterham is geen brood met boter en ham, maar een boterham is gewoon brood. En daar kan je dan op smeren wat je wil. Ik voelde me zo dom, maar had mijn lesje geleerd.
Dus lieve nieuweling in België, durf iets te vragen als je iets niet begrijpt en antwoord niet op alles met “ja” om niet door de mand te vallen als anderstalige. Je zal veel te veel plastic zakjes van de supermarkt in je kast hebben liggen anders. Probeer wel zoveel mogelijk Nederlands te praten en te leren en blijf lachen met je eigen fouten.
Groetjes,
Luisa
FMDO vzw verbindt en versterkt mensen in de superdiverse samenleving van vandaag en morgen. We doen dit met gedreven vrijwilligers en sociaal-culturele verenigingen van mensen met een migratieachtergrond die het hart van FMDO vormen.
Samen creëren we ruimte voor dialoog en ontmoeting. We zetten in op vernieuwende initiatieven die de maatschappelijke deelname en de stem van mensen met een migratieachtergrond in het publieke debat versterken. Vanuit de kracht van diversiteit overstemmen we polarisering op een positieve manier.
We gaan voluit voor een warme samenleving waaraan iedereen gelijkwaardig kan deelnemen, waar iedereen zich thuis en verbonden voelt en waar mensen hun culturele identiteit vrij kunnen beleven.