“‘Een dikke merci’
Dat een dag maar 24 uur telt en de dagen vliegen, merken ook wij. Terwijl we ons hier beetje bij beetje trachten te installeren, draait de wereld verder. We maken ons zorgen over everzwijn-proof omheining en de regen op onze strobalen. Het landbouwbeleid, GGO's, en al die grotere hangijzers zijn nog nooit zo ver geweest. Zo moeilijk te volgen. En toch zijn wij de boeren.
Maar missen we al de acties, the food march, actiekampen, lange beschouwende artikels…. noem maar op. Het lukt ons niet dat er nog bij te nemen. Terwijl het ons zo na aan het hart ligt.
Mocht het dus aan jonge startende boeren liggen, er was geen protest. Of veralgemeen ik nu en is dit niet het geval bij anderen? En mindert dit niet bij oudere boeren?
In ieder geval, het komt niet van ons. En ja, wij doen aan indirecte protest; wij trachten te boeren in alle eerlijkheid. En ja, wij delen de idee dat landbouw niet alleen de problematiek is van enkel de boer. De consument maakt er nu eenmaal onlosmakend deel van. En, nog eens ja, er bestaan net door dit tijdsgebrek syndicaten en groepen die roepen in onze plaats. Maar weten ook dat het niet zo vanzelsprekend is. Voor consumenten om zich te betrekken. Voor organisaties om zaken te trekken of te verwoorden.
We amuseren ons dolletjes en onze boederij krijgt langzaam vorm. We bouwden stallen, trokken een omheining, zaaide gewassen in, kochten ons varkens. Maar voor de toekomst zorgen jullie. Onze toekomst en die van zoveel boeren en de boerenlandbouw in het algemeen.
Vanuit de grond van ons boerenhart; nen dikke merci jongens. écht. Zonder jullie verzet werd het ploegen zonder paard.
merci!
dries en tine