“‘Een knipje in de kabel en de wereld zit zonder facebook’
Wereldwijde communicatie is iets raar. We nemen tegenwoordig de telefoon op en bellen naar het andere eind van de wereld. Pas op: vroeger ging dat ook. Ik heb me door mensen die al lang niet meer op deze wereldbol rondlopen laten vertellen dat je dan een half uur moest wachten.
Je werd doorgeschakeld van de ene operator naar de andere en dan, als je geluk had en de lijn niet wegviel, dan had je iemand te pakken aan het andere eind van de wereld. Tegenwoordig duurt het vijf seconden om iemand te bereiken die een paar tienduizend kilometer bij je vandaan woont en als het de volle dertig seconden duurt, dan denken we al snel: er zal el iets mis zijn.
Het gesprek glipt ons door de vingers
Vroeger, heb ik me door boeken laten vertellen, kon je met de telegraaf 20 woorden het kanaal tussen Frankrijk en Engeland oversturen. Wilde je er meer doorsturen, dan moest je bijbetalen per woord.
Maar nu moet het zelfs niet duur zijn: met Skype bel je gratis de wereld rond. ‘Onvoorstelbaar’, zeggen we dan. Of nog: ‘Kan je je voorstellen dat het gesprek zomaar door de lucht naar Zuid-Afrika vliegt?’. Want dat denken we graag: dat alles high-tech door de lucht vliegt en niemand daar wat aan kan doen. Alsof we ons hand maar moeten uitsteken om een gesprek door onze vingers te zien glippen.
De grote draadloze leugen
Maar dat is niet waar: er liggen kabels door de hele wereld. En als het niet via dure satellieten gaat, loopt het internet tussen de verschillende continenten ook gewoon via dikke internetkabels die op de bodem van de zee liggen. Het is enkel omdat er ooit een stel ingenieurs en IT-wizkidz een duikpak hebben aangetrokken dat we nu kunnen internetten met de hele wereld.
Maar kabels zijn kwetsbaar, zo blijkt. En als je de wereld wanhopig wil maken, dan moet je maar één ding doen: hen de toegang tot facebook, youtube en twitter ontzeggen (atoombommen en biologische oorlogsvoering zijn zo passé). En dat is exact wat een aantal schabouwen probeerden (en waar ze in slaagden) op vrijdag 22/03. Sterker nog: woensdag 27/03 deden ze zelfs een nieuwe poging.
Waarom je geen foto’s kreeg vanuit Zuid-Afrika
Vrijdag 22/03 liep ik naar het internetcafé in Pietermaritzburg. Ik had een aantal foto’s van een gezellig weekendje geselecteerd en wilde die doorsturen naar een aantal reisgenoten. Maar dat was buiten de waard van het internetcafé gerekend.
‘Sorry man’, zegt hij. ‘Er zijn problemen met de internetkabel tussen Europa en Afrika. Al het internet moet voor een paar dagen via een andere, trage kabel gaan. Misschien kan je nog net je mails nalezen’ Volgende week donderdag zou het opgelost zijn’ Ik knipper eens met mijn ogen en weet niet goed wat te zeggen (dat gebeurt wel vaker). maar ik weet wel wat te denken: ‘Ja hoor, dat zal wel weer een Zuid-Afrikaans excuus zijn’. Maar dat bleek niet zo.
Op vrijdag 22/03 hebben inderdaad nog onbekende mannen een zee-internetkabel beschadigd waardoor ik mijn foto’s niet meer kon doorsturen. En wat sterker is: gisteren is er een nieuwe poging gedaan om de grote (hou je vast) South East Asia Middle East Western Europe 4 (SEA-ME-WE 4) internetkabel te saboteren. Het is nog niet duidelijk of de twee ‘aanslagen’ met elkaar verband houden.
Het script voor de volgende Bondfilm
Je waant je al snel in het script van de 24ste Bondfilm:
EXT - OCHTEND - Proloog
Tientallen slechterikken met hightech-apparatuur gaan kilometers ver de zee in. Ze duiken op een exotische locatie naar de bodem en snijden de Grote Internetkabel door. Terwijl in de boot de Opperslechterik een cocktail drinkt.
Beelden van mensen in paniek: geen facebook of youtube meer. Paniek!
MI6 wordt opgebeld en het is aan James Bond om met een speedboot onder zijn gekostumeerde achterste de wereld te gaan redden.
James Bond knalt iedereen neer, knoopt de Grote Internetkabel weer aan elkaar, bevrijdt de gevangen genomen mooie - maar slimme - IT-girl en duikt er mee in bed.
EINDE Proloog, start verhaal.
… en dan nu: het echte verhaal
Maar zoals we nu weten, is James Bond een fictiekarakter en gaat het echte verhaal gaat als volgt:
Woensdag 27/03/2013. Drie duikers duiken op 750 meter(!) van de kust met Alexandrië, Egypte naar de bodem om de South East Asia Middle East Western Europe 4 te saboteren. De politie arriveert snel ( ah ja: het was maar 750 meter voor de kust) en de duikers worden opgepakt (ah ja: het zijn maar drie duikers zonder wapens). Nu wordt onderzocht wat de mannen wilden bereiken, of het een verband had met de geslaagde beschadiging van vrijdag 22/03 en voor wie ze werken. Maar kom: ze zijn opgepakt in Egypte. Het zal wel niet zo lang duren voordat we het weten.
… en dan kan ik mijn foto’s eindelijk doorsturen.
Tekst & Foto: Toon Verlinden
Meer lezen:
Meer verhalen over Zuid-Afrika: hangmatdagboek.be
Meer lezen op Mo:
Tegen lichtsnelheid over de ruggengraat: een mo-artikel met meer uitleg over het kabelsysteem in de oceanen.