“‘Palestijnse kinderen voor de Israëlische rechter’

Een enkele Israëlische commandant heeft binnen het militaire rechtssysteem de bevoegdheid om militaire besluiten uit te vaardigen die het dagdagelijkse leven van Palestijnen beheersen. Hij beslist hoe deze dienen toegepast te worden en dwingt elk besluit af met steun van het Israëlische leger en -autoriteit. Palestijnen hebben hierin geen zeggenschap.

De scheiding der machten, een fundamenteel principe van de democratische rechtstaat is m.a.w. onbestaande in het Israëlische militaire rechtssysteem.

Zoals verder zal blijken is het misplaatst om in dit geval te spreken van een rechtssysteem. Het is een instrument voor het legitimeren van onderdrukking en de bestraffing van de Palestijnse bevolking voor elke mogelijke vorm van verzet tegen de bezetting, zoals de deelname aan protesten of het gooien van stenen naar soldaten.

De militaire rechtbank versus het recht op verzet

‘Vergeet het recht, wanneer je de militaire rechtbank binnenwandelt.’

Samen met DCI-Palestine bracht ik een bezoek aan de militaire rechtbank Ofer in Ramallah. Hier worden door het Israëlische leger gearresteerde Palestijnen vervolgd door Israëlische militaire aanklagers en berecht door Israëlische militaire rechters.

Ik word ontvangen door Khaled Quzmar, directeur van DCI-Palestine. In het verleden verdedigde hij als advocaat de rechten van Palestijnse kinderen in de militaire rechtbank. Een bijna onmogelijke opdracht.

Hij vertelt me dat door Palestijnen te verdedigen in de militaire rechtbank, je meewerkt aan het door Israël opgezette systeem van bezetting dat de rechten van Palestijnen systematisch met de voeten treedt. Je accepteert hun regels en daarmee de bezetting. Hij gelooft in het recht om zich te verzetten tegen deze bezetting en wordt hierin gesteund door het internationale recht. Maar in de militaire rechtbank moet hij onderhandelen met diezelfde bezetter over straffen opgelegd aan Palestijnen die dit recht op verzet uitoefenen, die vechten voor hun vrijheid. ‘Vergeet het recht, wanneer je de militaire rechtbank binnenwandelt.’

Het resultaat van een oneerlijk proces: 99,7 veroordelingspercentage

Israël kan op elk moment beslissen de checkpoints te sluiten waardoor Palestijnen vast komen te zitten.

Om Ofer te bereiken moeten we door Qalandia checkpoint, een van de grootste militaire checkpoints opgetrokken door Israël in de West Bank. Er zijn een honderdtal vaste checkpoints in de West Bank die de dagdagelijkse vrijheid van beweging van Palestijnen sterk begrenzen.

Aan deze checkpoints wordt de identiteit van Palestijnen gecheckt en wordt nagegaan of ze de nodige toestemming hebben om naar bepaalde gebieden, zoals bv. Jeruzalem te reizen. Palestijnen worden er het slachtoffer van lange wachttijden en vernederende praktijken. Israel kan op elk moment beslissen de checkpoints te sluiten waardoor Palestijnen vast komen te zitten.

Daarnaast worden er honderden vliegende checkpoints opgericht waar en wanneer het leger er zin in heeft. Zo heeft Israël de volledige controle over de beweging van Palestijnen in handen.

Eenmaal door de checkpoint doemt het afgrijselijke Ofer gevangeniscomplex op, omgeven door dikke grijze muren en prikkeldraad. Ernaast ligt de militaire rechtbank. De rechtbank ziet er al even lelijk en intimiderend uit.

Om de eigenlijke zittingszalen te bereiken moeten we door smalle gangetjes wandelen die omgeven zijn door prikkeldraad en onderbroken worden door draaihekken. Deze treden pas in werking wanneer de soldaten besluiten op een knop drukken. Iets waarvoor ze vooral hun tijd nemen. Op deze manier controleren en bemoeilijken ze de beweging van advocaten en familie van Palestijnse gevangenen.

De advocaat die mij begeleidt, legt aan de jonge soldaten uit dat ik het verloop van de zittingen kom observeren. Ze kijken me argwanend aan en ik word gefouilleerd. Wanneer ze mijn notitieboekje zien, bijt een van hen me toe dat ik geen papier nodig heb als ik alleen kom observeren. Ik kan de stress die deze dreigende omgeving me bezorgt moeilijk verbergen. De Palestijnse advocaat van DCI-Palestine blijft ten alle tijden vriendelijk, maar ik merk dat het hem moeite kost.

Wanneer we richting zittingszalen lopen, passeren we een plek omringd door hoge metalen hekken en prikkeldraad. Hier wachten de families van de Palestijnse gevangenen die vandaag voor de rechter verschijnen. Voor elke gevangene mogen twee familieleden aanwezig zijn. De families zitten vast als dieren in een kooi. Ze zijn sinds vroeg in de ochtend onderweg om naar deze vreselijke plaats te reizen en moeten hier urenlang wachten.

De gemiddelde duur van een hoorzitting bedraagt drie minuten.

Omdat de zitting voor minderjarigen nog niet begonnen is, word ik voorlopig gedropt bij die van de volwassenen. Sinds de bezetting in 1967 werden meer dan 800.000 Palestijnen gearresteerd door de Israelische autoriteiten.

Ik hoor het geklingel van kettingen, de eerste gevangenen worden binnengebracht. Ze zijn geboeid aan handen en benen. Enkel de handboeien worden verwijderd.

Het geklingel is een constante in de kamer. Vervolgens worden de families binnengeroepen. Wanneer ze hun broer, zoon of echtgenoot zien zitten achter de tralies, beginnen ze onmiddellijk haastig te spreken, ze willen zoveel mogelijk vertellen. Ik zie vrouwen tranen wegpinken.

Wanneer de familie op de eerste rij stoelen wil gaan zitten, worden ze door de soldaten aangemaand achteraan te gaan zitten. De afstand tussen hen en de gevangene wordt zo groot mogelijk gemaakt, ook al is het maar met een meter.

De houding van de soldaten naar de families toe is uiterst respectloos. De zitting verloopt heel chaotisch en volledig in het Hebreeuws. De rol van vertaler wordt gespeeld door Druzen in legeruniform omdat zij zowel het Hebreeuws als het Arabisch machtig zijn. Achter de rechter zie ik het symbool van de weegschaal, helaas is rechtvaardigheid in deze rechtbank een illusie.

Maar liefst 99,7 procent van de Palestijnen die voor de militaire rechtbank verschijnt, wordt veroordeeld. De gemiddelde duur van een hoorzitting bedraagt drie minuten. De fundamentele rechten van een eerlijk proces, zoals het vermoeden van onschuld, worden flagrant geschonden.

Het vermoeden van onschuld met de voeten getreden

Ik zie de jongen vechten tegen zijn opwellende tranen.

Ik word toegelaten de zitting van een zestienjarige jongen van Hebron te volgen. Ik zie een onzekere jongen op de beklaagdenbank zitten. Zijn gezicht is rood en hij is zenuwachtig.

Hij is helemaal alleen, geen van zijn familieleden is aanwezig op de zitting.

Hij werd een week geleden gearresteerd. Het werd hem tijdens zijn gevangenschap niet toegestaan te communiceren met zijn familie. Niemand van de autoriteiten informeerde hen over het feit dat hij vandaag voor de rechtbank verschijnt. Hij heeft een week van ondervragingen doorstaan en het is algemeen geweten dat deze systematisch gepaard gaan met psychische en fysieke mishandeling en in bepaalde gevallen foltering.

Hij werd gearresteerd en een week lang vastgehouden op basis van de verklaring van één enkele soldaat. Deze soldaat verklaarde dat hij de jongen twee weken geleden tegenhield aan een checkpoint in het bezit van een mes. De jongen slaagde erin te ontsnappen. Een week na dit incident arresteerde de soldaat op straat een jongen van wie hij beweert dat het dezelfde persoon is. De jongen blijft echter volhouden dat hij niet degene is die ze zoeken.

De verklaring van een Israëlische soldaat, zonder het minste begin van bewijs is voldoende om een zestienjarige een week lang vast te houden, hem in staat van beschuldiging te stellen en vrijlating op borg te weigeren. Ik zie de jongen vechten tegen zijn opwellende tranen.

Het feit dat de taak van tolk waargenomen wordt door een puberende, ongeïnteresseerde jongeman, maakt het er niet beter op. De verveling druipt van zijn gezicht wanneer hij tolkt. Ondertussen speelt hij met zijn iPhone en laat hij foto’s aan de griffier zien waar ze beiden hartelijk om moeten lachen. Ik kan het tafereel dat zich voor mijn ogen afspeelt niet geloven. Dit is de manier waarop Palestijnen behandeld worden in de Israëlische militaire rechtbank.