“‘De schone schijn van Republikeinse holebi-aanvaarding’

© mathiaswasik

Het resultaat van de presidentsverkiezingen in de VS zal een enorme impact hebben op seksuele minderheden, schrijft Wereldblogster Anke De Malsche, want in zijn eerste ambtstermijn viel de regering-Trump/Pence systematisch homorechten aan. Toch blijft Trump zichzelf verkopen als beschermer van holebi’s. ‘Ondanks die groeiende acceptatie schuilt achter “homonationalisme” een donker kantje, waarbij nieuwe vijandbeelden worden gecreëerd.’

Zwaaiend met een regenboogvlag stond Trump als presidentskandidaat op het podium tijdens een rally in 2016. Een vreemd beeld dat blijft hangen, want noch Trump, noch de Republikeinse Partij staan bekend om hun open houding tegenover de LGBT-beweging.

Het was niet de eerste of laatste keer dat Trump zich profileerde als een voorvechter van de LGBT-gemeenschap. Zijn beleid staat nochtans haaks op die profileringsdrang. Ondanks een ongeziene afbraak van LGBT-rechten blijven heel wat aanhangers er rotsvast van overtuigd dat president Trump hen voor homofobe groepen zal beschermen.

Wat is homonationalisme?

Trumps dubbele houding tegenover de LGBT-gemeenschap valt binnen een nieuw fenomeen dat we homonationalisme noemen. De term homonationalisme wordt vaak geassocieerd met de onderzoeker Jasbir Puar en duidt op een shift bij rechtse en nationalistische partijen in hun houding tegenover homoseksualiteit. In tegenstelling tot vroeger, waar homoseksualiteit volledig werd afgewezen, stellen rechtse partijen zich steeds vaker tolerant op tegenover de LGBT-beweging.

Ondanks die groeiende acceptatie van homoseksualiteit en transgenderisme schuilt er achter homonationalisme een donker kantje, waarbij nieuwe vijandbeelden worden gecreëerd. Moslims en migranten worden in het homonationalistische discours vaak opgevoerd als homofoben die rechten willen afbreken en een gevaar vormen voor de LGBT-gemeenschap, hoewel rechtse partijen vaak zelf degene zijn die progressieve wetten in de weg staan of zich hier in het verleden tegen verzetten.

In hun speeches claimen politici zonder blikken of blozen dat homofobie, net als seksisme, eigen is aan nieuwkomers en ze daarmee de boel verzieken.

Bovendien is het absurd om te denken dat moslims en migranten er collectief op uit zijn holebi’s en transpersonen aan te vallen, alsof er onmogelijk moslims en migranten zijn die zelf homoseksueel of trans zijn. Hun moeilijke positie blijft in het homonationalistische denken volledig afwezig.

Het blijft bovendien de vraag of de tolerantie tegenover de LGBT-gemeenschap oprecht is, of dit enkel dient als een tijdelijk middel om andere groepen te treffen. Geven deze politici echt om vrijheden van holebi’s en transpersonen of is het slechts een manier om zichzelf te verkopen als beschermer van “westerse waarden”?

Gezien het overwegend progressieve stemgedrag van LGBT-personen is het ook twijfelachtig dat homonationalistische boodschappen voor queer personen zelf zijn bedoeld. Homonationalisme lijkt vaker een manier om heteroseksuele kiezers te winnen die gerustgesteld willen worden en niet het gevoel willen hebben dat ze op een homofobe partij stemmen.

Homonationalisme beperkt zich niet tot de VS. Ook Europese politici zoals de Nederlandse Geert Wilders of de Franse Marine Le Pen ontpopten zich als beschermer van de LGBT-beweging tegen het gevaar van moslims en migranten.

In hun speeches claimen politici zonder blikken of blozen dat homofobie, net als seksisme, eigen is aan nieuwkomers en ze daarmee de boel verzieken. Het enige antwoord lijkt migratie stoppen en minderheden dwingen te assimileren. Zowel homofobie als seksisme zijn echter te grote maatschappelijke problemen om op zo’n simplistische manier aan te pakken.

Aanval op de LGBT-gemeenschap

Op de Republikeinse Partijconventie in 2016 zweerde Trump in zijn speech dat hij als president er alles aan zou doen om Amerikaanse holebi’s en transpersonen te beschermen tegen een ‘haatdragende buitenlandse ideologie’. Het gevaar leek in realiteit binnen de eigen landsgrenzen te liggen.

Sinds kort mogen opvangcentra voor daklozen transpersonen hulp weigeren.

Volgens de Gay & Lesbian Alliance Against Defamation (GLAAD) heeft de Trump-Pence-administratie in zijn eerste ambtstermijn maar liefst meer dan 180 beschermingen voor LGBTQ-gemeenschappen teruggerold. Hieronder vallen bijvoorbeeld de benoemingen van homofobe rechters die zich in het verleden hebben uitgesproken tegen het homohuwelijk, terugdraaien van wettelijke bescherming van LGBT-werknemers en zijn veto stellen op een VN-resolutie dat ter dood veroordelingen van queer personen veroordeelt.

Vooral transpersonen lijken kop van jut te zijn. Slechts enkele weken na zijn eedaflegging draaide Trump bescherming voor transgenderstudenten terug, door hen te verplichten de wc te gebruiken die past bij hun biologische geslacht en niet hun genderidentiteit.

De aanvallen gingen door met onder andere een verbod van transpersonen in het Amerikaanse leger. Sinds kort mogen opvangcentra voor daklozen transpersonen hulp weigeren. Een bijzonder wrede maatregelen als je weet dat transpersonen disproportioneel vaak getroffen worden door armoede en vaker dakloos zijn.

Ondanks die aanvallen op LGBT-rechten zijn heel wat Amerikaanse holebi’s van plan op Donald Trump en Mike Pence te stemmen. Eerder deze maand organiseerde de ‘Gays for Trump’-organisatie zelfs een ‘Pride’ ter ere van Trump. Tijdens die ‘Pride’ kwam dochter Tiffany Trump spreken in naam van haar vader en sprak ze over zijn verwezenlijkingen voor de ‘LGBIA-gemeenschap’. Niet toevallig werd de ‘T’, die voor trans staat, achterwege gelaten.

Holebi’s en transpersonen zijn geen één en ondeelbaar blok waar zich enkel gelijkgezinden bevinden. Het is een rijke en gevarieerde gemeenschap waar verschillende politieke meningen aanwezig zijn. De steun van sommige holebi’s aan Trump bewijst dat.

LGBT-rechten dienen echter niet als een wapen om andere groepen met uit te sluiten. Vrijheden van queer personen vallen of staat niet met het uitsluiten van andere minderheden. Integendeel: de vrijheid om lief te hebben wie je wilt, valt samen met de vrijheid om te bidden hoe je wilt.

Enkel in een samenleving die steunt op waarden zoals tolerantie, mensenrechten en solidariteit kunnen minderheden in veiligheid samenleven. De VS toont ons hoe een vals gevoel van acceptatie niet alleen kan gebruikt worden tegen andere minderheden, maar tegen de LGBT-beweging zelf.