“‘Kwani? Een literair netwerk’
Een maand geleden stapte ik langs Riverside Drive in Nairobi toen er een fietser kwam voorbijgevlogen. Dat is op zich al uitzonderlijk: het drukke, gevaarlijke verkeer van Nairobi is niet aangepast aan fietsers. Deze fietser draagt bovendien een fluo-vestje met het opschrift KWANI?
Dat is de organisatie die ik zo dadelijk wil bezoeken. Even later sta ik oog in oog met Velma Kiome. De dappere fietser blijkt zich niet alleen in te zetten voor meer fietspaden in Nairobi, ze is ook algemeen manager van Kwani Trust.
Ik ken Kwani Trust al langer via hun website, maar dit is de eerste maal dat ik offline kennis maak met de mensen achter de schermen. Mike Mburu, die de “Sales & Distribution” van Kwani verzorgt, leidt me rond en vertelt over de werking van Kwani Trust.
Kwani Trust is een literair netwerk dat in 2003 werd opgericht. Er bestond destijds grote onvrede over de passieve houding van de grote uitgeverijen ten aanzien van nieuwe, jonge auteurs in Kenya.
Maar in plaats van hun kritiek op de uitgeverijen te richten, besloot een groep om dan maar zelf nieuw werk op de markt te brengen. Ze zochten fondsen voor hun plannen en in 2003 kwam het eerste nummer van het tijdschrift Kwani? uit.
Bovendien startten ze met de publicatie van de eigen Kwani?-series en later volgden ook kortverhalen in de pocket-serie Kwanini? Via Kwani Trust werden allerlei activiteiten georganiseerd: festivals, literaire workshops, poëzieslams, leessalons en schrijfwedstrijden. Het netwerk krijgt internationaal aandacht en heeft al veel Kenyanen nauwer bij alle vormen van literatuur betrokken.
Het engagement van de organisatie situeert zich ook op het politieke vlak: in een aantal publicaties staat het geweld na de verkiezingen van 2007 centraal. Ook impressies van de vreedzame verkiezingen in 2013 zijn in een boek verwerkt.
Inmiddels is het zevende nummer van het tijdschrift Kwani? verschenen. De focus ligt op de manier waarop auteurs schrijven over de diaspora - in fictie, via de sociale media, door middel van beeldende kunst. Daarbij is er niet alleen aandacht voor de ervaringen van de auteurs met migratie, maar ook voor de manieren waarop een eventuele terugkeer wordt verwerkt.
Enthousiast toont Mike me de publicaties die de organisatie heeft gerealiseerd. Een initiatief om te blijven volgen: on-line, maar bij een volgende bezoek aan Nairobi spring ik hier zeker nog eens binnen. Een fietstochtje samen met Velma houd ik nog even in beraad…