“‘Wil de Brusselse Syriëconferentie stilstaan bij Walid, een kind van Aleppo?’
Met de naderende Syriëconferentie in Brussel roep ik onze partners op om de situatie en de noden van Palestijnse vluchtelingen in Syrië, alsook van deze die gevlucht zijn naar Libanon en Jordanië, actief op te nemen in hun financieringsplannen.
Te midden van de Syrische tragedie hebben Palestijnse vluchtelingen alles wat ze liefhadden zien verdwijnen: huizen, bedrijven, werkgelegenheid, zelfvoorziening en veiligheid. Van de 560.000 Palestijnse vluchtelingen die zich voor de oorlog in het land bevonden, wordt geschat dat 120.000 zijn gevlucht. 65% van degenen die bleven zijn ontheemd, waaronder meerdere verschillende keren. Wat het lot van de Palestijnse vluchtelingen karakteriseert, is dat een nieuwe generatie van Palestijnen een trauma van ontheemding, verlies en extreme onveiligheid te verduren krijgt.
De hele zaal werd muisstil toen Walid zijn verhaal begon te vertellen. Wanneer ik hem enkele dagen geleden ontmoette in het Palestijnse vluchtelingenkamp in Neirab, gelegen aan de rand van het verwoeste Aleppo in Syrië, herinnerde hij zich hoe enkele jaren geleden een vliegtuig neerstortte ophet vluchtelingenkamp en daarbij verschillende huizen werden vernield, waaronder zijn eigen huis. Walid en zijn jongere broer geraakten hierbij gewond. Zijn moeder was op slag dood, net als enkele buren en familieleden. De gruwelijke gebeurtenissen die Walid die dag meemaakte, zullen zijn leven voor altijd tekenen. Ze zijn tevens een herinnering aan de wereld waarin mooipraterij rond de verwoestende impact van oorlog op kinderen onmogelijk is.
Reizen door de verwoeste buurt van Aleppo, en luisteren naar Walid en vele anderen in de vluchtelingenkampen van Neirab of Ein El Tal, toont aan waarom de wereld het zich niet kan veroorloven om het lot, de noden en de rechten van Palestijnse vluchtelingen naast zich neer te leggen. Het gaat om rechten, waardigheid en menselijkheid. Het gaat eveneens om veiligheid, zowel voor de vluchtelingen zelf als voor de regio. Eén van de meest fundamentele en langdurige vluchtelingencrisissen onopgelost laten, geeft angst, woede en wraakzuchtigheid de kans om ongecontroleerd te groeien en plaatst het vermogen van de internationale gemeenschap om conflicten op te lossen in het slechtst mogelijke daglicht.
Te midden van de Syrische tragedie hebben Palestijnse vluchtelingen alles wat ze liefhadden zien verdwijnen
Te midden van de Syrische tragedie hebben Palestijnse vluchtelingen alles wat ze liefhadden zien verdwijnen: huizen, bedrijven, werkgelegenheid, zelfvoorziening en veiligheid. Van de 560.000 Palestijnse vluchtelingen die zich voor de oorlog in het land bevonden, wordt geschat dat 120.000 zijn gevlucht. 65% van degenen die bleven zijn ontheemd, waaronder meerdere verschillende keren. Wat het lot van de Palestijnse vluchtelingen karakteriseert, is dat een nieuwe generatie van Palestijnen een trauma van ontheemding, verlies en extreme onveiligheid te verduren krijgt. Ook Walid zelf werd tijdens zijn nog jonge leven voortdurend omringd door conflict.
De organisatie van de Verenigde Naties voor hulpverlening aan Palestijnse vluchtelingen in het Nabije Oosten (UNRWA) heeft van in het begin een grote vastberadenheid getoond in haar antwoord op het conflict. De organisatie heeft haar activiteiten nooit stopgezet noch haar personeel teruggetrokken uit Aleppo gedurende deze jaren. Ik wens dan ook hulde te brengen aan mijn collega’s, die grootse risico’s hebben genomen en onmeetbare moed hebben getoond om ervoor te zorgen dat voedsel, cash, medische steun en andere vormen van noodhulp de gemeenschap konden bereiken.
Het mooiste voorbeeld hiervan is dat, ondanks de gevaren en de schade aan vele scholen, UNRWA haar onderwijs nooit heeft moeten onderbreken en dat de organisatie in alle bescheidenheid kan claimen dat- werkelijk niemand werd uitgesloten. Zelfs Walid is momenteel hard aan het studeren als vijfdejaars in één van UNRWA’s scholen, met de hoop om ooit dokter te worden. Ondanks deze verwezenlijkingen confronteerden leerkrachten me tijdens ontmoetingen met een grote vraag om meer te doen voor de studenten in Aleppo en bij uitbreiding in Syrië: ze beschreven overbevolkte klaslokalen als onhandelbaar; de psychosociale steun voor studenten en leerkrachten als onvoldoende; en verhoogde beurzen en kansen na het afstuderen als levensnoodzakelijk.
Dit zijn begrijpbare verzoeken in het licht van de noden en resultaten ter plaatse. Ik ben vastbesloten om met UNRWA ook een antwoord te bieden op verschillende van deze verzoeken en om de nodige steun te mobiliseren. Ik ben evenzeer vastberaden om de capaciteit van UNRWA om de veiligheid van haar personeel te verzekeren, te verbeteren. We hebben 20 collega’s verloren sinds de start van het conflict en er zijn momenteel meer dan 25 collega’s vermist of vermoedelijk vastgehouden. Het is een vreselijke prijs, die we nooit als vanzelfsprekend mogen beschouwen.
Ik beloofde Walid dat we de moed die hij getoond heeft, zullen evenaren met energie en creativiteit. Ik ben nog nooit zo vastbesloten geweest om UNRWA haar mandaat te zien inlossen en de best mogelijke diensten voor Palestijnse vluchtelingen te verzekeren. Mogen vele plekken stil worden bij het horen van zijn verhaal en moge de wereld handelen om te verzekeren dat humanitaire hulp niet zijn enige perspectief blijft, maar dat een vredevolle toekomst zal verrijzen waarin zijn rechten gerespecteerd worden en waarin hij zijn lot kan verbeteren.
UNRWA commissaris-generaal, Pierre Krähenbühl.