“‘Non-profit, waarom en hoe werkt dat eigenlijk?’

De ochtendstond heeft vooral zweet rond mijn mond. Ik kruip rustig recht, en zit even op de rand van mijn bed.

In het stapelbed zit ik tegen het plafond geplakt, dus raap ik steeds mijn moed bij elkaar om naar beneden te springen. Na even te blazen en het liedje van mijn wekker na te zingen, beland ik zonder ongelukken als een ervaren springaapje op de oppervlakte.

Ik smijt wat water op mijn gezicht, gun mezelf koffie en een energiek ontbijt om de eerste uren door te komen, en zet me aan mijn bureau. Het kantoor is namelijk dezelfde ruimte als de living.

Dat is mijn langgerekt ochtendritueel vooraleer ik start met de werkdag. Die dag staat in het teken van één hoofddoel: armoede reduceren.

Een gezamenlijke groei

Geven is ook krijgen.

Het team wordt steeds groter, alles is in beweging en de groei is merkbaar week na week.

Het is spannend en leerrijk om midden in dit proces te staan.

Vooraleer ik over onze werking en het waarom van een non-profit organisatie uitweid, wil ik benadrukken dat ik het in de eerste plaats voor mezelf doe. Het avontuur is hoe dan ook onvergetelijk. Tanzania is een prachtig land! Ik heb bovendien meer ervaring nodig voor mijn zoektocht naar een meer stabiele job. Verder baseert het werk van de organisatie zich op dezelfde waarden die ik belangrijk acht.

Dat we met mensen samenwerken die daar anders de kans niet toekrijgen is fantastisch, maar ook gewoon normaal. Ten eerste is er de wisselwerking van blijdschap en hoop. Geven is ook krijgen. Ten tweede is het voor mij volstrekt normaal dat je kansloze mensen in nood een hand of twee toereikt.

Waardevolle investeringen

Wat monetair binnenkomt, gaat voornamelijk naar de verwezenlijking van de ontwikkelingsprojecten.

Het team heeft onder de oprichtster enkel onbetaalde stagiairs met verschillende socio-demografische achtergronden. Ik werk samen met enkele talentvolle enthousiastelingen.

Dat is mooi meegenomen voor de organisatie, en ik leer veel van hen.

We willen bijleren en zo goed mogelijk onze rol vervullen, zodat verschillende families en gemeenschappen uit armoede kunnen graderen. We moeten ook nog veel bijleren. Denken en doen buiten de afgesproken functietaken wordt steeds aangemoedigd.

Er zijn nog geen investeringen op lange termijn in het personeel. Wat monetair binnenkomt, gaat voornamelijk naar de verwezenlijking van de ontwikkelingsprojecten. We ontvangen geen subsidies, en donaties zijn schaars. Hoe is het dan mogelijk om te groeien als non-profit?

Er wordt momenteel hard gewerkt om de eerder vermelde ontvangsten te stimuleren. Een subsidie krijg je gelukkig niet zomaar, en mensen hebben overtuigingskracht nodig om hun zuur verdiende centen weg te geven.

Minstens even belangrijk zijn de inkomstgenererende takken van een organisatie. Deze inkomsten vloeien af naar de algemene pot, en worden telkens gebruikt voor nieuwe investeringen die het mogelijk maken om de voorziene sociale en duurzame impact te optimaliseren. Een winstgevende hostel kan bijvoorbeeld in het teken staan van een niet-winstgevende motivatie.

En wat nu?

Als winstmaximalisatie niet in de weg staat, krijg je mogelijkheden die anders ondenkbaar zijn.

Buiten de samenwerking met de lokale gemeenschap zijn er banden met verschillende partnerorganisaties. Elke organisatie heeft zijn eigen sterkte en gebruikt die in overeenstemming met de anderen om het gezamenlijke doel te bereiken. Concurrentie wordt zo omgebogen in collaboratie. Zo worden overlappend werk en nutteloze inspanningen vermeden.

Verantwoording voor degenen op wie de sociale impact gericht is, gebeurt deels door zelf het goede, sociale voorbeeld te geven. Dat proberen we te doen, en we zoeken nog steeds naar onze rol waarbij we niet als indringer beschouwd worden in een ontwikkelingsland.

Non-profit organisaties kunnen legitieme kansen creëren voor zowel de buitenwereld als voor de organisatie. Als winstmaximalisatie niet in de weg staat, krijg je mogelijkheden die anders ondenkbaar zijn.

Wat gebeurt er dan na het werk? Sommigen zetten hopelijk een volgende stap om uit armoede te klimmen. Dit kan je nagaan door middel van evaluaties. Resultaten zijn pas echt beduidend in de toekomst. Gemakkelijk is dat nooit.

En wat doe ik na het werk? Ik drink een bia baridi, een frisse pint. Verder proef ik van de verbrande buitenlucht met de honden, geniet van het gezamenlijke avondeten, pols nog eens bij het thuisfront en geliefden, en val in slaap met een boek. Totdat mijn melodieuze wekker mij weer wakker schudt voor een nieuwe, boeiende dag.

Dat is het contrast, en één van de redenen dat er nog vaak gepraat wordt in wij-zij. Niet iedereen is gelijk, maar kan het wel zijn.

Reacties zijn altijd welkom. En voor meer informatie: jens@c-re-aid.org