“‘This is not the end’
De eerste week New York was zeer druk. Maar de tweede week is nog veel drukker gebleken! Zoals Denis mooi heeft beschreven in zijn blogpost van 15 februari, was er die dinsdag inderdaad dé speech. Bedankt trouwens om dit (voor ons) memorabele moment met zovelen live te volgen online!
Naast de speech, stond de tweede week van de CSocD volledig in het teken van de jeugdresolutie (uitleg: zie Day 2 & 3). Dinsdag-, woensdag- en donderdagmiddag vonden er onderhandelingen plaats over die jeugdresolutie. De botsende standpunten van verschillende lidstaten werden hoe langer hoe meer zichtbaar, met soms uiterst verhitte discussies tot gevolg. We deden ons best om een sterke jeugdresolutie te kunnen afleveren met de gepaste en nadrukkelijke aandacht voor participatie van jongeren en jeugdorganisaties in verschillende, belangrijke besluitvormingsprocessen.
Jammer genoeg zijn we niet volledig in dit opzet geslaagd. We hebben een aantal tekstwijzigingen kunnen bekomen die de participatie van jongeren beklemtonen, maar de resolutie in zijn geheel kan bezwaarlijk als sterk worden beschouwd. Sommige jongeren daar aanwezig bleven bijgevolg wat gedesillusioneerd achter. Hoe dan ook, was het enorm boeiend om de dynamiek van zo’n onderhandelingen te ervaren en te zien hoe men steeds op zoek moet naar een zekere (politieke, culturele,…) balans. Het plaatst onze deelname aan de onderhandelingen in een duidelijker perspectief en heeft er ongetwijfeld voor gezorgd dat we in oktober extra goed voorbereid zullen zijn voor de onderhandelingen tijdens de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties.
De laatste vrijdag van de CSocD zijn we uiteraard ook nog even dag gaan zeggen op de “Missie”. Meneer Verbrugghe, de permanent vertegenwoordiger bij wie we onze standpunten aftoetsten en die ons begeleide, moest jammer genoeg mededelen dat we ambassadeur Grauls (die weldra vertrekt), in tegenstelling tot wat last minute was afgesproken, niet zouden kunnen ontmoeten. Jammer, maar absoluut niet getreurd. We hebben een fijne samenwerking ondervonden met Verbrugghe zelf en kijken er naar uit om op dit elan verder te gaan in oktober.
Tenslotte mag ik zeker niet vergeten vermelden dat we diezelfde vrijdag (de laatste dag van de CSocD) Ahmad Alhindawi, de net aangestelde Envoy on Youth hebben ontmoet. Ahmad (in het midden op de wat wazige foto) is de eerste jongeman die de taak krijgt om als soort van rechterhand van de Secretaris Generaal, Ban-Ki Moon, een meer constante jeugdige reflex te creëren binnen de VN. Hoewel zijn takenpakket nog niet volledig bekend is en vele landen sceptisch staan tegenover de beslissing van de Secretaris Generaal om een special Envoy on Youth aan te stellen etc., hopen we uiteraard dat zijn aanwezigheid en activiteit een effect zullen hebben. Jongeren zijn dé toekomstige generatie en moeten dus hun stem kunnen laten gelden in debatten en besluitvorming over meer dan jeugdbeleid alleen. Het was in ieder geval een aangename vaststelling dat Ahmad een jonge, spontane en gemotiveerde kerel is met heel wat ervaring in de jeugdsector en bovenal een enorme brok goesting om het onderste uit de kan te gaan halen.
Zaterdag 16 februari zeiden we: “bye bye, New York City!”
En ja, zoals eerder al vermeld, zullen Denis en ik in oktober teruggaan naar het VN hoofdkwartier om er de Belgische jeugd te vertegenwoordigen tijdens de derde commissie van de Algemene Vergadering. Wat er dan exact allemaal zal gebeuren, is uiteraard ook voor ons nog onduidelijk. Wel zouden we dan normalerwijze meneer Secretaris Generaal Ban-ki Moon himself ontmoeten, opnieuw speechen en misschien wel een officieel side event organiseren.
Het zal met andere woorden absoluut de moeite zijn om ons ook dan op de voet te volgen.
In tussentijd zullen we wat minder frequent op onze blog posten, maar verdwijnen doen we niet! Zowel Denis als ik zullen nu eerst even met de beide jeugdraden overleggen om te zien wat we de komende maanden kunnen ondernemen om standpunten van de Franstalige en Nederlandstalige jeugd te verzamelen, alvorens tot lokale, regionale of misschien zelfs nationale actie over te gaan. Over onze plannen houden we jullie ook graag op de hoogte.
Ik stel daarom voor dat iedereen die dat nog niet gedaan heeft even onze pagina op Facebook “liket”. Zo zal je automatisch een up-date zien verschijnen wanneer we nieuwe stappen ondernemen en hoef je niets te missen van onze avonturen.