“‘Prominent Palestijns activist gearresteerd’

Daoud is coördinator van het jongerenprogramma bij de Health Work Committees. Hij spreekt zich regelmatig uit op internationale fora tegen de Israëlische bezetting en de daarmee gepaard gaande systematische mensenrechtenschendingen. Daarnaast probeert hij mensen te sensibiliseren door het organiseren van politieke tours in Jeruzalem.

Al Ghoul is al langer een doorn in het oog van de Israëlische autoriteiten omwille van zijn activisme. Daarom is hij het slachtoffer van extreme repressie.

Al Ghoul is al langer een doorn in het oog van de Israëlische autoriteiten omwille van zijn activisme. Daarom is hij het slachtoffer van extreme repressie.

Als jongvolwassene werd hij voor een periode van totaal drie jaar als politiek gevangene vastgehouden in de Israëlische gevangenissen en voor zijn huidige arrestatie werd hij verbannen uit Jeruzalem en de West Bank.

Waar Daoud voor strijdt zijn alledaagse basisrechten die wij als vanzelfsprekend beschouwen. Hij vecht voor het behoud van de Palestijnse identiteit, voor het recht van de Palestijnen om op hun land en in hun huizen te wonen, voor gezondheidszorg, voor onderwijs en voor de toekomst van de Jeruzalemse jeugd.

De stad van David of van Daoud?

Daoud is geboren en getogen in Silwan of zoals Israël het liever zou lezen: ‘De stad van David’. Silwan is een Palestijns dorp in Oost-Jeruzalem dat dicht bij de Al Aqsa moskee ligt. Daarom is het strategisch belangrijk in de door Israël gevoerde Judaiseringspolitiek.

Toen ik Daoud in Palestina ontmoette, leefde hij als banneling in Haifa.

Silwan wordt door de Israëlische overheid en settlers in sneltempo getransformeerd tot de bijbelse stad van David. Steeds uitbreidende archeologische opgravingen verdrijven Palestijnen uit hun huizen. Het naarstig graven van ondergrondse tunnels zogezegd om één of andere poort van Herodes te ontdekken, destabiliseert de fundamenten van de Palestijnse woningen.

Archeologie en geschiedenis zijn een belangrijk middel misbruikt door de Israëlische autoriteiten om hun doel, een Jeruzalem zonder Palestijnen, te bereiken.

Toen ik Daoud in Palestina ontmoette, leefde hij als banneling in Haifa.

Daoud is geboren en getogen in Silwan of zoals Israël het liever zou lezen: ‘De stad van David’.

Ted Swedenburg (CC BY-NC 2.0)

Isolatie

Op drie december 2014 nam Daouds leven een drastische wending toen hij zich diende aan te melden in het politiekantoor van Jeruzalem. Zonder enige uitleg werd hem een uitwijzingsbevel in handen geduwd afgeleverd door ‘GOC Home Front Command’. Op dit document stond te lezen dat hij door de Israëlische staat beschouwd wordt als een gevaar voor de staats- en publieke veiligheid. Daarom werd hij met onmiddellijke ingang verbannen uit Jeruzalem voor een periode van zes maanden.

Van de ene dag op de andere werd Daoud weggerukt uit zijn bestaan.

Wat er juist aan de basis ligt van zijn verbanning is een raadsel. De beslissing berust immers op een ‘geheim’ dossier. Dit betekent dat zowel Daoud als zijn advocaat geen toegang heeft tot de informatie die het bevat.

De maatregel volgde slechts enkele weken nadat hij in het Europees Parlement getuigde over de situatie in Jeruzalem. Toeval of niet?

Ondanks het feit dat er geen gerechtelijke procedure aan voorafgegaan was en er hem geen duidelijk aanwijsbare reden gegeven werd voor zijn verbanning, restte er hem geen andere keuze dan onmiddellijk zijn spullen te pakken, alles en iedereen achter te laten en te vertrekken richting West Bank.

Van de ene dag op de andere werd Daoud weggerukt uit zijn bestaan. Weg van zijn thuis, weg van zijn familie, weg van zijn vrienden, weg van zijn gemeenschap, weg van zijn studies, weg van zijn werk, weg van zijn leven.

Recht dient onrecht

Daouds verbanning steunt op noodregulering uitgevaardigd ten tijde van het Britse mandaat. Het betreft een set van drastische maatregelen die door de Britten genomen werd om het geweld tussen Joodse immigranten en Palestijnen te bestrijden. Er werd destijds fel tegen geprotesteerd door de Joodse gemeenschap in Palestina omdat het inbreuken toelaat op verschillende fundamentele mensenrechten. Ondanks het feit dat deze noodregulering herroepen werd door de Britten na hun terugtrekking, wordt ze nog steeds toegepast door de Israëlische autoriteiten in Palestijns bezet gebied.

Het internationale recht blijkt compleet onbruikbaar binnen de Israëlische rechtbanken.

De noodwetgeving laat de Israëlische autoriteiten toe om Palestijnen te deporteren zonder proces of officiële aanklacht.

Pogingen om de noodregulering te herroepen in de Knesset – waarin politieke partijen van verschillende strekking stelden dat de regulering een aanfluiting is van de fundamenten van de democratische rechtsstaat die Israël pretendeert te zijn – draaiden op niets uit.

Deportatie is niet voor niets absoluut verboden onder het internationale recht, meer bepaald onder artikel 49 van de 4de Conventie van Genève. Het internationale recht blijkt echter compleet onbruikbaar binnen de Israëlische rechtbanken. Geen enkele advocaat slaagde erin op deze basis een verbanning om te buigen. Volgens de Israëlische rechter primeert het Israëlisch recht, dat ontworpen werd om de noden van de Israëlische apartheidsstaat te dienen, op internationale verdragen. Daoud bleef zijn verbanning aanvechten maar was op voorhand verloren.

Tot op de dag van vandaag wordt de Britse regelgeving misbruikt om Palestijnen collectief te straffen voor politieke doeleinden, zoals in het geval van Daoud. Zijn verbanning is geen maatregel gericht op het individu, het is onderdeel van de collectieve bestraffing van de Palestijnse inwoners van Jeruzalem omwille van hun verzet tegen de Israëlische bezetting. Samen met hem werden ook andere Palestijnen verbannen.

Onzeker lot

Zijn verbanning begin december bleek slechts het begin van een aaneenschakeling van repressieve maatregelen genomen door de Israëlische staat om Daoud te isoleren en monddood te maken.

Eenmaal in de West Bank, werd er een nieuw uitwijzingsbevel uitgevaardigd dat hem verplichtte ook de West Bank te verlaten voor een periode van zes maanden.

De ironie wil dat Al Ghoul, door de staat Israël beschouwd als een gevaar voor de staatsveiligheid, zo geen andere keuze gelaten werd dan in Israël te verblijven.

Na zijn vertrek uit Jeruzalem werd er door de Israëlische inlichtingendienst een huiszoeking uitgevoerd in het huis van zijn familie. Alle computers, gsm’s en usb-sticks aanwezig in het huis werden in beslag genomen. Ook boeken en documenten werden meegenomen. Tot op de dag van vandaag werden deze spullen niet terugbezorgd.

Op acht maart 2015 viel er Daoud een nieuwe beslissing te beurt. Deze keer besliste het Israëlische Ministerie van Binnenlandse zaken dat het hem niet toegelaten was Israël te verlaten en naar het buitenland te reizen. De beslissing die oorspronkelijk geldig was voor een maand werd nog eens verlengd met zes maanden.

Uiteindelijk werd ook zijn verbanning uit Jeruzalem verlengd met vier maanden en deze van de West Bank met vijf maanden.

Nog voor de verbanning uit zijn thuisstad ten einde liep, werd Daoud opgeroepen voor ondervraging in het Al-Moskobiyeh ondervragingscentrum en vervolgens gearresteerd. Verschillende politieke gevangenen die in dit centrum vastgehouden werden getuigen van harde detentiecondities, intensieve en wrede ondervragingen in stressposities, foltering, eenzame opsluiting, enzovoort.

Daouds lot is nu onzeker.

Thuis

Daoud is een Jeruzalemiet in hart en nieren, hij koestert een onbegrensde liefde voor zijn thuisstad. Ondanks het feit dat zijn leven moeilijk, om niet te schrijven onmogelijk, gemaakt wordt door de Israëlische autoriteiten hoopte Daoud snel terug te keren naar Jeruzalem. Met zijn arrestatie hebben de Israëlische autoriteiten hier voorlopig anders over beslist.

Wie zijn stem wil laten horen voor Daoud kan dit doen door deze petitie te ondertekenen.