“‘Spek in Benin’
Lord Percy Percy: [Removes lump of green from pot] 'Oh Edmund, ... can it be true? That I hold here, in my mortal hand, a nugget of purest Green?' Voor elk belangrijk moment in het leven is er een geschikte scène uit Blackadder te vinden. Dus ook voor het uit de frigo halen van het eerste blokje zelfgemaakt, 'Beninees', spek.
Ik besef ergens wel dat dit geen culinair magazine is, of een promocampagne om meer vlees te gaan eten, maar dit gaat over de essentie van ons bestaan. Of pak mijn bestaan.
Spek, in het binnenland van Benin, The Heart of Darkness, de Brousse, de Hel van het Noorden (ik verzin maar iets, en wie niet uiteindelijk?).
Het recept is vanzelfsprekend een geheim. Dat zal waarschijnlijk ook zo blijven want er zitten dingen in waar ik de naam niet van ken. Dus, voor het eerst in de geschiedenis van het internet een blog die niet gaat over hoe je spek maakt, maar over waarom.
Een concreet en opzienbarend resultaat, daaraan heeft een huisvader soms behoefte.
Voor het eerst he, ik heb dat gegoogeld. In drie talen.
Voor de volledigheid, er was één website met ‘waarom niet zelf spek maken?’, maar dat is dus een heel andere, stukken minder spannende, vraag.
Eerlijkheid is de enige fatsoenlijke motivatie om te schrijven, dus hier gaan we:
Om te lachen.
Om te stoefen tegen iedereen die weet wat spek is. Bovendien zorgt zelfgemaakt spek voor de afwisseling in gespreksonderwerpen die een mens nu eenmaal nodig heeft wanneer het aantal spek-kennende gesprekspartners beperkt is.
Om iedereen die niet weet wat spek is te laten proeven. Te beginnen bij de varkensslager, die alleen maar eens mocht likken van zijn religie. Ik hou van het idee van een globalisering waarbij mensen op gekke plaatsen onverwacht elkaars vreemde levens kunnen proeven. Is dat duidelijk?
Om het gevoel te krijgen een voor de rest ongrijpbare wereld naar uw hand te hebben gezet. Het gevoel een concreet en opzienbarend resultaat te hebben geboekt. Daaraan heeft een huisvader soms behoefte.
Uit nieuwsgierigheid.
Omdat tien kippen veel eieren leggen.
De boekhouder van de slager proeft. Zijn t-shirt is geen toeval.
© Roeland Janssen
En natuurlijk omdat we het vies lekker vinden. We eten hier niet veel vlees (maar eieren, jongens…), en dan is het fijner om een paar “nuggets of purest Green” in de saus te doen dan een stuk dode koe dat zo lang op de markt heeft gelegen dat je het op Google Street View kan herkennen.
Nu mocht er nog een moraal komen maar die is er niet. Ik wou spekpannenkoeken met siroop eten op mijn verjaardag, en zo zal geschieden.