“‘Tous au Larzac!’
Protestacties en burgerlijke ongehoorzaamheid, het is het « leidend » voorwerp in Frankrijk. Begin de jaren 70, in die hete broeiperiode, was ook de boerenregio Larzac het middelpunt van protest en revolutie. Ze hielden het 10 jaar vol, wonnen hun zaak en in die asse van het protest werd de kiem geboren die uiteindelijk de bekende boerensyndicaat « La Conféderation Paysanne » werd.
En nu, 30 jaar na de strijd, werd er een film over gemaakt. « Tous au Larzac », door Christian Rouaud.
Het werd er eentje om kippenvel van te krijgen. Boordevol Goed Gevoel, barstend van het strijdenthousiasme en een pamflet voor alle boerenstrijden ter wereld. Mooi mooi mooi. Hier in Frankrijk kwam hij enkele maanden geleden in roulatie, en Barjac was een van de eerste die hem kon draaien. De zaal zat vol. En het applaus na afloop was lang en warm.
Waar draait het om ?
Larzac is een arme regio, waar voornamelijk schapenboeren werken en wonen. Grenzend aan hun velden ligt een klein militair domein. 1971: Minister van Defensie Michel Debré beslist om de boeren van de Larzac te onteigenen en het militair domein uit te breiden. De boeren noch de lokale bewoners werden hierbij ingelicht.
Een van de lokale boeren echter, met een revolutionnair hart, hoort de plannen en slaagt erin om alle lokale boeren en burgers te verenigen en de strijd aan te gaan. Boeren die elkaar gans hun leven amper goedendag zeiden, werden strijdmakkers. Samen verdedigden ze hun eigen grond, en werden zo vrienden voor het leven.
De strijd werd alom bekender en vrijwilligers uit gans Frankrijk kwamen meedoen, « Tous au Larzac » werd een strijdkreet. Er werden onteigende boerderijen bezet, schapen gehoed onder de Eiffeltoren en meerdere marsen naar Parijs georganiseerd (570 km lang). Met tractoren, met schapen en uiteindelijk ook te voet. 10 jaar lang werden acties en bezettingen georganiseerd. Parijs bleef doofstom voor al hun eisen, maar de boeren sloegen erin om het tot een verkiezingsthema te schoppen. De presidentsverkiezingen in 1981, met de winnaar Mitterand bracht eindelijk de verlossing. Mitterand borg de plannen van uitbreiding resoluut op en Larzac was veilig.
Een symbool vanuit de gloeiende asse
Maar Larzac, symbool voor de strijd naar vrijheid en rechtvaardigheid bij de boeren, was geboren. De kiem voor de anders-globalisering in Frankrijk was gelegd. José Bové was van bij het begin bij de strijd betrokken (en de beelden van een jonge Bové zijn best wel lollig) en 1987 werd La Conféderation Paysanne opgericht, sindsdien de enige boerenbond die de boerenbelangen nog vanuit de basis behartigd.
De film volgt het protest van in het begin, door middel van interviews met de betrokken boeren, en oude amateurfilms. Het brengt de absurde situatie van pariujs vs Larzac treffend in beeld, en je voelt je eigen revolutionair gen, dat iedereen wel ergens in zijn lijfje heeft verborgen, wakker worden. En Heel Luid Roepen: dat je nooit de moed mag verliezen, en de strijd voor een Betere Wereld nooit mag uitdoven.
Een film de moeite waard, Tous au Larzac !!!!