“‘Umeme's black X-mas’
Eind november trock het tijdschrift "The Independent" mijn aandacht met deze foto en opschrift. Umeme is Oeganda's nationale elektriciteitsprovider, en we hadden heel november al zo goed als zonder stroom gezeten.
Ik las het artikel en kwam te weten dat er in Afrika een even grote energecrisis is en ook net zoveel met cijfers wordt gegoochelt als in Europa. De ene onderzoeker zegt dat er 250MW geproduceerd moet worden om het tekort op te vangen, de andere raadgever weet dat er slechts 170MW mogelijk is en daarbij, het tekort is slechts 185MW.
Feit is dat de Bujagali dam nog niet op volle toeren draait (reeds beloofd sinds 2005, maar steeds uitgesteld wegens corruptie en onduidelijkheden), maar dat we sinds eind november wel een redelijk gestage stroom van elektriciteit hebben, dankzij 1 dag van rellen in Kampala en Masaka (waar ondergetekende woont).
Ik durfde er niet eerder over schrijven uit angst om de toevoer te vervloeken (je weet wel, net als je een sigaret opsteekt komt de bus eraan, of als je tegen je buurvrouw zegt dat het toch wel fantastisch is om weer over zoveel stroom te beschikken zetten ze het terug af).
Maar nu hebben we hier toch al bijna 2 maand meestal elektriciteit.
Hoera.
Voor de duidelijkheid: ‘we’, dat is 9% van Oeganda die aangesloten zijn op het elektriciteitsnetwerk.
Lijkt weinig, en toch zoveel impact als 1% daarvan op straat komt en elektriciteit eist en het nog krijgt ook.
Het was dus geen ‘zwarte kerst’ uiteindelijk, hoewel ik kaarsen wel gezellig vind, zeker in die periode van het jaar.
Gelukkig lichtjaar.