Van Afghanistan tot in de Belgische selectie
“‘Hoe cricket Afghaanse vluchtelingen in België een thuis biedt’
“Wicket!” Vier jongens in het Mariapark in Leuven juichen, een van hen neemt schouderklopjes in ontvangst. Zijn tegenstander, die net is uitgeschakeld met een goedgemikte worp, kijkt wat beteuterd. De jongens spelen hun geïmproviseerde cricketwedstrijd verder met een versleten bat, kartonnen doos en een tennisbal.
© Marie Rutsaert
In het voormalige Brits Gemenebest is cricket populair, in ons land breekt de sport nog geen potten. Toch heeft één groep affiniteit met de slagsport. In Afghanistan is het enorm geliefd en vluchtelingen beginnen nu ook in hun nieuwe land te spelen. In Duitsland spreekt men van een “cricket boom”. In België is het daar nog te vroeg voor, maar Fedasil en de Belgische Cricket Federatie (BCF) hebben wel de handen in elkaar geslagen om jonge vluchtelingen te bereiken. Cricket is een van de 19 projecten die financiële steun krijgen van Fedasil. Het doel? De integratie van asielzoekers verbeteren.
Nick Compton staat binnen de BCF in voor de jeugdontwikkeling. Hij legt uit hoe het project het levenslicht zag. ‘Vorig jaar kregen we steeds meer telefoontjes van opvangcentra. Ze vroegen ons: “Er zijn hier veel kinderen die de hele dag over cricket praten en wij weten daar niets over. Kunnen jullie helpen?”’
‘De achtergrond van de jongeren maakt hier niet uit, je moet gewoon spelen’
Asielcentra worden nu voorzien van uitrusting, maar het project gaat verder dan dat. De BCF nodigt de centra uit om ploegen te vormen en organiseert toernooien. Begin mei was er zo’n toernooi in Brussel. ‘Het begon om negen uur ‘s ochtends en ging door tot negen uur ’s avonds. We hadden bekers, medailles en prijzen,’ zegt Compton. ‘Ik denk dat er in de centra niet veel te doen is. De ene dag vloeit over in de andere. Een toernooi is iets om naar uit te kijken en het creëert spanning en enthousiasme.’
‘We willen asielzoekers meer laten deelnemen aan het maatschappelijk leven. Dat is een van de prioriteiten’, klinkt het bij Tine Provoost van Fedasil over de 19 projecten.
Compton gelooft dat cricket dat kan doen voor jonge vluchtelingen. ‘Sommige kinderen worstelen met het Belgische systeem, omdat ze nog niet goed lezen of schrijven. En dan krijg je een gebrek aan zelfvertrouwen. Als je het in cricket dan goed kan doen - runs scoren en wickets pakken, zoals wij zeggen- dan kan je een held zijn op de pitch.’ Hij verwijst ook naar de kans om ooit België te vertegenwoordigen op het hoogste niveau.
© Marie Rutsaert
Indiase diamantairs
In de schaduw van de Jaïntempel in Wilrijk ligt de Antwerp Indian Cricket Club, waar een tiental jongens wachten op hun coach. De bonte groep vormt de Belgische U19-selectie. Na een laatste training gaan ze naar Berlijn, daar nemen ze het op tegen Duitsland, Zwitserland en Noorwegen. Belal Ahmed is een van de spelers die voor de eerste keer de Belgische kleuren zal dragen.
‘Er zijn de jongens van wie de ouders of grootouders uit Pakistan komen, ze zijn gewoon Belgen. Er zijn zonen van Indiase diamantairs in Antwerpen en er zijn de vluchtelingen. Maar het maakt hier niet uit, je moet gewoon spelen.’
Belal en zijn familie vluchtten twee jaar geleden uit Afghanistan. ‘Er is daar geen goed leven, in België is het beter. Daar ben je niet vrij, hier ben vrij. Je kan hier alles doen wat je wilt.’ Voor Belal betekent dat cricket spelen. De jongen is tenger gebouwd, maar bij elke oefening geeft hij zich volledig. Hij loopt tien meter voor zijn ploeggenoten en plukt de bal met onmogelijke kattensprongen uit de lucht. ‘Belal is een echte atleet’, zegt ploegmanager Faroukh Malik met trots in zijn stem.
De trainer geeft zijn instructies in het Engels, maar tussen de spelers klinkt een mix van Hindi, Nederlands en Pasjtoe. Hun manager verklaart de unieke samenstelling van de ploeg. ‘Er zijn de jongens van wie de ouders of grootouders uit Pakistan komen, ze zijn gewoon Belgen. Er zijn zonen van Indiase diamantairs in Antwerpen en er zijn de vluchtelingen. Maar het maakt hier niet uit, je moet gewoon spelen.’
Cricket speelt niet alleen een rol in het leven van de jongens die bij de selectieploegen horen. De kerels in het Leuvense Mariapark oefenen bijna dagelijks. ‘We spelen in het park’, vertelt Fajid (16) in de living van zijn tijdelijke woonst, het Kartuizerklooster. ‘We wonen hier met vijftien, allemaal minderjarigen. In de zomer vervelen we ons soms, dus dan spelen we nog meer.’
Binnenkort komt er een speellocatie bij. Rahman (18), die net als Fajid in het Leuvense opvanghuis woont, heeft een club gevonden voor het duo. Binnenkort gaan de jongens trainen in Hasselt.
Ze zijn beiden enthousiast wanneer ze horen dat asielcentra toernooien spelen. ‘Dat zou voor ons echt goed geweest zijn toen we hier pas waren.’ Tot ze aan de slag kunnen in Hasselt, blijven de jongens batten in het park. Hun spel lokt regelmatig nieuwsgierige Belgische kijkers. ‘Soms komen mensen met ons praten’, lacht Rahman, ‘Sommigen kennen het, anderen willen weten wat we doen.’ Fajid vult aan: ‘En ze vonden dat tof wat we deden.’
© Marie Rutsaert
Negatief denken
Compton kijkt met ambitie naar het Belgische cricketlandschap. ‘Veel mensen denken negatief over cricket,’ zucht Compton. ‘Ze zeggen dat het saai uitziet en niet te begrijpen is. Ik wil de stereotypen de wereld uithelpen, want een stereotiep idee hebben van een sport is hetzelfde als een stereotiep idee hebben van andere culturen. Als we integratie willen, dan moeten we proberen de verschillende culturen te doorgronden, onze verschillen erkennen en begrijpen wat ons hetzelfde maakt. Alleen zo zal die integratie komen.’
Belal werd na afloop van het toernooi verkozen tot Best Batsman van het toernooi. Zijn reactie? ‘Ik voel me goed.’
Jongens als Belal, die al een complex leven achter de rug hebben, zien cricket eenvoudiger. Op de vraag waarom hij de sport graag doet en wat hij er fijn aan vindt, komt het oprechte ‘Ik bat graag. Ik kan goed batten en ik sla de bal graag weg.’ Dat bleek juist te zijn.
De Belgische U19-selectie won van Duitsland, Zwitserland en Noorwegen. Belal werd na afloop van het toernooi verkozen tot Best Batsman van het toernooi. Zijn reactie? ‘Ik voel me goed.’
Deze reportage is van de hand van Marie Rutsaert. Zij nam in 2017 deel aan de Vlaamse Scriptieprijs met haar eindwerk in de journalistiek aan de Erasmushogeschool Brussel “Van Afghanistan tot de Belgische selectie”. Meer over haar eindwerk op www.scriptiebank.be. Meer info over de Vlaamse Scriptieprijs op www.scriptieprijs.be