“‘Op hoop van zegen: ontmoeting met icoon van Zuid-Afrika Desmond Tutu’

Wegens beperkte aanwezigen was er na de viering de mogelijkheid tot een fotosessie. Van links naar rechts rondom de aartsbisschop emeritus zien we Jenna, John, mezelf en Rebecca.

© Jade Hoornaert

Het is vrijdagmorgen 7 uur. We zijn aan de Sint George’s Cathedral in hartje Kaapstad. De laatste feestvierders hebben Longstreet om de hoek juist verlaten en de ochtendspits is net nog niet begonnen. Kaapstad slaapt, wij zijn wakker. Via via te weten gekomen dat er een kans bestond dat niemand minder dan aartsbisschop emeritus Desmond Tutu (afhankelijk van zijn gezondheid) de ochtendmis in de oudste kathedraal van zuidelijk Afrika zou verzorgen. Dus besloten drie vrienden en ik om deze unieke kans niet te laten liggen en voor dag en dauw naar de moederkerk van het Anglicaanse bisdom, bekend om haar rol in de strijd tegen apartheid, te trekken. Op hoop van zegen.

Als kinderen wachtend op Sinterklaas

Amper vijftig man besloot hetzelfde te doen; een groep Amerikaanse studenten, enkele Zuid-Afrikaanse studenten, wat toeristen, een tiental vaste klanten van de kathedraal en vrienden van Desmond Tutu, mijn huisgenoten en ikzelf. We pasten allemaal in het kleine zijgedeelte van de kathedraal en zaten vol spanning te wachten. Als kinderen op het bezoek van Sinterklaas. Zo voelde ik mijn hart bonken toen de enige echte Desmond Tutu breed glimlachend binnenkwam en ik oog in oog stond met mensenrechtenactivist, Nobelprijswinnaar, held der waarheid en verzoening en samen met Nelson Mandela symbool van het nieuwe Zuid-Afrika. Hij straalde ondanks zijn leeftijd (bijna 85 jaar!) en onstabiele gezondheidstoestand zoveel levenslust uit. Hij groette ons allemaal persoonlijk, bad, las, zong, lachte en deelde. Het was een onvergetelijke viering. Mens- en grensoverstijgend.

Religieshopper

Zou mezelf, zoals mijn leerkracht godsdienst in het middelbaar zo mooi omschreef, eerder een religieshopper noemen

Ikzelf geloof niet specifiek in God. Ik ben, zoals denk ik de meesten van mijn westerse generatiegenoten, wat verdwaald in de wereld der religies. Zou mezelf, zoals mijn leerkracht godsdienst in het middelbaar zo mooi omschreef, eerder een religieshopper noemen en laat me op mijn levenspad inspireren en leiden door verschillende religies. Zijn kritiek op het huidige ANC (partij van Nelson Mandela), op het beleid van buurland Zimbabwe’s president Mugabe en op de apartheidspolitiek van Israël getuigen naast zijn vriendschap met de Dalai Lama en inzet voor homorechten ook van Desmond Tutu’s open geest. Maar wat elke aanwezige die ochtend, elke religie en ikzelf ongetwijfeld delen is het geloof in iets hogers, in spiritualiteit, verbondenheid, liefde en leven in harmonie met elkaar en de natuur. En ik kan niet ontkennen dat ik de magische sfeer die op een vroege vrijdagmorgen door deze ene man gecreëerd werd doorheen mijn hele ziel en lichaam voelde. En nog steeds. Amen.

Grahamstown, 3 juli 2016