“‘Wanneer je het al niet meer durft te hopen...’
...kwam toen, eindelijk, de regen. Na 3 maanden wachten en uitkijken naar donkeren wolken brak dan eindelijk de hemel open en viel het naar beneden. De droogtecrisis is hiermee nog niet afgewend, maar deze neerslag luidde wel het einde in van een bang en lang wachten.
Extreme situaties, ook in Europa…
Het is een extreem jaar, en net nu willen wij gaan boeren… Een droog en heet voorjaar 2011 (de warmste in 200 jaar opnames), een vrij natte zomer, een uitzonderlijk warm en droog najaar en dan heel veel regen in november. Daarop volgde een ijskoude, kurkdroge winter, nog nooit gezien hier. Waarna het plotsklaps heel warm werd. En de droogte hield aan tot vandaag.
En plus kent onze regio (Languedoc Roussillon) de droogste periode van gans Frankrijk. En dat als sinds het voorjaar 2012, e droogste periode in 50 jaar. En Frankrijk merkt op dat het al 4 jaar achtereen is dat de winters koud en droog zijn. Is dit een veranderend klimaat ?
Op dit moment ademt de aarde weer een beetje, en de regen viel net op tijd voor heel wat gewassen (erwtjes en kikkererwten kunnen nog nét de grond in) en moestuinen. En ook de fruitbomen hadden het nodig, de bloesems waren voorlopig klein, met weinig nectar en erg kort bloeiend.
Regen = zaaien!
Ook wij beginnen aan ons seizoen. De velden moeten worden ingezaaid. Wegens een tegenvallend resultaat van onze herfstzaai (luzerne: is eerst bevroren en dan verdroogd) moeten we opnieuw beginnen. Voorlopig plannen we een zaai van luzerne eind maart en in mei wat boekweit. Beiden goed voor de grond (organisch materiaal moet dringend naar omhoog), het bloeit (goed voor onze bijtjes) en het kan geoogst worden om te voederen aan onze varkens.
Zaaien doen we nog niet zelf: we hebben noch de kennis, noch de machines. En hoewel ik zeer gaarne alles met het paard (of muilezel in ons geval) zou willen doen, zou dat toch tegenvallen. 15 hectare met een ezelken…. Dus doen we het zoals zoveel boeren hier: we huren een « entrepreneur » in. Die zaait wat jij vraagt op jouw grond.
Wanneer je, zoals wij, net aangekomen bent in een vreemd land is het niet makkelijk je weg te vinden en de juiste mensen aan te spreken. Maar, opnieuw, wij hebben weer chance. Terre de Liens maakte de voorbije jaren (sinds de aankoop van de boerderij) al gebruik van een boer. Dus doen wij nu gewoon opnieuw beroep op hem. En zo kunnen we de komende jaren ons eerst storten op het uitbouwen van onze veestapel, alvorens we de moeilijke, doch zeer interessante, taak van de voederkweek op ons nemen.
En die varkens ? Die komen, die komen!! Nog 6 weken, en ze lopen hier rond! Eindelijk! En dan begint het hier écht!