“‘Welcome to Palestine: gevangenschap op video’

In het nieuws hoorden we dat Franse deelnemers bij hun vertrek al in de luchthavens werden tegengehouden. De vliegtuigmaatschappijen hadden van de Israëlische overheid het verbod gekregen deze mensen naar Israel te brengen. Op een Franse website las ik dat  deze deelnemers hun namen hadden doorgegeven aan het ministerie van Buitenlandse zaken, dat de namen doorspeelde aan de Israëlische overheid. Beide overheden wisten dus heel goed dat de deelnemers kwamen voor een vreedzaam bezoek en niets wilden verbergen. Vanwaar dan dat verbod? Passagiers uit andere landen konden wel inschepen, maar werden tegengehouden op de luchthaven van Tel Aviv. Enkelen zijn dezelfde avond teruggekeerd, de anderen weigerden.

Lucie Nardella, Myriam Dely, en Jan Dreezen waren op de persconferentie van Belgium to Gaza en vertelden daar hoe het voor hen verliep.

De reizigers bereidden zich 3 maanden voor op de reis. Op de luchthaven van Tel Aviv vertelden ze gewoon dat ze naar Bethlehem gingen en toonden ze hun uitnodiging. Meteen werden ze opzij gezet. Wat ze daarna meemaakten, was duidelijk heel traumatiserend. Ze voelden de agressie, intimidatie, onzekerheid,… Sommigen kregen slagen. Bij elke gelegenheid werden ze opnieuw volledig gefouilleerd totop het vel.

Lucie vertelde hoe ze op een bepaald ogenblik met een Franse vrouw alleen tussen een groep mannelijke ondervragers achterbleef. Die bleven hun harde vragen op hen afvuren en weigerden te antwoorden op hun vragen in het Frans. Uiteindelijk werd zij alleen vooraan in een camionette gezet. In paniek bleef ze vruchteloos vragen waar ze heen gingen. Tenslotte hoorde ze een Franstalige man achteraan in de camionette die haar geruststelde: ze werden samen naar de gevangenis gebracht.

In de gevangenis heerste een strikt gevangenisregime. Ze zaten met 6 samen in kamers met stapelbedden. Ze bleven 22uur op 24 binnen. Het was er snikheet en pas na heel lang aandringen kregen ze uiteindelijk water.  Enkelen mochten 1 telefoontje doen, anderenkregen totaal geen contact met de buitenwereld. Lucie probeerde nog in extremis het consulaat op te bellen met haar gsm, om op die manier toch haar familie te verwittigen. Ze mochten geen medicatie meenemen in de cel. Ook geen rookgerief. Ze haalden kracht uit de onderlinge communicatieen maakten afspraken over hoe ze zouden reagerenop de verschillende situaties. Voor de rest was het afwachten.

Internationaal recht?

Officieel waren ze zogezegd niet in Israel, maar ze werden wel gevangen gehouden door de Israelische overheid op Israelisch grondgebied.

Het consulaat deed vooral moeite voor de repatriëring. Enkele zieke passagiers keerden vroeger terug. Myriam begeleidde een van hen naar het vliegtuig. Zij vroeg de consul om ervoor te zorgen dat zij zelf in het land kon blijven, maar dat kon hij niet. Hij had zo goed als geen mogelijkheden om hen te helpen. Op de avond van hun aankomst had hij zelfs formeel verbod gekregen om naar de luchthaven te komen. Ook bij zijn bezoek aan de gevangenis kon hij niet veel doen. Toen de gevangenen klaagden over de kwaliteit van het water, vroeg hij uitleg aan de bewakers. Hij kreeg zelf een glaasje en vond er niets mis aan. Jan proefde ook esns van dat glaasje: het water was duidelijk van betere kwaliteit dan wat zij kregen.

Er zijn advocaten langs geweest, maar die wisten eigenlijk niets te vertellen. Op geen enkele manier kregen ze een officiële uitleg over hun wettelijke toestand. Toen ze in hongerstaking gingen voor een schriftelijke verklaring voor hun uitwijzing, kregen ze uiteindelijk de belofte dat ze op het vliegtuig iets zouden krijgen. Het document verwees naar  artikel 10 van een wet van 53. Vrij vertaald : “als de persoon niet kan toegelaten worden, kan hij uitgewezen worden”.

Deze mensen voelden zich nog redelijk beschermd door hun internationale statuut. Maar het was duidelijk voelbaar dat de Israëli een spel speelden waar ze goed in getraind zijn en ervaring in hebben.

Britse film!!!

De gevangenen werden zo goed mogelijk afgeschermd van de buitenwereld. Enkele britse vrouwen slaagden er toch in een verborgen camera te gebruiken. Hun filmpje verscheen vorige week op internet!