“‘Woelige Internationale Arbeidsconferentie maakt toch positieve balans op (3). Marc Leemans krijgt steun van Conferentie.’

25 landen moeten elk jaar op het matje komen, omdat zij de werknemersrechten niet respecteren. De lidstaten moeten de internationale conventies in hun land zowel in de wet als in de praktijk toepassen. De lidstaten doen er alles aan om niet op die zwarte lijst te staan. Diplomaten worden ervoor uitgestuurd, presidenten komen ervoor tussen. Maar dit werkt niet zo. “Name and shame” is belangrijk, maar tegelijk wordt ook voor die lidstaten die het goed menen, een gans arsenaal van technische hulp uitgehaald. Voor het eerst heeft ACV-voorzitter Marc Leemans het voorzitterschap van de werknemersgroep in de Commissie van de Normen. Aan werkgeverszijde staat voor het eerst een werkgeversfundamentalist aan de leiding. De deskundigen die elk jaar een objectief rapport schrijven over de werknemersbescherming in de wereld, en die in de jurisprudentie wereldfaam hebben verworven, krijgen zware tegenstand. Als er niet op het rapport een “disclaimer” wordt gezet, dat deze tekst niet de goedkeuring wegdraagt van werkgevers en werknemers, komt er geen lijst, beslist de Engelse werkgeverswoordvoerder, ondersteund door een aantal andere hardliners. Vooral de interpretatie van het stakingsrecht steekt hun de ogen uit. Marc doet er alles aan om tot een oplossing te komen. De hele IAO hiërarchie, de drie voorzitters en Somavia worden ingeschakeld. De werkgevers (sommigen) willen of (anderen) kunnen niet meer terug. Zij bewegen niet. Geen lijst dit jaar, nog nooit gebeurd. Landen die zware fouten maken, gaan vrijuit. Het team met Andrée Debrulle, Véronique Rousseau, Nathalie Diesbecq en Gilbert De Swert hadden al zo hard gewerkt op de “gevallen”, ontgoochelend.

De houding van de werkgevers werd in de plenaire vergadering van de conferentie zwaar aangeklaagd door meerdere lidstaten. Geen werknemersbescherming in sommige landen, betekent valse concurrentie vanuit die landen, redeneren zelfs de meest economisch geïnspireerden. De aanval op de werkgevers is zwaar, zodat meerderen onder hen twijfelen of dit wel de goede aanpak was. Inmiddels werd en wordt alles in het werk gesteld om voor de vergadering van de beheerraad van november dit jaar tot een oplossing te komen. De werkgevers zullen moeten kleur bekennen, ik heb er goede hoop in dat we het tij kunnen keren.

Luc Cortebeeck