“‘Een pluim voor meisjesondernemers met een klare visie en een helder plan’

Ching Lin Pang

© Brecht Goris

Dat kleinschalige familiezaken uit het straatbeeld verdwijnen als gevolg van schaalvergroting is helaas geen wereldschokkend nieuws meer. Zelfs als de zaak goed draait, is er het probleem van opvolging: de nieuwe generatie — vaak met diploma op zak – zoekt liever andere horizonten dan dat ze de familiezaak overneemt. Toch lijkt er een soort kentering aan de gang onder de jongere generatie.

We beginnen onze tocht in één van de oudste wijken van Hong Kong: Sham Shui Po. Ooit was dit een commercieel en industrieel knooppunt maar is sinds het begin van het nieuwe millenium snel in verval geraakt. Hier is Patricia Choi geboren en getogen. Hoewel ze een leuke job had in de designwereld moest ze niet lang nadenken toen ze de flatwoning erfde die haar grootvader, een kleermaker, in de jaren ’70 bouwde. Ze zei haar vroegere baas vaarwel en gaf het industrieel pandeen nieuwe bestemming.

Ze wil met haar jeugdherberg de sfeer en levenswijze van de gewone Hongkonger uit vervlogen tijden doen heropleven.

Het is een soort van creatieve jeugdherberg geworden die zich richt tot de jongere kunstminnende generatie van de buurt (en daarbuiten) maar die ook een hand uitreikt naar de bewoners van deze populaire wijk. Voor jongeren is er het koffiehuis met fietsverhuur, slaapzalen en opnamestudio’s.

Oudere buurtbewoners worden vaak betrokken bij de vele activiteiten van het huis. Ze heeft wontonmeen als naam gekozen voor haar pand, wat in standaard Kantonees verwijst naar wonton noedels, de meest populaire snelle hap van Hongkongers te vergelijken met een pak friet van bij ons.

Zoals velen van haar generatie gaat ze erg bewust om met de lokale Hongkongse cultuur van alledag. De lokroep van Hong Kong als oord van winstgevende opportuniteiten en buitensporige luxe spreekt haar niet aan. Ze wil met haar creatieve jeugdherberg de sfeer en levenswijze van de gewone Hongkonger uit vervlogen tijden doen heropleven.

De installatie van de “beruchte” kooihuizen in de slaapzaal is een knipoog naar de weerbaarheid van het Hongkongse werkvolk dat zich zelfs in erbarmelijke omstandigheden uit de armoede kan werken.

Ze was de eerste die het aandurfde om in deze buurt renovatiewerken te doen en haar inspanning heeft de buurt een boost gegeven. Velen hebben haar voorbeeld gevolgd. De buurt heeft zich intussen ontpopt tot een hippe en duurzame wijk met betaalbare prijzen in een stad waar huishuur torenhoog is.

***

Aan de andere kant van de oceaan vind ik een gelijkaardige meisjesondernemer. De 26-jarige Mei Lum is de vijfde generatie van een Amerikaans Chinese familie gevestigd in Chinatown, New York. Haar voorouders hadden in deze Chinese wijk een kruidenierswinkel maar het waren haar grootouders, die een zaak met Chinees porcelein startten met als naam Wing On Wo (WOW), Kantonees voor ‘immer durende vrede en harmonie’.

Toen ze het bericht kreeg dat het gebouw van de familiezaak verkocht werd, heeft ze meteen de beslissing genomen om de onderneming over te nemen als zaakvoerder. Dat ze daarvoor haar studies aan de befaamde University van Columbia uitstelt en bovenal niet zwicht voor de fenomenale uitkoopsom van het gebouw van ettelijke miljoenen dollar is hoogst ongewoon.

Ze is dan ook geen gewoon meisje. Van kindsbeen af was ze anders dan haar broers en zussen. Ze was graag in het gezelschap van haar grootvader die haar Kantonees en de Confuciaanse leer bijbracht. Haar leeftijdsgenoten popelen om uit Chinatown te trekken op zoek naar een lucratieve baan in de wereldstad New York. Zij dus niet. Ze kan goed aarden in de Chinese wijk.

Wellicht komt dat omdat ze een klare kijk op de herbestemming van de porseleinzaak ontwikkeld heeft. Porselein wordt nog steeds verkocht. Ze knoopt zelfs nieuwe relaties aan met jonge beloftevolle pottenbakkers in Jingdezhen, de legendarische porseleinstad van China. Bovenal wil ze communiceren door middel van porselein, over de familiegeschiedenis en de uniciteit van de buurt.

Met haar WOW project – acroniem van de familieonderneming – zet ze culturele en artistieke initiatieven op voor jongeren en buurtbewoners van Chinatown. Naast het in de kijker stellen van de migratiegeschiedenis van haar familie , onlosmakelijk verbonden met Chinatown, steunt ze ook ten volle de BLM-beweging omdat ze als vijfde generatie Chinees-Amerikaanse erg begaan is met discriminatie en racisme.

WOW, een pluim voor meisjesondernemers met een klare visie en een helder plan!