Een volksraadpleging over ... wat?

Column

Waar het echt over moet gaan

Een volksraadpleging over ... wat?

Een volksraadpleging over ... wat?
Een volksraadpleging over ... wat?

Samira Atillah valt van haar stoel na het bericht te lezen over de geplande volksraadpleging van premier Michel. Jammer genoeg gaat die niet over wat echt belangrijk is.

© Brecht Goris

© Brecht Goris​

Beste Premier Michel,

Met veel verbazing las ik dat u een volksraadpleging wil houden. Het volk, u weet wel, die mensen die u, en al uw ministers, zouden moeten vertegenwoordigen. U weet wel, die mensen die op u en uw ministers hun hoop en hun verwachtingen stellen. Een volksraadpleging, las ik, ik viel bijna van mijn stoel! Eindelijk, dacht ik, na vier jaar beleid, waarbij er, en laat ik even op mijn woorden letten, toch wel heel wat mensen flinke klappen kregen van uw regering. Eindelijk wordt er eens iets gevraagd aan het volk!

Want, beste premier, u weet net zo goed als ik, dat die verkiezingsbeloftes van enkele jaren geleden, de reden waarom jullie verkozen werden, eigenlijk toch niet allemaal ingelost werden. Straffer nog, maar ik zeg het liever niet hardop, hoor, heeft uw regering de mensen toch wat wijsgemaakt! Haha, wat een grap!

‘De pensioenen?! Neen hoor’, riepen uw ministers al lachend, ‘Neen, neen, niemand verliest!’ Het volk, geloofde het nog even. Eventjes maar, hé, want daarna bleek na enkele studies van syndicale studiensten en oppositiepartijen dat mensen wel degelijk pensioen verliezen. En premier, u weet wel, die pensioenleeftijd verhogen, haha, dat zouden jullie ook niet doen! Het volk geloofde daarin en stemde voor u en voor uw ministers, die dan eventjes nadat ze verkozen werden, toch meteen die pensioenleeftijd verhoogden. Haha!

En die ‘wij kunnen niet anders dan besparen op uw kindergeld en de terugbetaling van uw ziektekosten en op uw elektriciteit en water’ hahaha, die was ook goed!

En al die jobs, premier, die jullie beloofden, daar kwam ook niet zo veel van in huis, laten we eerlijk zijn. Jobs ja, maar dat het over werk ging aan precaire contracten, zoals nul uren contracten en super flexibele contracten en een toename van interimwerk waarbij mensen heel weinig zekerheid hebben, haha, dat had u het volk niet verteld! En hahahaha, die miljoenen belastingsdeals van de multinationals die wilden jullie ook niet terug!

En die ‘wij kunnen niet anders dan besparen op uw kindergeld en de terugbetaling van uw ziektekosten en op uw elektriciteit en water’ hahaha, die was ook goed! Dat ons spaargeld niks meer opbrengt, beste premier, dus dat werd dan nog wat extra belast, dat deden jullie ook, boven de hoofden van het volk! Hahaha! Maar ondertussen, ik kom niet meer bij, gingen er miljarden aan cadeautjes naar multinationals en aan straaljagers!

En dan lees ik, na jaren van besparen en knoeien boven de hoofden van het volk, dat u een volksraadpleging wil!

Beste premier Michel,

Als u na vier jaar besparen en hier en daar wat leugentjes om het volk te sussen, dan toch een volksraadpleging wil, dan ben ik u zeer dankbaar. Maar premier, u wil het volk raadplegen. Niet over de armoede die aanzienlijk steeg, niet over de groeiende ongelijkheid, niet over milieuzaken of over de opwarming van de aarde. Niet over luchtvervuiling, niet over de stijgende kinderarmoede, niet over arbeid en kwaliteitsvolle jobs. Neen neen neen beste Charles Michel, u wil een volksraadpleging over de … tromgeroffel……zomer- en wintertijd!

Ik zou nochtans denken, dat er na vier jaar besparingsbeleid, waarbij de begroting nog meer ontspoorde, waarbij mensen zonder elektriciteit, water, huis en gas werden gezet, waarbij een hoog aantal kinderen zonder voedsel naar school gaat, waarbij een recordaantal mensen naar de voedselbanken gaan, waarbij er nog nooit zoveel langdurig zieken waren en waarbij er steeds meer werkende armen bijkomen er meer prangende, meer dringende, meer belangrijkere, meer noodzakelijkere zaken waren, beste premier, waarvoor u het volk wil raadplegen!

Het volk, u weet wel, die mensen die u, en al uw ministers, zouden moeten vertegenwoordigen. U weet wel, die mensen die op u en uw ministers hun hoop en hun verwachtingen stellen.

HAHAHA! Wat dachten wij wel!