“‘Er is ook werk aan discriminatie bínnen de lgbti+-gemeenschap’

Rémy Bonny: ‘Er is toenemend racisme waardoor lgbti+personen met een migratieachtergrond dreigen uitgesloten te worden en er zijn steeds meer mensen die niet langer fier zijn op hun seksuele identiteit.’

© Konstantinos Tsanakas

Niet alleen in de brede samenleving, ook binnen de eigen lgbti+-gemeenschap moet gestreefd worden naar meer gelijkheid. MO*columnist Rémy Bonny maakt zich grote zorgen over enkele tendenzen die hij de laatste maanden steeds vaker ziet opduiken in zijn kennissenkring. ‘Er is toenemend racisme, waardoor lgbti+-personen met een migratieachtergrond dreigen uitgesloten te worden, en er zijn steeds meer mensen die niet langer fier zijn op hun seksuele identiteit.’

Toen ik recent een aantal gaybars in Antwerpen bezocht, viel me op hoe gesegmenteerd het publiek er is. In één bar leek het wel of er alleen witte homomannen welkom waren. Ook viel me de laatste maanden al op dat een aantal van mijn Vlaamse homovrienden naar rechts aan het opschuiven zijn, als het over migratie gaat. Meer en meer racisme hoor ik binnen de homogemeenschap.

Het is een evolutie die al langer zichtbaar is in West-Europa. Frans onderzoek uit 2017 toonde aan dat jonge homomannen meer geneigd waren om op de extreemrechtse presidentskandidate Marine Le Pen te stemmen dan de oudere bevolking. Bij -25-jarigen bleek zelfs 49% Le Pen te verkiezen boven Macron.

De voorbije decennia konden voornamelijk homomannen heel wat discriminatie en ongelijkheden wegwerken. Maar nu lijkt een bepaalde groep jongeren niet te begrijpen dat een inclusieve wereld niet alleen voor zichzelf telt.

Hoe is het zover gekomen? Ik zie een combinatie van verschillende oorzaken.

Zo wordt in de media agressie ten opzichte van de lgbti+gemeenschap vaak afgebeeld alsof het alleen van personen met een migratieachtergrond komt. Dat binnen bepaalde gemeenschappen problemen zijn met de acceptatie van lgbti+personen hoeven we uiteraard niet onder stoelen of banken te steken, maar die groepen op basis daarvan te discrimineren is een denkfout.

Racisme binnen lgbti+gemeenschappen zorgt ervoor dat sommige lgbti+personen nergens een veilige plek kunnen vinden.

Acceptatie verkrijgen binnen die gemeenschappen gaat helemaal niet lukken als we ze ook gaan discrimineren en ons ervan gaan afschermen. Bovendien zorgen we ervoor dat jongeren uit die gemeenschappen die hun lgbti+identiteit beginnen te ontdekken zich op geen enkele plek veilig kunnen voelen. Dan zijn ze niet welkom binnen de gemeenschap waarin ze opgroeien, maar evengoed niet binnen de lgbti+gemeenschappen.

Daarenboven gaan we daarmee de voornaamste factor onderdrukken die kan zorgen voor méér acceptatie: zichtbaarheid. Als lgbti+personen zijn we allemaal een rolmodel binnen onze eigen gemeenschap. Die functie neem je weg wanneer lgbti+personen door racisme en discriminatie uitgesloten worden van de veilige plek die we voor ons creëerden.

Vrolijkheid

In het woord gay zit het ‘vrolijk om jezelf zijn’ vervat. Etymologisch komt het woord van het Franse gaieté, wat vrolijkheid betekent. Behalve dat onze gemeenschap een stuk minder inclusief aan het worden is, zie ik ook een ander oud zeer terugkomen. Dat van het niet queer willen zijn.

Want vanuit de Angelsaksische wereld komt steeds vaker het fenomeen van de “ex-gay-movement” overwaaien. Toen ik via Instagram zag dat een kennis in Hongarije plots leider van zo’n groep was geworden, ontdekte ik het fenomeen voor het eerst. X-Out-Loud heet de organisatie die hij leidt. Het is een evangelische organisatie die lgbti+personen probeert te overtuigen om hun seksuele en genderidentiteit te onderdrukken.

Op de website staat te lezen dat ‘ze vereerd zijn om de identiteit te vieren van zij die vrijheid vinden van ongewenste homoseksuele verlangens en geslachtsverwarring’. De beruchte Mike Davidson is stichter van de organisatie en is bekend van zijn “gay conversion therapy”-initiatieven.

Wat X-Out-Loud wil bekomen is een moderne vorm van conversietherapie. Maar volgens VN-experten kan de poging om personen hun seksualiteit of genderidentiteit te laten onderdrukken leiden tot marteling en moet het verbannen worden.

Niet langer fier

De praktijk is al verboden in Duitsland en Frankrijk. Ook Sarah Schlitz, Belgisch staatssecretaris voor Gendergelijkheid, Gelijke Kansen en Diversiteit, werkt aan een wet om de praktijk te verbieden.

En dat die wet broodnodig is, blijkt uit de activiteiten van X-Out-Loud. Hun leider, mijn kennis uit Hongarije, was de afgelopen maanden meermaals in Brussel. Hij lijkt er vooral deel te nemen aan activiteiten van de Ignite Church, een evangelische kerk in de Cinéma Galeries de la Reines.

Ik merk bij gay-kennissen in Vlaanderen dat ze niet langer fier zijn op hun seksuele identiteit.

Dat laat zien dat we echt niet mogen onderschatten hoe sterk deze praktijken in ons land nog voorkomen. Uiteraard is dat van een heel ander niveau, maar ook ik merk bij gay-kennissen in Vlaanderen dat ze niet langer fier zijn op hun seksuele identiteit. Ze gaan niet langer naar de Pride. Ook de opmerking ‘we hebben alles toch al verworden’, hoor ik constant.

Daarnaast merk ik geen enkele vorm meer van respect voor oudere activisten die hun leven gaven voor de vrijheid waarin ze vandaag leven.

Introspectie

Lgbti+gemeenschappen moeten aan introspectie durven doen. De voorbije decennia verwierven we door samen te strijden heel wat wettelijke gelijkheid. Maar de samenhang binnen onze gemeenschappen staat sterk onder druk, door zowel interne, als externe factoren.

Willen we dat iedereen binnen lgbti+gemeenschappen in een veilige omgeving kan leven en opgroeien, dan moeten we ons ook durven openstellen voor alle groepen in de samenleving. Problemen moeten benoemd durven worden, zonder dat iemand daarbij wordt uitgesloten.

We moeten durven ‘vrolijk’ zijn over het feit dat we anders zijn. Het is net aan ons, wij binnen de lgbti+gemeenschappen, om te tonen dat ‘anders zijn’ iets is om fier op te zijn.