Geen spijtig voorval

Column

Beleidsvoerders die mensen bewust ontmenselijken en racisme salonfähig maken, legitimeren ranzige toogpraat

Geen spijtig voorval

Geen spijtig voorval
Geen spijtig voorval

Het beeld van niet-westerse immigranten en vluchtelingen als overlast en kost is geen spijtig voorval, om het met de woorden van Jambon te zeggen. Dat beeld is doelbewust door N-VA gevoed en verspreid. Check er hun laatste zakelijke visual op facebook maar op na.

bron: Twitter

bron: Twitter​

![](file:///C:/Users/Kilian/AppData/Local/Packages/oice_16_974fa576_32c1d314_a6a/AC/Temp/msohtmlclip1/01/clip_image002.jpg)De eigendomsrechten op die beeldvorming hebben ze niet. Die behoren tot het Vlaams Belang. Een partij waarvan een deel van de politiek meer dan eens de mosterd bij gaat halen. Alleen verpakt en verkoopt de N-VA die mosterd veel beter dan al die andere copy cats.

Volgens die recente visual van de N-VA heb ik ouders die u samen 86.000 euro hebben gekost. Zo worden zij ontmenselijkt en uitgedrukt in een cijfer. Het feit dat ze heel hun leven hier uitgebouwd hebben, jobs hebben uitgevoerd die eigenlijk niemand anders wilde en een gezin hebben opgestart, wordt gereduceerd tot een kost. Dit doet mijn bloed koken.

Beleidsvoerders die mensen zoals mijn ouders bewust ontmenselijken en racisme salonfähig maken, legitimeren ranzige toogpraat over buitenlanders en maken de weg vrij voor meer dan praatjes alleen.

Maar mijn woede slaat al snel om in angst als ik denk aan de impact van deze beeldvorming op onze samenleving. Beleidsvoerders die mensen zoals mijn ouders bewust ontmenselijken en racisme salonfähig maken, legitimeren ranzige toogpraat over buitenlanders en maken de weg vrij voor meer dan praatjes alleen. Waar stopt dit? De kost van een alleenstaande moeder, een bejaarde die nood heeft aan verzorging, een kind met een handicap of een transgender die misschien de specifieke operaties wil en nood zou kunnen hebben aan psychologische ondersteuning.

Het is hoog tijd om een halt toe te roepen aan beeldvorming en beleid dat niet-westerse immigranten en hun kinderen (of eender wie) ontmenselijkt. Ik draag mijn steentje bij door mezelf steeds weer sterk te onderscheiden van mensen die andere mensen hun grond- en mensenrechten niet gunnen. Mijn doel is om die twee maten en gewichten te breken.

© Brecht Goris

Helaas zal ik mijn kinderen moet waarschuwen dat als je rechten van mensen op wereldschaal wil toepassen, je snel verweten wordt naïef te zijn. Dat verwijt uit zich vaak schreeuwerig, maar ook zakelijk en quasi religieus. Veel mensen geloven namelijk dat we moeten kiezen tussen onze welvaart en veiligheid of een open grenzen beleid. Dat geloof is hardnekkig en uiteraard niet rationeel. Dus aantonen dat de kost van immigranten, maar 0,19% uitmaakt van onze sociale zekerheid zal daar niets aan veranderen.

Ik heb het schreeuwerige en spottende open the gates al vaak mogen aanhoren van mannen in maatpakken die nooit publiekelijk zouden durven bekennen dat ze er hetzelfde over denken als De Wever.

Gelukkig zijn er wel steeds meer mensen die publiekelijk hun stem verheffen en handelen naar hun woorden door mensen zonder papieren financieel, emotioneel en materieel te helpen. En dan zwijg ik nog over de meer dan 3000 mensen die op 21 januari in Brussel een menselijke ketting vormden om een politie razzia op sans papiers te verhinderen. Helden.

In naam van deze helden eis ik dat ons beleid steeds grond- en mensenrechten garandeert voor iedereen op onze pale blue dot. Want burgerinitiatieven alleen zullen nooit voldoende zijn. Er is een overheid nodig om op grote schaal te zorgen voor rechtszekerheid.

Het is óf grondrechten en mensenrechten voor iedereen, óf nog duidelijker maken dat onze waarden en normen zoals gelijkheid en vrijheid enkel voor witte, welgestelde westerlingen zijn.

Niet enkel zogenaamde burgers met de juiste papieren hebben rechten. Het is óf grondrechten en mensenrechten voor iedereen, óf nog duidelijker maken dat onze waarden en normen zoals gelijkheid en vrijheid enkel voor witte, welgestelde westerlingen zijn.

Het wetsvoorstel om zonder huiszoekingsbevel mensen zonder papieren te kunnen oppakken, ook in de woning van derden is een voorbeeld van dat laatste. Gelukkig zijn er veel mensen met papieren die die deur op slot houden. Maar hoe lang nog? Hoeveel mensen moet hun leven bekopen op een autostrade uit angst voor de prijs die we hier op hun hoofd plakken.