“‘Gezellig feminisme wordt schromelijk overschat’

Bieke Purnelle

© Brecht Goris

MO*columniste en directeur van RoSa vzw Bieke Purnelle vraagt zich al decennia af wat ‘de juiste toon’ is, op welke manier je vrouwenrechten het beste kan aankaarten. Feminisme moet gezellig zijn. Alleen: gezelligheid wordt schromelijk overschat. Onrecht wegwerken is namelijk geen vreedzaam theekransje.

‘Vrouwen zijn ook geen heiligen’;

‘Maar wie loopt daar nu ‘s nachts rond?’;

‘Tja, als je je zo uitdagend kleedt zet je de kat bij de melk’;

‘Weet je hoeveel vrouwen zich naar boven neuken?’;

‘Mij maak je niet wijs dat je zo lang wacht om klacht in te dienen.’

‘We mogen toch nog eens lachen?’;

‘Golddiggers’;

‘Mag dat ook al niet meer?’;

‘Overgevoelige zuurpruim’;

‘Doorgeschoten kaakslagfeminisme’;

‘Quota belonen middelmaat’;

‘We horen jullie nooit pleiten voor meer mannen bij de vuilkar’;

‘Veel #metoo-gevallen gaan over een gezonde combinatie van jeugd, drank en hormonen’;

‘Puriteins gedram’;

‘#metoo gaat veel te ver’;

‘Zure feministische bitch’;

‘Zeikwijven’;

‘Moraliserende vingertjes’;

‘Slachtoffercultuur’;

‘Jij moet eens een goeie beurt krijgen’;

‘De verkrachters hebben geen criminele ingesteldheid.’;

‘We willen wel vrouwen, maar we vinden ze niet.’

‘Kwaliteit moet primeren, los van gender.’

‘Vrouwen moeten leren nee zeggen.’;

‘Geef hem gewoon een kniestoot.’;

‘Heb je je maandstonden misschien?’;

‘Je bent veel mooier als je lacht.’;

‘Niet slecht voor een vrouw.’;

‘Vrouw aan het hoofd van multinational’;

‘Vrouw wordt scheidsrechter’;

‘Moeder van drie wordt hoofdredacteur’;

‘Kutwijf’;

‘Vrouwen willen privileges, maar willen hun benen niet meer opendoen’;

‘Frigide trut’;

‘Er zijn ook dingen die vrouwen beter kunnen dan mannen, alleen schiet er me niet meteen iets te binnen’;

‘Ik geef geen interview aan een wijf’;

‘Ze mag van mij de gang van de studio dweilen, maar asjeblieft geen voetbalmatch becommentariëren.’;

‘Schoon poepke’,

‘Het was maar om te lachen’;

‘Er moet een piemel in!’;

‘Vuile hoer!’;

‘Vrouwen kennen niks van sport’;

‘Meiske’;

‘Madammeke’;

‘Schat’;

‘’t Was zo niet bedoeld’.

‘We mogen niks meer’.

‘Hysterisch mens’;

‘De slinger slaat door’;

‘Slachtoffercultuur’;

‘Vrouwen hebben nu eenmaal minder ambitie’;

‘Verkrachting is gewoon slechte seks’;

‘Vrouwen willen graag verkracht worden’;

‘Hey, poes’;

‘Psst, schat’;

‘menopauzerendezeurkousjes’;

‘Bitch’;

‘Je hebt een punt, maar moet het zo negatief?’;

‘Wij doen zo ons best en nog is het niet goed’;

‘Overdrijf je niet een beetje?’;

‘Het gaat in de juiste richting’;

‘Geduld.’;

‘Kijk van waar we komen’;

‘Amai, jij kan zagen’;

‘Als je daar al over valt’;

‘Dit is niet de plaats om dat aan te kaarten’;

‘Dit is niet het moment’;

‘Dit is niet de juiste toon’.

Ik vraag me al decennia af wat de “juiste toon” is, hoe die klinkt. Ik vermoed dat de juiste toon zacht en harmonieus en onopvallend luidt, als muzak in een winkel. Een toon die uitblinkt in onhoorbare aanwezigheid. Hij mag er zijn, zolang niemand er last van heeft, zolang niemand er aandacht aan hoeft te besteden.

Het gezellige feminisme is leuk voor iedereen, valt niemand lastig, wordt nooit boos, verliest nooit haar geduld, zelfs niet na 100 jaar wachten.

Het enige algemeen aanvaardbare feminisme is er een van vriendelijke, goedkeurend glimlachende cheerleaders die elke micro-inspanning dankbaar en welwillend verwelkomen met een vreugdedansje. Een feminisme waarin niemand iets hoeft te veranderen of iets onhebbelijks hoeft te laten.

Een feminisme dat geen moeite kost. Een feminisme dat gezellig is. Een ‘goed zo!’-feminisme dat stickers en lolly’s en complimenten uitdeelt aan elk goedbedoelde uitspraak, handeling of initiatief. Opbouwend, constructief, verbindend.

Nooit is er een juist moment, een juiste plek, een juiste toon om cru te zeggen wat er scheef zit. Altijd schort er iets aan de context van de boodschap, zodat de inhoud gemakshalve genegeerd kan worden.

Feministen moeten verbinden en bruggen bouwen, met mannen, met niet-feministen, met anti-feministen, met iedereen, en uiteraard helemaal alleen en zonder zeuren, want zeuren is ongezellig. Wanneer anderen hen ongezellig bejegenen dienen zij deemoedig te zwijgen, want mensen op hun fouten wijzen is ongezellig. Wanneer ze seksisme zien moeten ze dat met de mantel der liefde bedekken, want lief zijn is gezellig. Het gezellige feminisme is blij met een snoepje tegen de honger. Het gezellige feminisme is leuk voor iedereen, valt niemand lastig, wordt nooit boos, verliest nooit haar geduld, zelfs niet na 100 jaar wachten.

Gezelligheid is een beproefde strategie om elke terechte klacht, claim of eis in de kiem te smoren nog voor er een punt achter is gezet. Het is een schijnbaar onschadelijk excuus om alles te laten zoals het is, voor de lieve vrede.

Gezelligheid wordt schromelijk overschat.

Onrecht wegwerken is geen vreedzaam theekransje. Het is soms lelijk en luid en onharmonieus, en bijna altijd oncomfortabel. Bovenal is het noodzakelijk ongezellig.