“‘Politieke hypocrisie’

Walter Zinzen

© Brecht Goris​

Nee, beste MO*-lezer, dit wordt niet de zoveelste klaagzang over het extreem-rechtse clubje dat de afgelopen weken niet uit de media weg te slaan was. Veeleer gaat het over de hypocrisie, die, naar aanleiding van de Pano-reportage, weer eens welig tierde, vooral in politieke kringen.

Zo verbaast het me zeer dat kennelijk niemand stil stond bij de naam van deze onfrisse organisatie. Schild & Vrienden is een verwijzing naar een historische gebeurtenis uit ons rijk verleden, zeer goed bekend bij Vlaamsgezinden, maar kennelijk niet bij journalisten, die vinden dat iets “van voor hun tijd” geen belang heeft.

Op 18 mei 1302, kort voor de Guldensporenslag, werd in Brugge een moordpartij aangericht die in de geschiedenisboeken is terecht gekomen als “Brugse Metten”. Boze Liebaerds (leeuwen), aanhangers van de graaf van Vlaanderen, op wiens wapenschild een leeuw prijkte, maakten jacht op Leliaerts, supporters van de Franse koning, wiens symbool een lelie was. Die Leliaerts waren meestal Fransen.

Door Hendrik Conscience werden deze Metten in zijn Leeuw van Vlaanderen opgehemeld als een heldendaad. In feite was het een vulgaire massamoord.

De Liebaerds dwongen hun slachtoffers de woorden Schild en Vriend op zijn Brugs uit te spreken. Lukte dat niet dan werden ze zonder pardon afgeslacht. IS avant la lettre, als het ware. Door Hendrik Conscience werden deze Metten in zijn Leeuw van Vlaanderen opgehemeld als een heldendaad, en dat vonden bijgevolg ook veel Vlaamsgezinden. In feite was het een vulgaire massamoord.

Als meer dan 700 jaar later een organisatie de moordenaars van toen eert door zichzelf Schild & Vrienden te noemen, hoe kun je dan ook maar één ogenblik twijfelen aan het potentieel gewelddadig karakter van die vereniging? Waar komen die verrassing en verbazing dan vandaan bij vooral N-VA en Vlaams Belang? Zij kennen hun gewijde geschiedenis toch beter dan alle anderen?

Maar er is meer. Eén van de geliefkoosde slogans van de Vriendenschilders is “linkse ratten, rolt uw matten”, linea recta ontleend aan het arsenaal van de VMO (Vlaamse Militantenorde). Ook nu blijkt weer een fenomenaal geheugenverlies te bestaan. De VMO werd in 1981 door de rechter verboden als privémilitie en veroordeeld wegens geweldplegingen, ontvoeringen, illegale samenkomsten, wapenbezit, aanslagen en vandalisme.

En toch dachten Vlaams-nationale politici dat Schild & Vrienden een onschuldig hobbyclubje was?

Voor wie wou kijken, bleek duidelijk uit de Pano-reportage dat de Schildvrienden hun mosterd bij de VMO hebben gehaald. En toch dachten Vlaams-nationale politici dat Schild & Vrienden een onschuldig hobbyclubje was? Voor de volledigheid: de VMO had het, behalve op linkse medemensen, vooral gemunt op de gastarbeiders van weleer en op Walen. Haar leider, Bert Eriksson, was een openlijk bewonderaar van Hitler.

Maar ook de recente geschiedenis inspireert Schildstichter Dries van Langenhove: zijn bewondering – en die van zijn medestanders – gaat uit naar Anders Behring Breivik, de Noor die 77 mensen heeft vermoord omdat ze de misdaad hadden begaan een sociaal-democratische activiteit bij te wonen.

Toch vroeg Kathleen Cools zich in Terzake bezorgd af of die arme Dries nog wel een toekomst had nadat de rector van de Ugent hem de toegang tot de universiteit geweigerd had.

Dokter Haat

Al even verbijsterend waren de reacties van sommige N-VA-politici. Mevrouw Demir, nota bene staatssecretaris voor Gelijke Kansen, wees er in een eerste reactie op dat er ook een Turks fascisme bestaat dat eveneens bestreden moet worden. Op zich een correcte opmerking maar tegelijk een doorzichtig manoeuvre om de aandacht af te leiden van Schild & Vrienden.

Theo Francken, staatssecretaris voor Deportatie, noemde de viroloog Marc Van Ranst “Dokter Haat”. Was die brave man misschien lid van Schild & Vrienden? Zeer zeker niet. Hij had, integendeel, ontdekt dat een lid van Schild & Vrienden op de kandidatenlijst stond van de N-VA in Lubbeek. Dat is de gemeente waar Francken titelvoerend burgemeester is. De ontdekking daarvan door Van Ranst zorgde er mee voor dat de betrokken jongeman zich terug trok.

Haat tegen joden, moslims, zwarten en linksen is dus maar een “kijk op de wereld” die we moeten tolereren?

Daarop ontstak Francken in grote woede . “De Van Ranst’s en andere bloedhonden mogen trots zijn met de scalp van deze jonge Vlaamsgezinde student/historicus”, tweette hij. Ook Franckens vervangster als burgemeester, Tania Roskams, zag geen kwaad in die Vlaamsgezinde student: “Hij is iemand jong die een eigen kijk op de wereld mag hebben”, verklaarde ze plechtig. Haat tegen joden, moslims, zwarten en linksen is dus maar een “kijk op de wereld” die we moeten tolereren?

Maar ach, natuurlijk, hoe kon ik het vergeten: de Lubbeekse Vlaamse leeuw was helemaal geen racist. Hij paradeerde wel rond in het Schild& Vrienden-uniform, hij heeft een zelfgemaakte racistische cartoon over een zwarte dame gepost, maar dat was allemaal maar om te lachen. Hoe kwaadwillig zijn toch de bloedhonden, die een idealistische jongen zijn kijk op de wereld niet gunnen?

“Jongens”, dat was ook de term die Joachim Pohlmann, woordvoerder van Bart De Wever, gebruikte in een opiniestuk waarvan de titel luidde: Ik ga de jongens van Schild & Vrienden niet laten verscheuren door de bloedhonden. Zijn stelling: “Ik ga die jongens niet verdedigen. Ik ga er wel op toezien dat ze een eerlijke kans krijgen om dat zelf te doen”. Wat een rare conclusie: de bloedhonden zitten niet bij Schild & Vrienden, maar bij degenen die de leden ervan willen ontmaskeren.

Ranzige plaatjes, vieze tekstjes, gedweep met wapens, dat is toch allemaal niet zo erg? We zijn toch ook jong geweest?

Wat een begrip ook voor een vereniging waarvan in eerste instantie door Demir, Francken en vooral Bart De Wever zelf gezegd werd dat er geen plaats voor was in de N-VA. De beloofde schoonmaak maakte al gauw plaats voor begrip voor “die jongens”. Ranzige plaatjes, vieze tekstjes, gedweep met wapens, dat is toch allemaal niet zo erg? We zijn toch ook jong geweest?

Sammy Mahdi, de jongeren-voorzitter van CD&V, dood wensen omdat hij van Marokkaanse afkomst is, dat is toch niet meer dan jeugdige overmoed? Wie overdrijft nu eens nooit?

Het contrast met de aanvankelijke verontwaardiging is groot. Maar nog groter is dat contrast met de kordaatheid als niet-Vlaamsgezinden lelijke dingen zeggen. Bijvoorbeeld als het gaat over de partij Islam. Toen die in het nieuws kwam met voorstellen, die “niet overeenstemmen met onze democratische Verlichtingswaarden”, zoals het invoeren van de sharia, brieste mevrouw Demir meteen dat de partij verboden moest worden, al snel gevolgd door de hele N-VA. Voor enig begrip was geen plaats. Voor nuance nog minder.

Toen de voorzitter-stichter, de islamitische versie van Van Langenhove zo te zeggen, ontslagen werd door de MIVB, toonde niemand zich bezorgd over “zijn toekomst”. Niemand vergoelijkte zijn standpunten. Zoals ook niemand gevraagd heeft om Schild & Vrienden te verbieden. Sterker nog, mediadeskundige Leo Neels vond op de VRT-site dat de uitlatingen van Schild & Vrienden pasten in de vrije meningsuiting. Die geldt immers ook, en vooral, voor de meest abjecte, schandelijke en verwerpelijke meningen, zegt hij. Gelijk heeft hij, maar over de partij Islam repte hij niet.

Als rassenhaat bij het eigen volk vergoelijkt en geminimaliseerd wordt, maar extremistisch gedachtegoed van moslims keihard wordt aangepakt, dan stijgt de polarisatie ten top.

Deze dubbelzinnigheid bedreigt onze harmonieuze samenleving in de kern. Als rassenhaat bij het eigen volk vergoelijkt en geminimaliseerd wordt, maar extremistisch gedachtegoed van moslims keihard wordt aangepakt, dan stijgt de polarisatie ten top.

De uitslag van het gerechtelijk onderzoek naar Schild & Vrienden wordt dus uitermate belangrijk. Want een schild tegen haatpredikers, de echte dan, hebben we dringend nodig. Vrienden daarentegen mogen “die jongens” nooit worden. De fanatici onder de moslims trouwens ook niet.