“‘Warm weer, what to wear?’
Wat draag ik naar het werk? Een banale vraag die een banaal antwoord verdient, zegt MO*columniste Ikrame Kastit. ‘Zou ik gaan voor iets rood of toch weer iets blauw. Pfft ik denk dat ik toch maar weer dat gemakkelijke witte kleedje ga aandoen. Spaghettibandjes of lange mouwen, welke afspraken heb ik vandaag in mijn agenda staan?’
Dit lijken eenvoudige vragen, maar voor meisjes en vrouwen zijn ze dat niet. Wat wij dragen, is voer voor discussie op het werk, op straat of als we iets gaan drinken. Mensen spreken ons aan op wat wij dragen alsof het hun zaken zijn.
Enkele dagen geleden nam ik de metro. Op de roltrap hoorde ik twee vrouwen achter mij discussiëren over de outfit van een jonge vrouw voor mij. Ze begrepen niet hoe ze gesluierd kon rondlopen met dat warm weer. Alsof zijn vanaf 20 graden niet meer mag bepalen wat ze draagt. Iets later werd ik zelf aangesproken door twee jonge mannen die me oneerbare voorstellen naar het hoofd slingerden en ik vroeg mij af of dat aan mijn korte jurk lag?
’s Avonds werd ik op een vergadering de hele tijd aangesproken door een oudere man die mij niet in het gezicht kon aankijken. Zijn ogen keken voortdurend naar mijn borsten. Ik wist niet goed hoe ik hiermee moest omgaan.
Zijn ogen keken voortdurend naar mijn borsten. Ik wist niet goed hoe ik hiermee moest omgaan.
Meestal negeer ik zulke zaken en hoor ik zelfs heel wat dingen niet meer. Ik heb geleerd om mij daarvan af te sluiten als ik op straat ben, op een vergadering of als ik ‘s avonds iets ga eten of drinken.
Maar toen ik mijn jongere zus dezelfde verhalen hoorde vertellen, dacht ik ‘dit is niet ok’. We mogen ons er niet bij neerleggen dat meisjes en vrouwen automatisch gecategoriseerd worden en onderwerp mogen zijn van publiek debat.
Er wordt voortdurend van alles afgeleid van vrouwen hun outfit en er lijkt een gevoel te leven dat dit ook mag. Het is opvallend dat ook vrouwen het haast normaal vinden dat hoe ze zich kleden voortdurend onderwerp van discussie is. Is die rok te kort of net te lang? Word ik au serieux genomen in deze outfit, of zullen ze mij eerder bezien als saai of net te beschikbaar? Is mijn make up te fel? Zal ik werk vinden of een stage met een hoofddoek op?
Ik kreeg ooit de vraag waarom er meisjes zijn die een hoofddoek dragen, want jullie hebben toch zo’n mooie krullen? Ik stond daar even perplex van. Alsof de beslissingen die we als vrouw maken afhankelijk is van wat anderen mooi vinden of niet?
‘Waarom zijn er meisjes die een hoofddoek dragen, want jullie hebben toch zo’n mooie krullen?’
Je moet maar een krantenwinkel binnen stappen en je wordt overspoeld met magazines die vrouwen raad geven over hoe ze zich moeten kleden, hoe ze best afvallen en zelfs hoe ze moeten vrijen. Altijd in teken van een ander, meestal de man. Probeer maar eens aan zo’n dominant gedachtengoed te ontsnappen. Hoe verwachten we dat meisjes in zo’n samenleving opgroeien als zelfstandige en zelfzekere vrouwen?
Recent klaagde een studente over affiches en flyers van studentenfeestjes waarop foto’s van naakte vrouwen in sexy poses stonden. Zij zag de link niet met een viering van het einde van de eerste zittijd. Op haar klacht en actie heeft ze heel wat negatieve en seksistische reacties gekregen. Zij werd gefotoshopt op foto’s met de slogan “show your tits”.
Ik vind dat we allemaal een voorbeeld moeten nemen aan die studente door te stoppen met de seksistische beeldvorming over vrouwen te ondergaan. Nee, het is niet ok dat de samenleving en de industrie mag bepalen hoe we er moeten uitzien en wat we dan uitstralen. We stoppen dit door solidair te zijn en samen reclamebureaus en tijdschriften aan te schrijven. Maar ook door op te komen voor de vrijheid van alle vrouwen om te dragen wat ze willen op straat, thuis en op het werk zonder hier voortdurend discussie over te moeten voeren. Laat vrouwen toch gewoon zichzelf zijn.