“‘Wat de kiezer wil: een leidraad voor politici’

We leren onze kinderen dat rechtvaardigheid niet zozeer betekent dat iedereen evenveel krijgt maar dat diegene krijgt die wat nodig heeft. Dat is opvoeding, toch? Maar als uit cijfers blijkt dat het andere landsgedeelte, die ene provincie of die verre stad meer krijgt dan ons: ho maar! We moeten wel voor onszelf durven opkomen, hé.

We willen als we buitenkomen betere autosnelwegen, mooiere straatverlichting en ja, ook nog meer blauw op straat. Dat is evident. En dat ze die putten in de straat vlakbij nu eens vullen, maar alstublieft niet op de uren dat wij daar moeten rijden of dat we in ons bed liggen. Is dat nu zo moeilijk?

We willen trouwens nog meer overheidsvoorzieningen. Het liefst overal en altijd. Dat ze in de politiek nu eens hun best doen en voor ons zorgen. Maar we willen ook minder belasting betalen. Dat het allereerst.

Kotsende kankerpatiënten

We willen werk, maar ook weer niet te veel, we willen niet langer en zeker niet op zondag werken. De zondagsrust, bijvoorbeeld, die hebben we verworven, blijf er dus af! We willen die dag natuurlijk wel onze boodschappen kunnen doen, gaan sporten en eigenlijk ook voor ons plezier gaan shoppen. Ikea zou bijvoorbeeld elke zondag open moeten zijn. Maatschappij, maatschappij, allemaal goed en wel. Maar een mens zijn interieur is ook belangrijk.

Trouwens, het gekots van dronkelappen of kankerpatiënten is even erg. Kunnen wij eraan doen dat die mensen ziek zijn geworden.

We eisen het recht op lawaai als we zelf een feestje geven. Een mens mag al eens plezier hebben. Het leven is al ernstig genoeg. Maar we willen ook dat de politie sneller optreedt om onze buurman tot stilte te manen. Feestjes op of af, wij moeten ook slapen. Trouwens, het gekots van dronkelappen of kankerpatiënten is even erg. Kunnen wij eraan doen dat die mensen ziek zijn geworden. Dan mogen wij toch om stilte vragen. Alsjeblief zeg!

De industrie moet eindelijk ecovriendelijker, desnoods met straffe boetes. Waarom laat de staat nog toe dat ze ons vergiftigen? Maar als onze toilet verstopt is, gieten we liters van het strafste ontstoppingsmiddel in de afvoerpijp. Hoezo? Een mens moet toch naar de wc kunnen gaan! Nee, we hebben geen tijd en geld om met groene producten in de weer te zijn.

Onze Nestor

We willen geheid dat onze staat ons eigen bedrijfsleven meer steunt en beter beschermt, het zijn onze jobs! Maar als we een veranda willen, bellen we wel even de Polen. Ja zeg, denk na, anders kunnen we onze verbouwingen toch niet betalen. Nee, de skivakantie laten vallen is geen optie. Een mens mag toch vakantie nemen, zeker, en we gaan het liefst naar het buitenland.

We vinden dat die hondenbezitters die hun hond zonder leiband uitlaten, strenger moeten worden beboet, zeker die irritante man van aan de overkant. Maar dat verbod mag niet gelden voor onze Nestor. Dat beestje mag loslopen, want hij is altijd braaf, en hij moet ook zijn behoeften doen, hé.

We willen een boekhandel en muziekwinkel in de winkelstraat vlakbij, want dat is zo gezellig voor ons en ook belangrijk voor onze cultuur, we verstaan dat, maar als we de mogelijkheid zien zijn wij de eersten om alles via internet te downloaden, for free, natuurlijk, we zijn niet achterlijk.

We eisen dat de staat en de politici dringend iets aan het fileprobleem doen. Dat wordt nu eens hoog tijd, anders zullen we dat in Brussel wel even komen zeggen. Natuurlijk nemen we daarvoor de auto. We hebben nu ook geen zin om op een trein te staan wachten.

Altijd en overal gelijk

We willen dat onze kinderen voorbereid zijn voor de wereld van morgen, zeker in de stad. Maar dat kunnen ze toch evengoed in de dorpsschool, kilometers verderop, waar wij ze elke morgen in de drukte met de auto naar toe rijden? Ja, wij doen dat graag voor hen, een mens moet voor zijn kinderen iets overhebben, vinden wij. Nu de staat nog.

We willen overal en altijd inspraak, en gelijk hebben we, en dat natuurlijk ook overal en altijd.

We willen onderwijs waarbij onze kinderen en de toekomst centraal staan, dat is toch het minimum? Dat ze daar eens aan werken. Kunnen wij eraan doen dat het in elk gesprek tussen de grote mensen nog altijd over de verzuilde onderwijsnetten en goed bewaarde evenwichten uit het verleden gaat?

We willen overal en altijd inspraak, en gelijk hebben we, en dat natuurlijk ook overal en altijd. Maar vanavond hebben we geen tijd en zin om naar de buurtvergadering te gaan. Het is iets leuks op teevee en we hebben een zware werkweek achter de rug. Ja zeg, een mens kan niet heel de tijd met vanalles en iedereen bezig zijn. Dat is toch de job van een politicus, niet?

Profiteurs

We willen natuurlijk niet dat de kledingindustrie in verre landen vrouwen en kinderen in onmenselijke omstandigheden aan het werk zet, nee zeg! Dat zouden ze moeten verbieden. Waar wachten de politici op. Maar morgen kopen we wel de goedkoopste T-shirt die we in handen krijgen. Zeg eens, het geld groeit niet op onze rug, hé.

We willen echt wel bewuster met ons voedsel omgaan, ons leven en ons geluk hangt er van af. Maar wie onthoudt nu dat verschil tussen scharrelkippen en vrije uitloop? Zo willen we ook geen plofkippen, maar we kunnen wij eraan doen dat de goedkoopste kip uit het koelvak wellicht niet de gelukkigste is? Dat de politici daar eens iets aan doen!

We willen natuurlijk dat mensen die in de problemen zitten worden geholpen. We zijn geen onmensen. Behalve als het profiteurs zijn, natuurlijk. Ja, dat klopt, onze definitie van profiteurs die we bezigen luidt: ‘Wij niet, maar al de anderen wel’. En dan? Het is toch niet onze schuld dat het altijd de anderen zijn die profiteren.

We eisen betere ziekenhuizen en gezondheidszorg, beter medisch onderzoek en informatie en betere prijzen voor ons. Mag het even. We willen leven, lang en goed, als dat al te veel gevraagd is. Natuurlijk roken en drinken we nog. Een mens mag al eens zondigen hé, het leven is al te kort.

Ikea op verkiezingsdag

We willen het recht op democratische verkiezingen behouden, natuurlijk, we willen in een beschaafd land leven, maar op zondagochtend gaan bijzitten, dat is nu toch wel wat teveel gevraagd. Dan kunnen we niet want op dat moment liggen we nog in ons bed. Als dat al niet meer mag.

En ten slotte. We willen dat ze die stemplicht nu eens eindelijk afschaffen. We zijn groot en wijs genoeg om te beslissen of we willen gaan stemmen of niet. Als de politici dan nog even willen zorgen dat Ikea en het Wijnegem Shopping Center toch op zondag hun deuren openen, zijn we helemaal blij. Dan weten we tenminste wat doen op de dag van de verkiezingen.