Tijdens de MO*lezing 'Kiezen voor het klimaat' op 5 maart legde professor Qi Ye, directeur van het instituut voor Klimaatbeleid aan de Universiteit van Tsinghua in de Chinese hoofdstad Beijing uit dat China, net als Europa, wel het Klimaatakkoord van Kopenhagen (2009) heeft nageleefd, in tegenstelling tot de Verenigde Staten en Canada. Het land heeft de energie-intensiteit van zijn economie met 45 procent verminderd. Wel gaf hij toe dat dit akkoord absoluut niet volstaat om dramatische klimaatverandering te voorkomen. En dat ook China nog veel meer zal moeten doen. Qi erkent dat er een globaal akkoord nodig is: 'Vrijwillige initiatieven van beneden af volstaan niet, er moet ook iets van boven af komen.'
Qi vindt dat de Europese Unie tot de klimaatconferentie van Kopenhagen (2009) de morele leider was van de klimaatonderhandelingen. Hij stelt dat de Unie dat aureool verloor door naar die top te gaan met de belofte zijn CO2-uitstoot tegen 2020 met dertig procent te verminderen maar dan alleen op voorwaarde dat ook anderen iets gelijkaardigs deden. ‘Een morele leider doet iets goeds als hij dat kan doen, wat de anderen ook doen.’ Ook de Europese voorstellen voor 2030 zijn voor Qi aan de magere kant.
Jos Delbeke, de directeur van het Directoraat-Generaal Klimaat van de Europese Commissie, vraagt Qi of China tegen de klimaattop van Parijs van 2015 (die eindelijk een klimaatakkoord zou moeten opleveren) niet de datum zou kunnen vooropstellen waarop het zijn emissies zou laten pieken. Dat zou, volgens hem, de conferentie in een positieve atmosfeer doen starten. Qi geeft geen jaartal maar sluit ook niet uit dat het er komt.
Beide sprekers erkennen dat de onderhandelingen in een positieve dynamiek zouden komen als zowel China als de EU voor de klimaattop met goed nieuws uitpakken: dat zou anderen, niet in het minst de Verenigde Staten, wat onder druk zetten. Het is interessant om zien hoe deze vertegenwoordigers van twee zeer uiteenlopende regio’s elkaar soms vinden.
Delbeke licht ook toe hoe de EU China helpt bij het opzetten van bijvoorbeeld de emissiehandel. ‘Wij zenden hen dikwijls onze specialisten. We doen dat gewoon en maken daar geen heisa rond. Als je dat van de daken schreeuwt, werkt dat niet meer. Dat is leiderschap van de 21ste eeuw.’