Ook op een zaterdag met goed weer blijven onze wegen gevuld met auto's die heen en weer hossen. Terwijl het dan weekend heet en de meeste mensen niet hoeven te gaan werken. Het is hoog tijd dat op zo'n dagen meer mensen het nut en de vele voordelen van de fiets inzien.
Hallucinant was het, hoeveel auto’s de straten weeral vulden! Die zonnige zaterdagochtend, net na achten.
Als stadsbewoners waren we per fiets onderweg naar de groenteboer in het dorp even verderop. Nagenoeg alle auto’s reden in de omgekeerde richting. Van ‘den buiten’ naar de stad. Dus al die buitenmensen die zo van de natuur (zouden) houden, vulden onze lucht weer lekker op met vuile uitlaatgassen; de stilte verdrongen ze met brom- en raasgeluiden, de rust met drukte. Niet netjes van die buitenmensen!
In de stad is het even mooi weer als op ‘den buiten’
© wim schrever
Maar hej, ze moeten natuurlijk hun kroost naar de stad brengen, om er zo nodig naar muziekschool, sportklas, turnles te moeten. Het voetbal, de paardrij- en de tennisles. Allemaal dingen waarvoor ze onverbiddelijk de auto in moeten. En ja, ze plannen ook nog een reisje naar de sneeuw, om er even sportief te gaan wezen. En van de onverstoorde natuur te gaan genieten!
Als ze een deel van hun hoognodige mobiliteiten vaker per fiets deden, hadden ze dat binnen handbereik. En zonder die extra verplaatsing naar de sneeuw, die -ik zeg het er maar even bij- verder uit ons leven wegsmelt.
Onze overheid zou er goed aan doen om de buitenmensen een extra bijdrage aan te rekenen, voor al de vele extra vervuilende verplaatsingen die ze doen, tussen hun ‘groene’ woonplaats en de stad. Dat kan meteen een extra duit opleveren voor het mobiliteitsbudget.
Verzuim
En wie nu komt te stellen dat het onveilig is om die verplaatsingen naar en van de stad per fiets te doen en daarom blijft in de auto zitten, is mee de oorzaak van het probleem.
Want een probleem is er heus wel: er zijn gewoon te veel auto’s. En als er minder zouden zijn, lost het probleem zich vanzelf op. Zo gaat dat met problemen. En daarbij is het een onomkeerbaar feit: elke auto minder, maakt het veiliger voor fietsers. Punt.
Je kan zeggen dat je moeilijk de wereld kan veranderen. Maar je eigen mobiliteit kan je wel zelf aanpakken.
Dus daar kan (nagenoeg) ieder wat aan doen. Punt.
En wie het als valide burger niet doet, werkt mee aan het schuldig verzuim.
Je kan zeggen dat je moeilijk de wereld kan veranderen. Dat is waar. Aan de oorlogen in de wereld kunnen we niet meteen iets doen. Of aan het plastic in de oceaan, ook niet direct, nu, hier. Kernenergie kan je ook niet onmiddellijk, in een kwinkslag, omvormen.
Maar je eigen mobiliteit kan je wel zelf aanpakken. Het hoeft daarom niet meteen altijd en overal: doe het wanneer het kan; dat zou al een begin zijn. En als je daarin dan eerlijk bent, zal je zien wat er allemaal mogelijk is met een fiets.
Bottom-up
Ik heb het natuurlijk niet over de man die het melktransport verzorgde, die zaterdagochtend. Of de badkamerbouwer die ons passeerde met zijn lichte vrachtwagen. Zulke verplaatsingen zijn beetje moeilijker per fiets. Niet onmogelijk. Maar moeilijker. Enkele flessen melk of een douchekraan, dat is best nog fietsend te doen. Maar meer, neen, dat gaat niet.
Dit autoloos pad is een ideale alternatieve verbinding tussen stad en dorp
© wim schrever
Het is over de autorijders tussen pakweg twintig en vijftig jaar dat ik het heb, die geen zware vrachten hebben te verplaatsen. Maar die wel grotendeels de wegen vullen.
Mochten er van die groep automobilisten op een zaterdagochtend, laat ons zeggen 25 procent, dat is een vierde, vaker de fiets gebruiken, dan zou dat kunnen neerkomen op een fikse vermindering van het autoverkeer. En dat zou een heel pak kunnen zijn.
Dan wordt het meteen ook veiliger op de weg, om de kinderen per fiets te laten gaan. En dan zijn er nog minder auto’ s op de baan.
Durf!
Het is niet dat er geen degelijke fietspaden zijn
© wim schrever
Wat mobiliteit betreft is een degelijk beleid belangrijk. Een goede overheid is nodig, om aan te geven hoe het anders kan.
Maar we kunnen ook veel zelf. Want wat we zelf doen, doen we beter.
En eigenlijk doen alle dagelijkse fietsers van ons land dat: samen zijn we een hele grote burgerbeweging. We blijven daarmee een signaal geven aan onze bestuurders én aan de hele samenleving.
En eigenlijk zijn alle dagelijkse fietsers van ons land samen een hele grote burgerbeweging.
En dus nog even iets over het politieke bestuur. Met name het lokale beleid, want die heet best aanspreekbaar te zijn voor zulke dingen. Als er daar wat meer lef zou zijn, zouden we heel snel vooruit kunnen raken. Het enige wat nodig is, is een beetje meer politieke moed. Een beetje meer durf.
Durf. Het zou nog een goede naam kunnen zijn voor een nieuwe burgerpolitieke partij. Want wat we zelf doen, doen we beter.
Wie durft mee durven?!
Keep ‘Cycling’!