Klimaatstaking! Want het klimaatvraagstuk is een zaak van bezit, macht en herverdeling

De acties van scholieren en studenten hebben de urgentie van de door de mens veroorzaakte klimaatopwarming op de politieke agenda gezet. Ook van (klimaat)wetenschappers en middenveldorganisaties komen duidelijke signalen dat er dringend verregaande structurele maatregelen nodig zijn om een verdere opwarming tegen te gaan.

Ook vakgroep Conflict- en Ontwikkelingsstudies komt in haar eigen onderzoeks- en onderwijsactiviteiten dagelijks in aanraking met de gevolgen van de wereldwijde klimaatopwarming, de vervuiling en de eindigheid van grondstoffen. Die gevolgen laten zich het meest voelen in het Globale Zuiden, waar structureel onderontwikkelde landen omwille van hun geografische ligging, hun zwakkere geopolitieke en economische positie en het ontbreken van collectieve vangnetten en infrastructuur het meest worden blootgesteld aan toenemende voedsel- en watertekorten, extreme weersomstandigheden, gezondheidsrisco’s en ecologische migratie.

De structurele onderontwikkeling van deze landen is niet alleen geworteld in een geschiedenis van kolonialisme, racisme en imperialisme, maar ook in hedendaagse mondiale productieketens en economische machtsverhoudingen. De “diensteneconomie” en de kapitaalintensieve spitstechnologie die de economische groei in het Globale Noorden aanvoeren, hangen intrinsiek samen met “ouderwetse” vervuilende mijnbouw en “klassieke” industrieën gebaseerd op lage lonen, lange werkdagen en slechte arbeidsomstandigheden in het Globale Zuiden.

Het klimaatvraagstuk is in essentie een vraagstuk van bezit, macht en herverdeling: wie beheerst het productieproces en wie betaalt uiteindelijk de kost van vervuiling en uitstoot?

Oplossingen voor het klimaatvraagstuk worden bijgevolg niet in een politiek vacuüm geformuleerd, maar in een context van mondiale machtsverhoudingen en productieprocessen. We zijn er daarom als vakgroep van overtuigd dat het klimaatvraagstuk niet enkel kan worden aangepakt door het individuele consumptiegedrag te veranderen of technologisch onderzoek te verrichten naar alternatieve energiebronnen. De scholieren en studenten hebben dit ook al meermaals benadrukt.

Het klimaatvraagstuk is in essentie een vraagstuk van bezit, macht en herverdeling: wie beheerst het productieproces en wie betaalt uiteindelijk de kost van vervuiling en uitstoot? Het “sociale” en het “politieke” is niet extern aan de ecologische beweging, maar maakt er onlosmakelijk deel van uit. Vanuit onze solidariteit met het Globale Zuiden stellen wij dat de sterkste economische schouders de zwaarste ecologische lasten moeten dragen en dat het planetaire klimaatprobleem enkel door wereldwijde solidariteit kan worden opgelost.

Binnen het steeds urgenter debat over het milieu, de klimaatopwarming en de manieren waarop een economie geënt op eindeloze economische groei en winstmaximalisatie de relaties tussen mens en natuur uit evenwicht brengen, roepen wij op om te luisteren naar iedereen die het voortouw neemt in de strijd en streeft naar een betere toekomst voor de huidige en toekomstige generaties. Naar de belangrijke boodschap van onze eigen scholieren en studenten, maar ook naar de vele sociale bewegingen, inheemse volkeren en (landloze) boerenbewegingen in het Globale Zuiden die zich al jaren dagdagelijks inzetten voor een betere toekomst voor iedereen. Zij zijn mee de voortrekkers van sociale en ecologische rechtvaardigheid.