De roots van Marie-Claire Dusenge (23) liggen in het dorpje Nyamitaba in Masisi. Masisi is een streek in Oost-Congo en al bijna twintig jaar oorlogsgebied. Marie-Claire heeft het geweld van kindsaf beleefd en gezien.
D_ésordre, violence, souffrance, …_ Die woorden kleuren haar verhalen.
Sinds een jaar woont Marie-Claire in Goma en probeert ze daar een leven op te bouwen.
Ze is intussen getrouwd, moeder van vier stiefkinderen en zwanger van haar eigen eerste kind.
Had ze geld, dan zou ze vroed- of verpleegkunde gaan studeren. Om vrouwen tijdens de bevalling te begeleiden, maar ook om hen rond gezinsplanning te sensibiliseren.
Marie-Claire zag al te veel moeders met een grote kroost uiteindelijk in doffe ellende belanden. Ze zijn niet in staat hun kinderen het nodige te geven en leven samen met een echtgenoot die hen niet respecteert. Die hen niet ziet als een helpende hand, maar hen slaat als een slavin en behandelt als een onderdaan.
Als het aan haar lag, was ze zelf niet getrouwd.
Als het aan haar lag, was ze zelf ook niet getrouwd. Maar dat gebeurde, zeven maanden geleden, par accident.
Als Marie-Claire haar leven opnieuw kon beginnen, was ze in een slotklooster ingetreden. Ze wil niet opgaan in de menigte.
De hemel? Voor Marie-Claire is dat een plek waar je je veilig voelt. Zonder het constante knallen van cartouches. Ze droomt van een toekomst zonder geweld voor haar kinderen. Een toekomst waarin alle Congolezen elkaar kunnen vinden. Waarin ze de tijd nemen om met elkaar in dialoog te treden en samen voor een beter Congo kunnen gaan.
En hoe ziet Marie-Claire haar leven binnen twintig jaar?
Terug naar het hoofdartikel ‘Congo, de toekomst aan het woord’
a.hoofdartikel:hover { color: black; text-decoration: none; }
Dit portret kwam tot stand met de steun van het Fonds Pascal Decroos voor Bijzondere Journalistiek.
